Η περίπτωση Γεωργούλη ανοίγει μια μεγάλη συζήτηση και σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο για την ποιότητα των υποψηφίων και για το ποια πρόσωπα πρέπει να συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια. Υπάρχει δυστυχώς και μια τάση σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, και το βλέπουμε και στην Ήπειρο αυτό, να επιλέγονται πρόσωπα που θεωρούνται «λαμπερά», αλλά πολλές φορές δεν έχουν να προσφέρουν πολλά, εκτός από την δημόσια εικόνα τους.
H υπόθεση του ηθοποιού και ευρωβουλευτή Γεωργούλη είναι μια ακόμη απόδειξη, αυτή τη φορά όμως πιο ηχηρή, για τις αυταπάτες των ηγεσιών των κομμάτων. Στην προσπάθειά τους να δείξουν ότι είναι με τα ρεύματα της εποχής, επιλέγουν για την συγκρότηση των ψηφοδελτίων τους πρόσωπα του life style, τους celebrities, απαξιώνοντας επί της ουσίας σοβαρές υποψηφιότητες.
Στην περίπτωση του Γεωργούλη, στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ είχε γίνει μεγάλη φασαρία για την επιλογή του και τελικά, όχι μόνο προκρίθηκε και συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο, αλλά και εξελέγη, εν αντιθέσει με άλλες υποψηφιότητες, όπως π.χ. του καθηγητή Ψυχιατρικής Δημήτρη Πλουμπίδη, γιου του ιστορικού στελέχους του ΚΚΕ Νίκου Πλουμπίδη.
Αυταπάτες που όμως οδηγούν τις ηγεσίες των κομμάτων σε μαύρες τρύπες που πέφτουν μέσα. Με αφορμή την συγκεκριμένη υπόθεση με τις σοβαρές καταγγελίες για τον Γεωργούλη, πρέπει να ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση για το ποιοι συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια των κομμάτων, με ποιες διαδικασίες προκρίνονται ή εάν έχουν μόνο την … «πολιτική ευλογία» του αρχηγού, εάν προωθούνται και πως από τα αρχηγικά συστήματα, κλπ.
Φοβάμαι όμως ό,τι δύσκολα θα ανοίξει μια τέτοια συζήτηση γιατί πολλές φορές δεν ενδιαφέρει τις ηγεσίες των κομμάτων αν και θα ήταν αναγκαία συνθήκη για να δείξουν και στους ψηφοφόρους ότι δεν τους νοιάζει το φαίνεσθαι, το επιφανειακό, αλλά η ουσία.
Και η ουσία είναι ότι πρέπει να υπάρχουν «φίλτρα» στα κόμματα και στις δημοτικές και περιφερειακές παρατάξεις για το ποιους επιλέγουν και πως και βέβαια να γίνεται και αξιολόγηση της θητείας τους. Και με αφορμή την υπόθεση Γεωργούλη, η συζήτηση δεν εστιάζεται μόνο στα ψηφοδέλτια για τις Ευρωεκλογές, αλλά αφορά και αυτά των εθνικών εκλογών και τις αυτοδιοικητικές εκλογικές αναμετρήσεις.
Μια διαφορετική αντιμετώπιση στην συγκρότηση των ψηφοδελτίων θα έστελνε θετικό μήνυμα στους πολίτες. Το θέμα είναι εάν το θέλουν πραγματικά οι πολιτικοί αρχηγοί και εάν το θέλουν βέβαια και οι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες που πέφτουν στην παγίδα να επιλέξουν πρόσωπα που πραγματικά, το ξέρουν και οι ίδιοι κατά βάθος, δεν πρόκειται να τους βοηθήσουν ουσιαστικά.
