Ένα ιδιαίτερα προσεγμένο αφιέρωμα κάνει στο τεύχος του Μαρτίου, το ιστορικό περιοδικό Νέα Εστία (τεύχος 1886), στον ποιητή και πεζογράφο Κώστα Κρυστάλλη. Σε αυτό το αφιέρωμα την βασική ευθύνη ως επιμελητής έχει ο συμπατριώτης μας Ευάγγελος Αυδίκος που δίνει μια ολοκληρωμένη εικόνα του Κρυστάλλη, του «διωγμένου επαναστάτη, του φτωχού εξόριστου, του ποιητή και του ασθενούς», όπως αναφέρει στο σημείωμά του ο διευθυντής της Νέας Εστίας Νίκος Ε. Καραπιδάκης.
«Ο λυρισμός του Κρυστάλλη μοιάζει κατά καιρούς ξεπερασμένος, άλλης ίσως εποχής, αλλά όλως απροσδόκητα επιστρέφει στις προτιμήσεις και μπορεί να διαβαστεί και να ξαναδιαβαστεί, αν μη τι άλλο για την ποιότητα της γλώσσας του και των εικόνων του. Θα προσθέταμε και για την ιστορικότητά του, αφού ο Κρυστάλλης ξαναγράφει ποιητικά την πρόσφατη και την αρχαία ιστορία, ενώ τολμά να αντιμετωπίσει και την ιστορία των αφανών ανθρώπων και της ζωής τους» γράφει ο Ν. Καραπιδάκης και σημειώνει μεταξύ άλλων: «Ας μη βιαστούμε να τον κατατάξουμε ως ποιητή ενός εύκολου ελληνοκεντρισμού αλλά ας σπεύσουμε να τον συγκρίνουμε με τους Ευρωπαίους σύγχρονους ομολόγους του, ποιητές της Ιστορίας του έθνους τους, όπως ο Βίκτωρ Ουγκώ, ή της ανθρώπινης ελευθερίας, όπως ο Λαμαρτίνος».
Στο συγκεκριμένο, ιδιαίτερα προσεγμένο αφιέρωμα ενσωματώνονται πολλά από τα ερευνητικά αποτελέσματα της μελέτης του έργου του και αναδεικνύονται πολλά αρχειακά και εν πολλοίς ανέκδοτα στοιχεία του έργου του και της ζωής του Κρυστάλλη.
«Σε μια εποχή που όλα εξελίσσονται με πολλές ταχύτητες και η εκδοτική παραγωγή αναζητά νέες προκλήσεις, προκύπτει η ανάγκη της συνομιλίας με τη λογοτεχνία του παρελθόντος. Δεν οφείλεται η στροφή αυτή στη νοσταλγία, σε μιαν συναισθηματική υπερχείλιση. Αντίθετα, απορρέει από την ανάγκη μιας διαρκούς συνομιλίας με τα λογοτεχνικά κείμενα παλαιών δημιουργών» σημειώνει ο Ευάγγελος Αυδίκος.
Παράλληλα, υπογραμμίζει στο δικό του σημείωμα, ότι το αφιέρωμα απέκτησε μορφή χάρη στην ανταπόκριση των επιστημόνων και των δημιουργών. «Απαρτίζεται από δύο μέρη.
Στο πρώτο συγκαταλέγονται δώδεκα μελέτες και δοκιμιακές γραφές για το έργο του Κρυστάλλη: το ανέκδοτο αρχείο του που για πρώτη φορά παρουσιάζεται ολοκληρωμένα, τη σχέση του με το δημοτικό τραγούδι, τον ελεγειακό και βουκολικό χαρακτήρα της ποίησής του, τη δραματική γραμματική στην «Πεντάμορφη», την επανεκτίμηση της ποίησής του και της πεζογραφίας, τη σχέση του Σταυραετού με τον Καλογιάννο του Βαλαωρίτη, τη συνάντηση με το έργο του» αναφέρει.
«Το δεύτερο μέρος αποτελείται από ποιήματα και σύντομα πεζά που έγραψαν ποιήτριες και ποιητές αλλά και πεζογράφοι» γράφει ο Αυδίκος και συνεχίζει: «Ζητήθηκε απ’ αυτούς/ες να αντλήσουν το θέμα τους από το έργο και τη ζωή του. Έτσι γράφτηκαν δεκατέσσερα (14) ποιήματα και δεκατρία (13) πεζά, τα οποία συνιστούν το καθένα ξεχωριστά αλλά και ως σώμα μια νέα πρόταση για τη συνάντηση των νέων δημιουργών με τους προγενέστερους».