Μόνη θεσμική και πολιτική λύση, η προσφυγή στα μέλη

Μόνη θεσμική και πολιτική λύση, η προσφυγή στα μέλη Συνέντευξη της Όλγας Γεροβασίλη, Δ’ Αντιπροέδρου της ΒτΕ και βουλευτή Άρτας ΣΥΡΙΖΑ –Προοδευτική Συμμαχία στον Ρ/Σ 9.84 και στον Γιώργο Μελιγγώνη 4/9/24 Για το κατά πόσον όλες αυτές οι εξελίξεις αποτελούν δείγμα εσωστρέφειας περισσότερη από ό,τι μπορεί να καταναλώσει το κόμμα και η ίδια η κοινωνία Θα συμφωνήσω. Ζούμε σε ένα διαρκή, κατά ριπάς αιφνιδιασμό ο οποίος έχει ξεκινήσει μετά τις ευρωεκλογές σε βραδύτερους ρυθμούς αλλά τελευταία εντείνεται δραματικά. Και εδώ προφανώς υπάρχουν ευθύνες. Ο πρόεδρος θα όφειλε να δρα διαφορετικά και να μη βαθαίνει η κρίση αλλά να κλείνουν τα ρήγματα. Αυτό δεν γίνεται. Και αυτό θα βυθίζει το ΣΥΡΙΖΑ όλο και βαθύτερα σε μία στιγμή που η κοινωνία ασφυκτιά και προσπαθεί να βρει διέξοδο στον προοδευτικό κόσμο και όχι μόνο δεν το βλέπει αλλά απογοητεύεται, πράγμα επικίνδυνο για το παρόν και το μέλλον της χώρας. Για το αν έχει ονοματεπώνυμο η τρίτη θέση του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις Προφανώς. Στη διάρκεια του καλοκαιριού η επαφή μας με τον κόσμο μάς το έδειχνε. Δεν εξεπλάγην από τη δημοσκοπική αποτύπωση της πτώσης, με την έννοια ότι όταν ο κόσμος δεν βρίσκει ελπίδα και διέξοδο στην πραγματική ζωή (και όχι στην κομματική, γύρω από την οποία ομφαλοσκοπούμε όλο αυτό το διάστημα) προφανώς γυρίζει την πλάτη και αναζητά τη δύναμη που θα τον εκφράσει. Όντως, ό,τι παράγεται όλο αυτό το διάστημα από το κόμμα, δεν μπορούμε ούτε εμείς οι ίδιοι να το μεταβολίσουμε, πράγμα που βεβαίως χαροποιεί τον κύριο Μητσοτάκη και όποιον εκλεγεί στο επόμενο διάστημα αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Σίγουρα όμως δεν χαροποιεί τα μέλη του κόμματος, ούτε φυσικά εμάς. Για το κατά πόσον οι αλλαγές που προτείνει ο κ. Κασσελάκης, εφόσον περάσουν στο συνέδριο θα δυσκολέψουν το αίσθημα του ανήκειν του κόσμου σε αυτό το κόμμα Αρχικά, η Επιτροπή Καταστατικού δέχθηκε αιφνιδίως χθες την εισήγηση του προέδρου. Θυμίζω ότι βρισκόμαστε χρονικά πολύ κοντά στο συνέδριο. Θυμίζω επίσης ότι ο προσυνεδριακός διάλογος είθισται να διαρκεί δύο ή τρεις μήνες, ώστε να υπάρξει συζήτηση σε κάθε ΟΜ, φτάνοντας έτσι στο συνέδριο με κεντρικές εισηγήσεις επί των οποίων υπάρχουν και ψηφοφορίες. Αυτό το οποίο βλέπουμε τώρα είναι μία εξαιρετικά συντετμημένη προσυνεδριακή περίοδος, τόσο που είναι απαγορευτική μίας ουσιαστικής συζήτησης με τα μέλη του κόμματος, σε αντίθεση με όλους τους ισχυρισμούς περί ενίσχυσης του ρόλου των μελών. Παράλληλα, η Επιτροπή Καταστατικού η οποία μέχρι και σήμερα δεν έχει συνθέσει εισήγηση ξεκίνησε το διάλογο μόλις χθες χωρίς να υπάρχουν κατατεθειμένες προτάσεις από τον πρόεδρο. Όσα κατατέθηκαν χθες είχαν εκφραστεί στην προηγούμενη κεντρική επιτροπή ως απλές ιδέες οι οποίες χθες έγιναν επίσημη πρόταση. Επιπροσθέτως, δεν έχει συνεδριάσει και δεν έχει υπάρξει πολιτική εισήγηση από την επιτροπή θέσεων (δηλ. το κείμενο το οποίο θα εισηγηθεί στο επόμενο συνέδριο). Όλο αυτό λοιπόν αποτελεί αιφνιδιασμό, κατά την άποψή μου αντιπερισπασμό. Το λάθος