Ο Φρανσουά Πουκεβίλ στο έργο του «Ταξίδι στην Ελλάδα», κάνει αναφορά στους Φιλιάτες και μας πληροφορεί ότι η κωμόπολη ήταν χτισμένη σε ένα ευρύ οροπέδιο και το 1814, υπήρχαν περίπου 420 σπίτια, τρία τζαμιά, δημόσια λουτρά και μεγάλες στέρνες για τη συλλογή του βρόχινου νερού. Την εποχή της επίσκεψης του Γάλλου περιηγητή, η Ήπειρος μαστιζόταν από την πανώλη. Ο Πούκεβιλ συγκέντρωσε τους κατοίκους και προσπάθησε να τους προειδοποιήσει και τους επισήμανε ότι η πανώλη θα χτυπούσε πολύ σύντομα την ακμάζουσα κωμόπολη και έπρεπε να λάβουν άμεσα κάποια προληπτικά μέτρα και να κατασκευάσουν ένα λαζαρέτο (λαζαρέτα ήταν χώροι υποδοχής όπου έμπαιναν σε καραντίνα επιβάτες, πληρώματα καθώς και εμπορεύματα που προέρχονταν από λιμάνια στα οποία άκμαζε η επιδημία της πανούκλας). Ο δερβίσης της πόλης (Στην ανατολή και συγκεκριμένα στις αραβικές χώρες, η λέξη δερβίσης καθιερώθηκε μετά τον 16ο αιώνα να χρησιμοποιείται για τον λεγόμενο θρησκευτικό μουσουλμάνο επαίτη (δηλαδή ζητιάνο) ή φτωχό), διαφώνησε με τα όσα είπε ο Πουκεβίλ και με οργισμένο και περιφρονητικό ύφος ζήτησε από τους κατοίκους να αγνοήσουν τα λόγια του χριστιανού διότι ήταν αντίθετα με τις αρχές της μουσουλμανικής θρησκείας. Ο δερβίσης τόνισε ότι αν η πανώλή χτυπήσει την μικρή πόλη, αυτό θα σημαίνει ότι ήταν θέλημα Θεού και οι πιστοί δεν πρέπει να αντιταχθούν στο πεπρωμένο. Ο θρησκευτικός ηγέτης των μουσουλμάνων δεν δίστασε να χαρακτηρίσει την πανώλη ως μία από τις «πόρτες του Παραδείσου» και οι παρευρισκόμενοι χειροκρότησαν το δερβίση.
Ένα μήνα μετά την ομιλία του Πουκεβίλ, εμφανίστηκε η πανώλη και σε λιγότερο από μία εβδομάδα είχε εξαπλωθεί σε όλα τα μέρη της πόλης. Ολόκληρες οικογένειες έχασαν τη ζωή τους μέσα σε μία ημέρα και οι ζωντανοί δεν επαρκούσαν για να θάψουν τους νεκρούς, οι οποίοι εγκαταλείφθηκαν στα έρημα σπίτια. Το αποτέλεσμα ήταν, από τα μέσα Φεβρουαρίου του 1814 ως τον Ιούνιο του ίδιου έτους, να επιζήσουν μόνο 130 από τους 2800 κατοίκους των Φιλιατών και αυτοί σε άθλια κατάσταση. Μετά τα όσα τραγικά συνέβησαν στη μικρή κωμόπολη, ο Αλή Πασάς έδωσε εντολή, σε όσους επέζησαν, να μην εγκαταλείψουν τους Φιλιάτες και τους απείλησε με θάνατο στην περίπτωση που θα παραβίαζαν την εντολή του.
Σήμερα δεν δικαιούμαστε να σκεφτόμαστε τέτοια πράγματα. Όμως ακούμε και διάφορες αναλύσεις από τους επιστήμονες κι αυτοί βάζουν στο τραπέζι, πολλές φορές ακραίες περιπτώσεις. Αν κι φτάσαμε για μερικούς αναλυτές σε πολύ υψηλά ποσοστά στους εμβολιασμένους, όλοι φωνάζουν να τρέξουν όλοι. Έχουμε όμως φτάσει στις 13.500 θανάτους κι αυτός ο αριθμός όταν το διαβάζουμε και κάνουμε συγκρίσεις, λέμε «χάθηκε μία πόλη». Υπάρχουν όμως κι οι ιδεολόγοι εναντίον του «μπολιάσματος» κι κάθε μέρα τους ακούμε στα ρεπορτάζ των ΜΜΕ να μας κάνουν αναλύσεις, τι είπε ο ένας, ο άλλος, με ποσοστά, με αριθμούς, με κατορθώματα μερικών, με παραβάσεις τύπου Παλαμά.
Η Κυβέρνηση νομίζει ότι έχει κάνει σωστά την δουλειά της, την εκστρατεία, με την λίστα Πέτσα, με τα ζορίσματα, με τις αναστολές, με την ιδεολογία της, αλλά δεν είμαστε σε καλούς αριθμούς. Εξάλλου τώρα με τον νέο Υπουργό, που προχθές πέρασε τον καινούργιο Νόμο με τις συνέπειες των παραβατών στις διαδικασίες εμβολιασμού και περιμένει να ανεβούν τα ποσοστά, μάλλον δεν κοιμάται καλά.
Θέλουν «πειθώ» όλοι αυτοί οι συμπολίτες μας, δεν θέλουν ζορίσματα.