Το τελευταίο χρονικό διάστημα πολύς λόγος γίνεται για την απαγόρευση συνταγογράφησης φαρμάκων και ιατρικών εξετάσεων από ιδιώτες ιατρούς σε ασθενείς που είναι ανασφάλιστοι.
Ανασφάλιστοι θεωρούνται οι πολίτες που δεν έχουν ασφαλιστική ικανότητα είτε γιατί δεν είχαν ενταχθεί ποτέ σε κάποιο ασφαλιστικό φορέα είτε ήταν ασφαλισμένοι σε κάποιο ασφαλιστικό ταμείο και λόγω ανεργίας, χάσανε την ασφαλιστική τους ικανότητα.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ανασφάλιστων πολιτών είναι μακροχρόνια άνεργοι και ελεύθεροι επαγγελματίες που δεν έχουν καταφέρει να εξοφλήσει εγκαίρως τις ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις.
Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο αλλά έχει εμφανιστεί με τη μορφή μάστιγας από την εποχή των μνημονίων και συγκεκριμένα από την εποχή διακυβέρνησης Σαμαρά. Τότε πετάχτηκαν έξω από το δημόσιο σύστημα υγείας όσοι πολίτες δεν είχαν ασφαλιστική ικανότητα, όπως και τα μέλη των οικογενειών τους που θεωρούνται προστατευόμενα μέλη.
Όλοι αυτοί οι πολίτες δεν είχαν δικαίωμα περίθαλψης στα δημόσια νοσοκομεία, δεν είχαν δικαίωμα να έχουν πρόσβαση στην φαρμακευτική αγωγή τους και σε αρκετές περιπτώσεις διακόπηκαν θεραπείες με πολύ υψηλό κόστος ακόμη και σε παιδιά γιατί οι γονείς τους χάσαμε την ασφαλιστική τους ικανότητα.
Το 2016 με νομοθετική ρύθμιση του τότε υπουργού υγείας Ξανθού οι ανασφάλιστοι ναι μεν απέκτησαν ασφαλιστική κάλυψη αλλά όχι όμως καθολική, που θα ήταν και το δίκαιο, διότι δεν είχαν πρόσβαση σε διαγνωστικά εργαστήρια, σε φυσικοθεραπείες, σε αναλώσιμα υλικά, σε σκευάσματα ειδικής διατροφής τόσο για ογκολογικούς ασθενείς, όσο και για βρέφη που πάσχουν από κάποια μορφή δυσανεξίας, σε αναπνευστικές συσκευές και επιπλέον αυτή η επιπλέον δαπάνη δεν καλύπτονταν από τον κρατικό προϋπολογισμό, όπως θα έπρεπε αλλά από τις ασφαλιστικές εισφορές των ασφαλισμένων, δημιουργώντας έτσι κοινωνική τριβή μεταξύ ασφαλισμένων και ανασφάλιστων την οποία χρησιμοποιεί η σημερινή κυβέρνηση για τους πετάξει και πάλι έξω με νομοθετική ρύθμιση που ψήφισε τον προηγούμενο Νοέμβρη και που αποκλείει στους ανασφάλιστους πολίτες και στα προστατευόμενα μέλη τους την συνταγογράφηση φαρμάκων και ιατρικών πράξεων από ιδιώτες ιατρούς. Το συγκεκριμένο μέτρο δεν έχει εφαρμοστεί ακόμη, μιας και έχει πάρει 4 φορές παράταση μετά από τις έντονες αντιδράσεις όλης της υγειονομικής κοινότητας.
Όμως οι προθέσεις της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρες για άμεση εφαρμογή, μιας και στην τελευταία συνέντευξη τύπου ο υπουργός υγείας κατηγόρησε ευθέως αυτούς τους πολίτες, ότι επωφελούμενοι αυτού του μέτρου ανέβασαν τεχνητά την φαρμακευτική δαπάνη.
Το πόσο παράλογο είναι, εν μέσω μιας πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης, να στέλνεις 2 εκατομμύρια ανασφάλιστους για συνταγογράφηση και απλές πράξεις ρουτίνας σε ένα ΕΣΥ που βουλιάζει, είναι πασιφανές και δεν χρειάζεται να το σχολιάσουμε περαιτέρω.
Σύμφωνα με όλα τα προηγούμενα μπορούμε συμπεράνουμε ότι διακηρυγμένος στόχος της κυβέρνησης είναι να έχει εξορθολογισμένους ισολογισμούς στην υγεία στην λογική κόστους-οφέλους, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την πραγματική ανάγκη για ποιοτικές υπηρεσίες Υγείας. Σε μια χώρα όπου ο πληθωρισμός καλπάζει και εξαφανίζει το οικογενειακό εισόδημα, με τις τιμές των κοινωνικών αγαθών και των ειδών πρώτης ανάγκης να εκτοξεύονται, είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι οι πολίτες δεν θα μπορέσουν να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Αυτό θα έχει ως συνέπεια να αυξηθεί ακόμη περισσότερο ο αριθμός των ανασφάλιστων πολιτών. Για αυτό θα πρέπει άμεσα να δημιουργήσουμε κοινωνικές συμμαχίες και να αντιδράσουμε ώστε αυτό το νομοσχέδιο να μείνει στα χαρτιά και να απαιτήσουμε ισότιμη πρόσβαση όλων των πολιτών σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας.