Επισκέφθηκα μια καλλιεργητική έκταση ελαίων στην περιοχή του Πέτα καθώς πλησιάζει η ώρα της συγκομιδής και θα ανταμειφθούν οι κόποι μιας χρονιάς για τους παραγωγούς. Η περσινή χρονιά ήταν καταστροφική λόγω ακαρπίας σε αντίθεση με την φετινή που προμηνύεται ιδιαίτερα παραγωγική. Δεν θα σταθώ όμως στο κομμάτι το εμπορικό και της διαμόρφωσης των τιμών της αγοράς, καθώς οι εμπλεκόμενοι (παραγωγοί – έμποροι) είναι αυτοί που θα καθορίσουν τα δεδομένα.
Θέλω όμως να επισημάνω την ανύπαρκτη πολιτική βούληση δεκαετιών που χαρακτηρίζεται κυρίως από την έλλειψη υποδομών. Βασική υποδομή για τους ελαιοπαραγωγούς αποτελεί η άρδευση των καλλιεργητικών εκτάσεων. Το νερό, το πολυτιμότερο αγαθό για τον άνθρωπο, την γεωργία, την κτηνοτροφία, ενώ υπάρχει σε αφθονία (πχ τεχνητή λίμνη Πουρναρίου), διαχέεται ανεκμετάλλευτο στις εκβολές του Αμβρακικού. Καλλιεργητικές εκτάσεις δυστυχώς παραμένουν απότιστες γιατί δεν υπάρχουν υποδομές άρδευσης. Με την έλλειψη νερού είναι φυσικό να υπάρχει μειωμένη παραγωγική και ανταγωνιστική δυναμικότητα προιόντος.
Ακούω θεωρίες και κουβέντες του τύπου «είμαστε δίπλα στους αγρότες και τους παραγωγούς». Η πραγματική στήριξη δεν θέλει λόγια, η πραγματική στήριξη θέλει πράξεις, θέλει βούληση, θέλει όραμα.
Ας αφήσουμε τα μεγάλα προβλήματα της χώρας να τα λύσουν οι εκάστοτε κυβερνώντες. Εμείς ας δώσουμε έμφαση στα αυτονόητα που δεν γίνονται, δημιουργώντας προοπτικές για τις επόμενες γενιές.
