Η φράση του Αλέξη Τσίπρα από το βήμα της Βουλής “Παραιτηθείτε κ. Μητσοτάκη” είχε ιδιαίτερους συμβολισμούς και όπως είναι φυσικό κυριάρχησε στην συζήτηση της Ολομέλειας.
Για άλλη μια φορά άλλαξε τάχιστα την ατζέντα( στοιχείο ξεκάθαρης ικανότητας του ίδιου του Τσίπρα) ” ξεφεύγοντας” έντεχνα από το επεισόδιο Κουρουμπλή και πετώντας το μπαλάκι στη Ν.Δ.
Είναι πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη ζητά ξεκάθαρα πρόωρες εκλογές και παραίτηση του Πρωθυπουργού.
Ήρθε αργά η αναφορά αυτή;
Σίγουρα ναι , θα δείξει η πορεία αν του στοιχίσει.
Η αλήθεια είναι ότι η Ν.Δ κυβερνά ένα εύλογο χρονικό διάστημα 2.5 χρόνων που έχουν συμβεί πολλά.
Στην πολιτική ο χρόνος είναι πυκνός. Πολλοί πολίτες επίσης-και οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ- λόγω της κατάστασης που βρίσκεται η χώρα με την διαχείριση της πανδημίας, τις ελλείψεις στο ΕΣΥ, τους λάθος χειρισμούς και τις παλινωδίες από την Κυβέρνηση ίσως θα περίμεναν αυτό το αίτημα να ειπωθεί πολύ πιο πριν.
Το ζητάει καιρό ένας κόσμος από τα social media ως τις γειτονιές.
Οι σχεδόν 20.000 νεκροί από την covid-19 σε μια χώρα σαν την δική μας (μικρή με έντονο το πρόβλημα του Δημογραφικού) είναι μια τεράστια πληγή που φαίνεται να μην επουλώνεται.
Δεν είναι μόνο ο θρήνος της απώλειας αλλά και η πληγή της μείωσης ενός πληθυσμού.
Ο Αριθμός σοκάρει και τα στοιχεία που έρχονται από τις ΜΕΘ που ασφυκτιούν προφανώς δεν είναι θετικά και ελπιδοφόρα.
Τις πιστεύει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ;
Το ερώτημα αυτό είναι σύνθετο.
Σίγουρα υπάρχει ρίσκο.
Ο Τσίπρας σε αντίθεση με τον Κ. Μητσοτάκη που από το 2016 εναγωνίως τις ζητούσε περίμενε 2.5 χρόνια για να ρίξει το χαρτί των πρόωρων εκλογών.
Καταρχήν πρέπει να δούμε το αντιΜητσοτακικό ρεύμα στην κοινωνία.
Υπάρχει προφανώς φθορά για την Ν.Δ παρόλο που έχει στρατηγικά εργαλεία υπέρ της όπως τα μεγάλα ΜΜΕ, τα χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης και άλλους πόρους όπως το ΕΣΠΑ, τον παγιωμένο κόσμο του ΑΝΤΙΣΥΡΙΖΑ μετώπου- καθώς και την ανέκαθεν βάση ψηφοφόρων της.
Η αυτοδυναμία για τη Ν.Δ φαντάζει δύσκολη αλλά και το χάσιμο της πρωτιάς εξίσου δύσκολο.
Η φθορά της Ν.Δ έχει διακυμάνσεις προφανώς αλλά όσο περνάει ο χρόνος ενδεχομένως σε έναν βαθμό παγιώνεται.
Το θέμα είναι στην αλλαγή του τρόπου Αντιπολίτευσης διότι όσο ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει Αντιπολίτευση “ρηχή” τόσο ο κόσμος θα απομακρύνεται από αυτόν διότι δεν θα το πιστεύει.
Με λίγα λόγια μπορεί να έχουμε πυρκαγιές το καλοκαίρι, επιδείνωση της πανδημίας, καταστολή, αυξήσεις σε ρεύμα ή πληθωρισμό όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πείθει ή τουλάχιστον δεν έπειθε ότι μπορεί να είναι η εναλλακτική που προσδοκά η μεγάλη πλειοψηφία του λαού.
Προφανώς κάτι τέτοιο εγκυμονεί τον κίνδυνο “εγκλωβισμού” του προσπαθώντας να κερδίσει τον λεγόμενο κεντρώο χώρο.
