«Το Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη του για τον θάνατο του σπουδαίου Έλληνα συνθέτη, Μίκη Θεοδωράκη.
Το έργο του θα φλογίζει πάντα τους νέους κομμουνιστές και φίλους της ΚΝΕ, την καρδιά κάθε νέου αγωνιστή, καθώς έκανε μελωδίες «το όνειρο όλων των πεινασμένων και των αδικημένων» για «όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι». Θα μας μείνει χαραγμένο και ριζωμένο στην ψυχή μας, σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες που δίνουμε καθημερινά, αλλά και τις μάχες που μας περιμένουν.
Ο Μίκης Θεοδωράκης έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού αποτελώντας σημαντικό κεφάλαιο του σύγχρονου νεοελληνικού πολιτισμού, με παγκόσμια μάλιστα επιρροή. Μελοποίησε σπουδαίους Έλληνες ποιητές, παντρεύοντας τη συμφωνική με την ελληνική παραδοσιακή και δημοτική μουσική, εκφράζοντας με νότες τις αγωνίες, τους πόθους, τους αγώνες και τα πάθη του ελληνικού λαού. Όπως έλεγε ο ίδιος: «Ο λαός δεν μπορούσε ούτε να πλησιάσει τη μεγάλη ποίηση γιατί δεν είχε στην διάθεσή του τα κλειδιά να ανοίξει τις μεγάλες πόρτες. Κάνοντας τραγούδι και βάζοντας στα χείλη του τη μεγάλη ποίηση, είναι σαν να του πρόσφερα αυτό το σπάνιο κλειδί να ανοίξει τις μεγάλες πόρτες». Μελοποίησε Σολωμό, Βαλαωρίτη, Πολέμη, Δροσίνη, Παλαμά, Χατζόπουλο, Μαλακάση, Γρυπάρη και μετέπειτα Σεφέρη, Ελύτη και Ρίτσο, με τον οποίο τον συνέδεε μια βαθιά σχέση, που άφησε πίσω αξεπέραστους καρπούς δημιουργίας.
Ο Μίκης Θεοδωράκης, προσωπικότητα πολυδιάσταση, ανήσυχη, διαρκώς δημιουργική και παραγωγική, άφησε το δικό του αποτύπωμα στο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, άλλοτε διευθύνοντας στη σκηνή, άλλοτε μιλώντας από το βήμα. Ήταν παρών από τα πρώτα Φεστιβάλ βοηθώντας να εδραιωθούν τα βασικά χαρακτηριστικά αυτού του μεγάλου θεσμού. Στο 8ο Φεστιβάλ υπήρξε μέλος της κριτικής επιτροπής καλλιτεχνικού διαγωνισμού που διοργανώθηκε μαζί με τον Γιάννη Ρίτσο και άλλους συντρόφους. Ξεχωριστή αποτέλεσε και η μεγάλη συναυλία του στο 21ο Φεστιβάλ αφιερωμένη στην προσπάθεια διάσωσης του ιστορικού αρχείου του Κόμματος μετά την καταστροφική πλημμύρα. Συγκινητική ήταν, επίσης, η παρουσία του στο 43ο Φεστιβάλ, το 2017.
Σε νεαρή ηλικία οργανώθηκε στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ, έδωσε μάχες στα Δεκεμβριανά, πέρασε φριχτά βασανιστήρια σε φυλακές και εξορίες, έδρασε στην παρανομία, αποκτώντας βιώματα που αποτέλεσαν τη μαγιά για τη σύνθεση του απέραντου μουσικού του κόσμου. Ο ίδιος είχε αναφέρει: «Τα πιο δυνατά και όμορφα χρόνια μου τα έζησα στις γραμμές του ΚΚΕ. (…) Όπως βλέπετε, το βιογραφικό μου είναι γεμάτο με τους αγώνες που έδωσα μες στις γραμμές του ΚΚΕ. Αγώνες που συνδυάστηκαν με τις μουσικές συνθέσεις εκείνης τη εποχής»…
Οι μουσικές του Μίκη Θεοδωράκη, εμπνευσμένες από την αγωνιστική κληρονομιά του λαού μας, θα ζουν παντοτινά ως μια μεγάλη πολιτιστική παρακαταθήκη που περνά από γενιά σε γενιά. Η ΚΝΕ και το Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή θα δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό ώστε η σκυτάλη να περνά στις μικρότερες ηλικίες, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι «είμαστε πολλοί, είμαστε όλοι (…) βήματα που βαδίζουν σίγουρα στο μέλλον» (Γ. Ρίτσος, “Γειτονιές του κόσμου”) –στίχος που είναι και ο τίτλος της μεγάλης φετινής συναυλίας με έργα του μεγάλου μουσικοσυνθέτη στο πλαίσιο του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, την οποία αφιερώνουμε στη μνήμη και την ανεξίτηλη προσφορά του.
Αθάνατος!
Το Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στους οικείους του.»