Τι πιο φυσικό από το να σχολιάσει ο αρχηγός της αντιπολίτευσης αποκαλύψεις των ΜΜΕ που φέρουν τον πρωθυπουργό να παρανομεί στο <πόθεν έσχες> του;
Ο Αλεξης Τσίπρας είπε προ ημερών το αυτονόητο: σε άλλη χώρα ο Πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να σταθεί ουτε ώρα, με την τροπή που παιρνει η υπόθεση του..
Η κυβερνητική απάντηση ηταν ότι… <Τσίπρας – Πολάκης – Βαξεβάνης είναι το ίδιο πρόσωπο>.
Μπορεί. Αλλά η δημόσια συζήτηση είναι άλλη: απέκρυψε η όχι περιουσιακό στοιχείο του από τη δήλωση <πόθεν έσχες>;
Ως τώρα πρόβαλε ως δικαιολογία ότι δεν δήλωνε τα ακινητα και οτιδήποτε άλλο ανήκει στην διαβόητη εταιρία της συζύγου στη Γαλλία, γιατι από το 2016 δεν της ανήκει.’
Ωστόσο τα αποδεικτικά στοιχεία που φέρνει στη δημοσιότητα εφημερίδα <Documento> καθιστούν την μεταβίβαση κατά πάσα πιθανότητα εικονική. Και πάντων δικαιολογούν τη διενέργεια έρευνας.
Φαίνεται ότι το προβλημα για τον Πρωθυπουργό, δεν είναι απλως αν δηλωσε την εταιρία, αλλα αν καταχώρισε και τα περιουσιακά στοιχεία της.
Αν αυτό ήθελε να αποφύγει πέρασε θηλειά στο λαιμό του. Τα δεδομένα είναι εναντίον του. Και ο νόμος αργά ή γρήγορα, θα φτάσει και σ αυτόν.
Αντι για απαντήσεις επικαλείται μια παλιά έγκληση για συκοφαντική δυσφήμιση κατά του Βαξεβάνη, και επίσης παλιούς ελέγχους για την κυρία Γκραμπόφσκι, και το <πόθεν έσχες > του.
Τα επικαλείται, δεν τα παρουσιάζει. Αλλά και να υπάρχουν εν τω μεταξυ αφορούν άλλες υποθέσεις: εν τω μεταξύ έχουν προκυψει νεα δεδομένα.
Αυτό είναι το ζητούμενο: να απαντήσει για τα νέα στοιχεία.
Η προσφυγή στην… ταυτοπροσωπία Τσίπρα-Πολάκη-Βαξεβάνη, εχει ενδιαφέρον και θα μελετηθεί ενδεχομένως από ειδήμονες της μεταφυσικής.
Αλλα αυτό δεν μπορει να σταθεί ως απάντηση σε δυο απλά ερωτήματα. Πρώτο: ανήκει η όχι η γαλλική εταιρία στη σύζυγο του πρωθυπουργού;. Δεύτερο :ως εκ τούτου οφείλει η όχι να τη δηλώσει;
Ο χειρισμός που κάνει ως τώρα τον τυλίγει περισσότερο. Είναι σαν να λεει ότι θα συνεχίσει να μην τη δηλώνει.
Μπορεί να το κανει, αν θεωρεί ότι είναι υπεράνω των νόμων και συνιστά έγκλημα καθοσιώσεως να ασκειται έλεγχος και κριτική στις πράξεις και τις παραλείψεις του.
Αλλα αυτό το κανει, επειδή το επιτρέπει η ψοφοδεής στάση των βουλευτών που συγκροτούν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η ανοχή των ΜΜΕ που έχουν υποτίθεται ως αποστολή την ενημέρωση και η αφασία της Δικαιοσύνης..
Αλλα μεχρι ποτε θα μπορει να το κανει; Ως τι στιγμη που κάποιος εισαγγελέας θα αποφασίσει να πράξει το καθήκον του; Ως τις επόμενες εκλογες; Ως τι μεθεπόμενες, αν κερδίσει τις επομενες;
Δεν μπορεί να θέτει τον εαυτό του αιωνίως στην περιοχή του ακαταδίωκτου. Κάποια στιγμη θα πρέπει να λογοδοτήσει. Ότι κανει αυτή τη στιγμη όλο και πιο δύσκολη για τον ευατο του, είναι δικό του θέμα.
Προς το παρόν κρύβει πίσω από την ιδιότητα του τις καταγγελίες για ενδεχόμενες παρανομίες του. Άλλα η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται πάντα.
Δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι θα τύχει και ο ιδιος μεγαλοψυχίας, σαν αυτή που έδειξε ο Ανδρέας Παπανδρεου απέναντι τον πατερά του, όταν ακύρωσε την παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο για βαριά κακουργήματα.