Μπορείς να υποστηρίξεις μια ταυτότητα που δεν την είχες ποτέ;
Ή και στην σταδιακή του μετάλλαξη σε ένα πιο κεντροαριστερό και άνευρο κόμμα.
Όλοι αυτοί πάντως (πολιτευτές- κεντροαριστεροί αναλυτές- δημοσιολόγοι) που τον καλούσαν να μπει σε συγκεκριμένα “καλούπια” το προηγούμενο διάστημα, ξαφνικά αγάπησαν τον “ρήτορα” Ανδρουλάκη.
Αυτό ίσως πρέπει να πει κάτι στον ίδιο τον Τσίπρα.
Αυτό που σίγουρα περνάει από το μυαλό του Αλ. Τσίπρα είναι η δεύτερη εντολή και η κυβέρνηση μειοψηφίας.
Αν δεν προκύψει αυτοδυναμία όταν γίνουν εκλογές με απλή αναλογική-σενάριο υπαρκτό- και η Ν.Δ δεν συνεργαστεί με ΚΙΝΑΛ ή Βελόπουλο τότε όλα θα παιχτούν σε ενδεχόμενο Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ με αναγκαστική στήριξη ΜέΡΑ 25 καθώς το δεύτερο κόμμα παίρνει εντολή.
Λίγες οι πιθανότητες για αυτό το σενάριο αλλά υπάρχει.
Σίγουρα ο Κ. Μητσοτάκης να επιθυμεί εξ αρχής διπλές κάλπες.
Κίνηση που προλαβαίνει τις εξελίξεις το αίτημα για εκλογές;
Ενδεχομένως ναι έστω και επικοινωνιακά.
Μέσα στο ’22 ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να οδηγηθεί από μόνος του σε πρόωρες εκλογές έτσι και αλλιώς είτε για να προλάβει την φθορά είτε γιατί πρέπει να ξεπεράσει το σκόπελο της Απλής Αναλογικής.
Άλλωστε εκτός της Κυβέρνησης 2000-2004 του Κώστα Σιμήτη καμία άλλη ύστερα από εκεί δεν ολοκλήρωσε τετραετία.
Το Σύνταγμα του δίνει αυτή την δυνατότητα.
Δεν είναι μυστικό ότι τόσο τα σενάρια για εκλογές την άνοιξη του 2022 όσο και το Φθινόπωρο είναι υπαρκτά.
Οι δημοσκοπήσεις
Σύνθετη συζήτηση αποτελεί η ανάλυση των δημοσκοπήσεων και ο ρόλος τους διότι δεν καταλήγουν σε ξεκάθαρα συμπεράσματα.
Αφερέγγυες δημοσκοπήσεις εμφανίζονται από το 2012 και το δημοψήφισμα του 2015 εως το 2021 και τις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ.
Από την άλλη ο κίνδυνος υποτίμησης αληθινών στοιχείων και η συλλήβδην στοχοποίηση είναι εξίσου ορατός.
Το ερώτημα που απασχολεί την Κουμουνδούρου είναι διττό.
Πλασματική ή αληθινή η διαφορά με την ΝΔ;
Αν είναι πραγματική μετά τις τόσες παλινωδίες και τα κυβερνητικά λάθη τότε έχουν σίγουρα πρόβλημα στον ΣΥΡΙΖΑ αν όμως είναι “τεχνητή” τότε για άλλη μια φορά ένα ολόκληρο σύστημα κινδυνεύει να πάει στο “Κουβά”.
Μπορεί να απειληθεί από το ΚΙΝΑΛ ο ΣΥΡΙΖΑ;
Ένας πόλος για να χτιστεί απέναντι σε κάποιον άλλον πρέπει έστω και τυπικά να βάζει σαφείς διαχωριστικές γραμμές.
Λείπει από τον λόγο του Ανδρουλάκη σήμερα η αναφορά ενάντια στην Δεξιά.
Αυτή Κυβερνά άλλωστε και αυτός ήταν ο στρατηγικός αντίπαλος κατά τα λόγια του Ιδρυτή του κόμματος.
Η συζήτηση αυτή έχει υπόβαθρο όχι μόνο γιατί το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ έχει μετατοπιστεί τις τελευταίες δεκαετίες προς το συντηρητικό στρατόπεδο ψηφίζοντας μνημόνια και συγκυβερνώντας με την Ν.Δ αλλά επειδή ο νέος αρχηγός παρόλες τις αναφορές στον Αντρέα προεκλογικά-και την πίστωση χρόνου που του δίνεται- μοιάζει εγκλωβισμένος.