Και όπως λέει μια λαϊκή παροιμία, «ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός»
Οι εκλογές της μεγάλης αβεβαιότητας
Μια ενδιαφέρουσα μελέτη έγινε από το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς σε επιμέλεια των Δανάης Κολτσίδα, πολιτικής επιστήμονα και διευθύντριας του ΙΝΠ, και Κώστα Πουλάκη, μαθηματικού και πρώην γ.γ. του υπουργείου Εσωτερικών που αφορά όλα τα κόμματα. Η συγκεκριμένη περιλαμβάνει τα ευρήματα 51 συνολικά ερευνών και καλύπτει την περίοδο από τα μέσα Δεκεμβρίου 2022 μέχρι και τις αρχές Απριλίου, η οποία -όπως σημειώνουν οι συγγραφείς- δεν αποτελεί στην πραγματικότητα μία ενιαία περίοδο, καθώς μεσολάβησε το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, το οποίο θεωρούν ότι λειτούργησε ως τομή. Οι συγγραφείς μιλάνε για τις «εκλογές της μεγάλης αβεβαιότητας» και το εξηγούν.
Σταχυολόγησα τα εξής σημεία που νομίζω θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε τι συμβαίνει στο δρόμο για τις εκλογές:
1. Εδώ και αρκετό καιρό καταγράφαμε μια αυξανόμενη δυσαρέσκεια και μια φθορά της κυβέρνησης, την οποία όμως η αξιωματική αντιπολίτευση έχει μέχρι στιγμής κατορθώσει να εισπράξει μόνο εν μέρει.
2. Αυτή η κίνηση στο μέσο χρόνο έχει καταλήξει στο να ξεκινάει επίσημα η προεκλογική περίοδος με τα δύο κόμματα να βρίσκονται στη μικρότερη ιστορικά απόσταση μεταξύ τους εδώ και πολύ καιρό -ήδη πολύ πριν τις εκλογές του 2019.
3. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν ο ένας μήνας της προεκλογικής περιόδου, ο οποίος όμως έχει όπως έχουμε εξηγήσει ιδιαίτερη βαρύτητα, θα αποδειχθεί αρκετός ώστε να ολοκληρωθεί η τάση που καταγράψαμε, φέρνοντας μια πολιτική αλλαγή, ή αν τελικώς η ΝΔ θα περάσει πρώτη το εκλογικό νήμα όπως φαίνεται μέχρι στιγμής.
4. Υπάρχουν αρκετά στοιχεία που υποστηρίζουν και τις δύο εκδοχές. Αφ’ ενός το προβάδισμα της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη στην πρόθεση ψήφου και σε αρκετούς άλλους δείκτες που μελετάμε, αν και έχει περιοριστεί δραστικά, υφίσταται ακόμα έστω οριακό, ενώ την ίδια στιγμή το κυβερνών κόμμα διαθέτει και μια μεγαλύτερη δεξαμενή πρώην αναποφάσιστων ψηφοφόρων του.
5. Αφ’ ετέρου όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και ο Αλέξης Τσίπρας έχουν καταφέρει να διανύσουν ήδη μια μεγάλη απόσταση από τις θηριώδεις διαφορές υπέρ της ΝΔ που είχαν καταγραφεί στην αρχή και στο μέσο του εκλογικού κύκλου, φτάνοντας σε μια μάχη κυριολεκτικά στήθος με στήθος και κυρίως, φαίνεται ότι έχουν το προβάδισμα σε μερικά θέματα που είναι κεντρικά σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση, όπως είναι π.χ. το ζήτημα της ακρίβειας ή της διαφάνειας.
6. Η δυσαρέσκεια που εκφράζεται βουβά και πραγματοποιεί τεθλασμένες διαδρομές, μπορεί να δημιουργήσει δυσάρεστες ή ευχάριστες εκπλήξεις, ανάλογα σε ποια όχθη βρίσκεται κανείς, το βράδυ των εκλογών.
7. Όσο περνούν οι μέρες η «μεγάλη αβεβαιότητα» θα ξεκαθαρίζει σταδιακά, αν και -εκτός μεγάλου απροόπτου- την τελική έκβαση αυτής της αναμέτρησης θα τη μάθουμε μόνο όταν κλείσουν οι κάλπες.