Από τον COVID-19 φυλαγόμαστε- από αλλού κινδυνεύουμε αυτό το καλοκαίρι: από όσα κυοφορούνται στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Παρά την ψυχρότητα που ακολούθησε το «επεισόδιο» Δένδια -Τσαβούσογλου στην Άγκυρα, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επιμένει στην επιδίωξη ελληνοτουρκικής συμφωνίας. Προς απογοήτευση μάλλον του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών.
Αν δεν πρόκειται για υποταγή σε πιέσεις «φίλων και συμμάχων», ή για μεγαλομανία αυτό-προσομοίωσης με τον … Ελευθέριο Βενιζέλο, τότε έχει θολή εικόνα για την Τουρκία.
Παραδόξως μοιάζει να μην αντιλαμβάνεται αυτό που οι παλιότεροι έλεγαν «κίνδυνος εξ ανατολών».
Δυο χρόνια τώρα δεν έδειξε να συνειδητοποιεί ότι το πρόβλημα με την Τουρκία δεν εξαντλείται στις αξιώσεις της για συνεκμετάλλευση υδρογονανθράκων στο ανατολικό Αιγαίο- που μπορεί να μην υπάρχουν κιόλας.
Η ανακυκλούμενη κλιμάκωση της έντασης από την Άγκυρα στοχεύει πέρα από την αμφισβήτηση ελληνικών κυριαρχιών δικαιωμάτων: στην αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας. Πρακτικά στη διεκδίκηση ελληνικών εδαφών- καταλύοντας τις Συνθήκες που τα κατοχυρώνουν.
Γι’ αυτό κάθε ελληνική κυβέρνηση πρέπει να βρίσκεται σε συναγερμό. Ειδικά όσο η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας οδηγείται σε οριστικό ενταφιασμό.
Όταν – με τον Ερντογάν ή τον διάδοχο του- πάψει να είναι συνομιλητής της κοινοτικής Ευρώπης, θα γίνει πιο επιθετική απέναντι στην Ελλάδα.
Το δείχνει ήδη απέναντι την Κυπριακή Δημοκρατία, επιδιώκοντας ευθέως τον διαμελισμό του νησιού σε δυο κράτη.
Από τότε που ανέλαβε ο Μητσοτάκης η Ελλάδα δεν έχει στρατηγική βάθους, για να αντιμετωπίσει αυτόν τον κίνδυνο-. που περιπλέκεται με τις τελευταίες εξελίξεις στην περιοχή, αλλά και με το Μεταναστευτικό.
Εστιάζει περισσότερο σε τρέχουσες διευθετήσεις, αναιρώντας ακόμη και όψεις της πάγιας εθνικής πολιτικής.
Με την προηγουμένη κυβέρνηση η χώρα δεν είχε υπουργό Άμυνας και αμυντική πολιτική. Με τη σημερινή δεν έχει υπουργό Εξωτερικών και εξωτερική πολιτική.
Όσοι συμπαθής και αν είναι ο Νίκος Δένδιας και τα ντουβάρια στο υπουργείο του ξέρουν ο Πρωθυπουργός χαράζει πολιτική ερήμην του-ασκώντας ένα είδος ΙΧ διπλωματίας.
Αυτή η πολιτική βασίζεται στην ιδέα ότι η Τουρκία…καταρρέει. Μεγάλη πλάνη.
Ο Ερντογάν μπορεί να εκπνεύσει, αλλά η Τουρκία όχι.
Ενδεχομένη κατάρρευση της οικονομικά, σήμαινε κατάρρευση και τεσσάρων τουλάχιστον ευρωπαϊκών οικονομιών. Και αμυντικά θα τίναζε στον αέρα το ΝΑΤΟ.
Να επιστρέψουμε στην αρχή. Το καλοκαίρι που έρχεται δείχνει βουβό σε ότι αφορά τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά. Αυτό σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή οι εξελίξεις μπορεί να επιταχυνθούν.
Όχι προς την πλευρά της έντασης που περιμένουν πολλοί. Αλλά προς την πλευρά της «εκτόνωσης», με μια «λογική» συμφωνία που θα υπογράψει η σημερινή κυβέρνηση.
Αποδεχόμενη την παράλογη θεωρία «το Αιγαίο δεν είναι ελληνική θάλασσα» – σαν να μην υπάρχουν καθορισμένα σύνορα για το ι ανήκει σε ποιον.
Αυτό είναι χειρότερο. Ρωτήστε και τους προκατόχους του Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ και στην κυβέρνηση.