Έχει να διαχειριστεί ένα Λοβέρδο, την Βενιζελική του καταγωγή αλλά και το αφήγημα για ένα νέο μεγάλο κόμμα.
Χωράνε όλα αυτά μαζί;
Από την άλλη ο Αλέξης Τσίπρας όπως όλοι οι πολιτικοί σίγουρα και αυτός φθείρεται στην πορεία του χρόνου.
Πάντως το παράδειγμα του Θεοδωράκη και του Ποταμιού μας λέει ότι δύσκολα μπορεί κανείς να ανατρέψει τον Τσίπρα ως το πρώτο φαβορί του ευρύτερου αυτού χώρου.
Η άποψη ότι εν μέσω πανδημίας είναι λάθος η προκήρυξη εκλογών είναι σίγουρα επικίνδυνη άποψη για την Δημοκρατία μας. Εκλογικές διαδικασίες γίνονται σε όλες τις προηγμένες χώρες του κόσμου και τώρα με τρανταχτά παραδείγματα την Γαλλία που ετοιμάζεται για κάλπες αλλά και τις Γερμανία και ΗΠΑ που προηγήθηκαν.
Ο λαϊκισμός είναι εργαλείο που χρησιμοποίησαν όλοι οι τελευταίοι πρωθυπουργοί.
Ο Καραμανλής θα έβαζε τέλος στους “νταβατζήδες” και αυτοί παρέμειναν ως καθεστώς στα Media και στην οικονομική ζωή του τόπου.
Ο Παπανδρέου έλεγε λεφτά υπάρχουν και ήρθε το πρώτο Μνημόνιο.
Ο Σαμαράς είπε ότι θα σκίσει τα Μνημόνια και έφερε και άλλο.
Ο Τσίπρας ότι θα το καταργήσει με ένα άρθρο και έφερε τρίτο.
Ο Μητσοτάκης ότι θα ακυρώσει την Συμφωνία των Πρεσπών και την υιοθέτησε κανονικά.
Αν ο Κουρουμπλής ήταν το πρόβλημα τότε ξεχνάμε εύκολα τα όσα ακούστηκαν στο Δημόσιο Διάλογο για το Μάτι και την εργαλειοποίηση των νεκρών που συντελέστηκε..
Ο Μητσοτάκης κάνει ένα λάθος που έκαναν όλοι οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί (τουλάχιστον οι τελευταίοι) λίγο πριν χάσουν.
Φτιάχνει ένα γυάλινο πύργο στο Μαξίμου και ζει σε αυτόν αποκομμένος από την κοινωνία.
Στην απάντηση του στην Βουλή αυτό φάνηκε καθαρά.
20.000 νεκροί-γεμάτες ΜΕΘ και τεράστιο κύμα ακρίβειας δεν είναι κανονικότητα.
Οπότε σίγουρα τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά.
Όσο πιο αργά το συνειδητοποιήσει τόσο πιο δύσκολα γι’ αυτόν.
Στην πολιτική πρέπει να διδάσκεσαι από τις ήττες του αντιπάλου.
Ο Τσίπρας λ.χ. το 2019 αντί να πει να δώσω πίσω στο λαό τα 36 δισ.- λεφτά που άνηκαν στον ίδιο το λαό από τα “ματωμένα” πλεονάσματα (φόροι, μειώσεις μισθών και συντάξεων)- τα άφησε στο Ταμείο του επόμενου.
Και άκουγε τον “δημοσκόπο” υπουργό του που του έλεγε ότι η διαφορά είναι πλασματική και το παιχνίδι “αλλάζει”.
Ζούσε και αυτός σε ένα γυάλινο πύργο και το πλήρωσε.
Από όλη αυτή την συζήτηση για άλλη μια φορά λείπει ο παράγοντας λαός και η κοινωνική κινητικότητα.
Σύνηθες φαινόμενο από το 2015 και μετά.
Στοιχείο που αποδεικνύει την συντηρητική μετατόπιση της κοινωνίας μας.
Δεν είμαστε ούτε στο 2012 ούτε στο 1993 ούτε στο 2015 ούτε προφανώς στο 81′ όπου ο κόσμος συμμετείχε πάλευε για το συλλογικό.
Όμως όλα είναι ρευστά και αρκεί πάντα στην ζωή ένα τυχαίο γεγονός…
Κινητοποιήσεις του επόμενου διαστήματος μπορούν να δείξουν νέες προοπτικές και διεξόδους.
Μπορεί και όχι θα δούμε…