in , ,

«Εδώ που έφτασες, λίγο δεν είναι» | της Σπυριδούλας Γεωργοκίτσου

editor_image

Φιλολόγου
Ιδιοκτήτριας φροντιστηρίου μέσης εκπαίδευσης
Προέδρου Συλλόγου Εκπαιδευτικών Φροντιστών Πρέβεζας/ Λευκάδας / Κεφαλληνίας/ Ζακύνθου


Αναμφίβολα, η περίοδος των Πανελλαδικών εξετάσεων κατακλύζεται από άγχος όχι μόνο για τους υποψηφίους, αλλά και για τον στενό οικογενειακό και εκπαιδευτικό τους περίγυρο.

68.574 θέσεις περιμένουν τους φετινούς υποψηφίους των Γενικών και Επαγγελματικών Λυκείων που ανέρχονται στις 90.000, οι οποίοι βρίσκονται ήδη στην τελική ευθεία για την κατάκτησή τους.

Εξακολουθεί και φέτος να ισχύει η πολυσυζητημένη ΕΒΕ, Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, καθώς και το Παράλληλο Μηχανογραφικό για την εισαγωγή στα Δημόσια ΙΕΚ και οι βαθμολογίες αναμένονται – όπως και πέρυσι – κατά τα τέλη του Ιουνίου (ενδεχομένως μετά το πέρας του δεύτερου γύρου των εκλογών).

Η υποβολή του μηχανογραφικού δεν θα πραγματοποιηθεί σε δύο φάσεις, όπως είχε εξαγγελθεί αρχικά, αλλά σε μία, καθώς με βάση τα στοιχεία των περασμένων ετών, ένα πολύ υψηλό ποσοστό των υποψηφίων, συγκεκριμένα το 93% για το 2022, εισάγεται στις σχολές των 10 πρώτων επιλογών του από την πρώτη κιόλας φάση.

Οι μαθητές, την δεδομένη στιγμή, δεν έχουν ανάγκη από κλισέ ή βαρύγδουπα λόγια που διογκώνουν την αγωνία και προκαλούν ανασφάλειες. Οι Πανελλαδικές εξετάσεις δεν είναι πρέπον να δαιμονοποιούνται και να φαντάζουν στο νου των μαθητών σαν ένα αδάμαστο κτήνος. Είναι εξετάσεις, όπως όσες δίνουν τόσα χρόνια στα ενδοσχολικά μαθήματα ή στις ξένες γλώσσες, κι όπως όσες θα δώσουν μετέπειτα στην ζωή σε συχνότερη βάση. Λειτουργούν ως ένα είδος ανταμοιβής, για όσους έχουν θέσει στόχους και έχουν παλέψει με τον ίδιο τους τον εαυτό για να τους κατακτήσουν.

Οι υποψήφιοι οφείλουν να θυμούνται πως δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα σε κανέναν, είτε γονιό, είτε εκπαιδευτικό και το μόνο που χρειάζεται είναι να ικανοποιήσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. «Φτάσε όπου δεν μπορείς», έλεγε ο Καζαντζάκης και έτσι κι εκείνοι μετά το πέρας αυτής της διαδικασίας, θα είναι πετυχημένοι όταν αντικρύσουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη και αισθανθούν πως τον ξεπέρασαν.

Στόχος δεν πρέπει να είναι το άριστα, άλλωστε για τον καθένα αυτό είναι διαφορετικό. Απώτερος σκοπός τους χρειάζεται να είναι η απόδοση του καλύτερου εαυτού τους, όπως άλλωστε και σε κάθε μορφή εξέτασης.

Οι πανελλαδικές έχουν ήδη ξεκινήσει, όμως δεν αποτελούν την τελική φάση της διαδικασίας. Ρόλο κλειδί μετά το πέρας τους κατέχει η ορθή συμπλήρωση του μηχανογραφικού. Αρωγός των μαθητών είναι πάντοτε οι καθηγητές τους, οι οποίοι με γνώμονα τον χαρακτήρα και τις κλίσεις τους, θα τους καθοδηγήσουν, ώστε να συμπληρώσουν ένα ολοκληρωμένο μηχανογραφικό. Σαφώς, απαιτείται ατομική αναζήτηση προγραμμάτων σπουδών και επαγγελματικών δικαιωμάτων, καθώς και μελέτη των συντελεστών βαρύτητας, οι οποίοι διαφέρουν ακόμη και σε ίδια τμήματα διαφορετικών πόλεων. Με άλλα λόγια, κάθε βαθμολογικό αποτέλεσμα χρειάζεται την κατάλληλη καθοδήγηση.

Οι πρωταγωνιστές των ημερών, λοιπόν, είναι η γενιά του 2005, μια γενιά που βίωσε την πανδημία στην εφηβεία της, στερήθηκε βόλτες και κοινωνικές συναναστροφές. Μια γενιά που παλεύει καθημερινά και ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και το όνειρο. Που απελπίζεται όταν το μέλλον της αμαυρώνεται από την σκληρή καθημερινότητα και αμέσως θέτει ψηλότερα τον πήχη, για να πάει κόντρα σε όλα και να τα ξεπεράσει. Είναι μια γενιά που σκέφτεται, τολμά, ρισκάρει. Μια γενιά αντιφατική, που απ’ τη μία ατενίζει με αποφασιστικότητα το μέλλον κι από την άλλη χαμηλώνει το βλέμμα, γιατί ο κόσμος της μοιάζει ανοίκειος, ξένος.

Ήρθε η ώρα αυτή η γενιά να βάλει στην άκρη κάθε μορφή ηττοπάθειας, κάθε «τι θα γίνει αν…» και κάθε «δεν» και να παλέψει – όχι μόνο στις εξετάσεις, αλλά και σε όλη τη ζωή – όπως πραγματικά της αξίζει.