δεν διορθώνεται με άλλο λάθος. Διορθώνεται μόνο όταν κάποιος με θάρρος δει κατάματα την πραγματικότητα και δώσει τη λύση ή δώσει ένα δρόμο που ομαλοποιεί τις καταστάσεις και απαλλάσσει τα μέλη αλλά και την κοινωνία από αυτό το εσωκομματικό παιχνίδι αναδιανομής δυνάμεων και κινήσεων σκοπιμότητας προκειμένου να δημιουργηθούν συσχετισμοί είτε για την Κεντρική Επιτροπή είτε για το επόμενο συνέδριο. Δείγματα αυτού του παιχνιδιού ήταν η διαγραφή Λινού, η διαγραφή Πολάκη και στη συνέχεια η επαναφορά του στην ΚΟ χωρίς αιτιολογία και βέβαια ο αχρείαστος διχασμός της κοινοβουλευτικής ομάδας μετά την επίσης αιφνιδιαστική απόφαση του προέδρου να εισηγηθεί αλλαγή στο προεδρείο. Για το τι μέλλει γενέσθαι εάν το επικείμενο συνέδριο εγκρίνει αυτές τις αλλαγές στο κόμμα Προφανώς θα πρόκειται για μεγάλη μετάλλαξη και δεν είμαι καθόλου βέβαιη, βλέποντας τον πρόεδρο να ανοίγει τα χαρτιά του, κατά πόσον -αν είχε παρουσιάσει την ατζέντα πέρυσι το καλοκαίρι- θα είχε εκλεγεί πρόεδρος σε αυτό το κόμμα ο Στέφανος Κασσελάκης. Αυτό που προτείνεται ως οργανωτικό μοντέλο αντανακλά και μία ιδεολογική και πολιτική αντίληψη. Ειδικότερα, όπως και εσείς είπατε, τα μέλη υπάρχουν σε ‘λέσχες πληκτρολογίου’ και θα συμμετέχουν σε κάποιες ψηφοφορίες τις οποίες η ίδια η ηγετική ομάδα θα επιλέγει. Από κει και πέρα δεν υπάρχει ρόλος του μέλους σε σχέση με την κοινωνία μέσω αυτού του μηχανισμού και κανένας ρόλος στη λήψη των αποφάσεων. Πρόκειται για μία επιλογή η οποία οδηγεί σε ένα συγκεντρωτικό προσωποπαγές μικρό κόμμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το παρόν και το μέλλον ενός διαρκώς συρρικνούμενου κομματικού σχηματισμού. Έχουμε δώσει αγώνες μέσα από την Αριστερά συνεχίζουμε με στόχο την κυβερνώσα αριστερά στη χώρα και πιστεύω ότι το μοντέλο και αυτά που προτείνονται απέχουν πολύ από αυτό. Δεν θα είχα δισταγμούς να συμβούν αλλαγές, διότι τα οργανωτικά μοντέλα γερνούν και πρέπει να εκσυγχρονίζονται με βάση την τεχνολογία –θυμίζω ότι είχαμε ήδη δημιουργήσει το i-syriza προκειμένου να υπάρχουν τεχνολογίες όπως απαιτούνται στην εποχή μας ως εργαλείο δημοκρατίας όμως. Μέσα σε όλα αυτά θα θέσω μία ακόμη μικρή παράμετρο, ότι στην πρόταση αλλαγής ονόματος υπάρχει και η κατάργηση και του τμήματος του τίτλου «Προοδευτικής Συμμαχία». Όμως αυτό ακριβώς το τμήμα του τίτλου που εξέφραζε το άνοιγμα στην κοινωνία και στον προοδευτικό χώρο, το 2019 έδωσε το 32% στον ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ όμως βλέπουμε αντίστροφες κινήσεις, αυτές της συρρίκνωσης και της καθημερινής απαξίωσης του κόμματος. Για το κατά πόσον μπορεί να γίνει ανασυγκρότηση της δημοκρατικής παράταξης με τον κ. Κασσελάκη στο τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον διαρκώς αναφέρεται σε μία ‘θολή κεντροαριστερά υποκινούμενη από συμφέροντα’ Αυτό που επισημαίνετε είναι μία βασική αντίφαση. Η απόφαση της τελευταίας Κεντρικής Επιτροπής ήταν η απεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ στις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου με στόχο τη συγκρότηση μεγάλης δημοκρατικής διεξόδου και προοδευτικής διακυβέρνησης στη χώρα. Και λίγο αργότερα, μετά τις ευρωεκλογές ο ίδιος ο κ. Κασσελάκης κατήγγειλε ακριβώς αυτό τον στόχο ως δημιούργημα της διαπλοκής. Με τέτοιου είδους αντιφάσεις δεν μπορεί να προχωρήσει ένας πολιτικός φορέας. Για την αλλαγή ονόματος Τα ονόματα έχουν και βάρος και συμβολισμούς. Όμως δε σημαίνει αυτό ότι εφόσον υπάρξει συζήτηση δεν θα μπορούσαν να εκσυγχρονιστούν και να γίνουν για παράδειγμα πιο ‘εύχρηστα’. Στ αλήθεια ένα όνομα ενός κόμματος το οποίο έχει «περπατήσει» στο χρόνο, έχει κυβερνήσει την Ελλάδα, ότι είναι αυτό που προσέλκυσε τόσους προοδευτικούς πολίτες τόσα χρόνια, δεν είναι πολύ εύκολο να πει κάποιος τι είναι αυτό το οποίο ενοχλεί. Θα δεχόμουν το επιχείρημα, ότι το όνομα ‘ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία’ είναι μεγάλο άρα όχι εύχρηστο. Όμως δεν μπορεί να αφαιρεί κάποιος τη συστατική, πολιτική αρχή της συνεργασίας διαφορετικών προοδευτικών αντιλήψεων. Για το αν η προσφυγή στη βάση θα ήταν κάποια λύση Όταν η υπάρχουσα κομματική δομή, ο πρόεδρος του κόμματος δεν δίνουν τη λύση, βλέπουμε την κρίση να βαθαίνει και να μπαίνουμε σε τακτικισμούς στο επίπεδο της ΚΕ ή και του Συνεδρίου -και παράλληλα εύκολα μπορεί να προβλέψει κανείς ότι δεν θα είναι διαδικασίες οι οποίες θα παράγουν τη λύση που θα δώσει ώθηση στον ΣΥΡΙΖΑ για να προχωρήσει μπροστά, να διευρυνθεί, να σταματήσει το καθοδικό σπιράλ-τότε βεβαίως η δύναμη οπωσδήποτε και πάντα είναι στα χέρια των μελών, των πολιτών που στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό άλλωστε είναι η βασική αρχή, την οποία επαναλαμβάνει διαρκώς και ο ίδιος ο πρόεδρος Στέφανος Κασσελάκης, και δεν διαφωνεί κανείς μαζί του, ότι τη δύναμη την έχουν τα μέλη. Ωστόσο και στην προηγούμενη Κ.Ε. αρνήθηκε να περάσει σ’ ένα δημοψήφισμα που του προτείναμε, άρα στα μέλη, ενώ και τώρα βλέπουμε ότι δεν απευθύνεται στη βάση, τουναντίον συνεχίζονται οι τακτικισμοί. Για το αν η εκ νέου προσφυγή στις εσωκομματικές κάλπες είναι κουραστική για τον κόσμο Η Δημοκρατία δεν είναι ποτέ κουραστική, δεν μπορώ να ταυτίσω αυτές τις δύο έννοιες. Και η ισχυροποίηση του ρόλου του κόμματος, ούτε αυτό μπορεί να είναι μια κουραστική διαδικασία. Το άλλο, όμως, που είναι και το σημαντικότερο είναι ότι το αφήγημα με το οποίο εκλέχθηκε ο κ. Κασσελάκης πριν ένα χρόνο –βεβαίως, μικρό είναι το διάστημα- δεν ήταν αυτό το οποίο ξετυλίγεται σήμερα. Δεν ήταν το αφήγημα της απόσχισης από το παρελθόν, της μη αναγνώρισης του ρόλου του ΣΥΡΙΖΑ, δεν ήταν το αφήγημα των ‘μαύρων’ και των διεφθαρμένων, δεν ήταν το αφήγημα ‘διαγράφω χωρίς αιτιολογία’, μετά διαγράφω με αιτιολογία, αλλά χωρίς αιτιολογία επαναφέρω βουλευτή. Δεν υπήρχαν τότε όλα αυτά, δεν υπήρχαν αυτές οι ρήξεις και οι διχασμοί. Εκτιμώ ότι με την ατζέντα που ξετυλίγεται σήμερα οι ίδιοι άνθρωποι δεν θα είχαν κάνει την ίδια επιλογή ή ότι δεν θα την ξανακάνουν. Αν ο κ. Κασσελάκης επιμείνει να μην προσφεύγει στη βάση Αν ο κ. Κασσελάκης, ο πρόεδρος του κόμματος εκτιμά ότι αυτό που εκείνος λέει –και ενδεχομένως να κάνω εγώ λάθος- ότι είναι ισχυρή η επιρροή του και η επίδρασή του στα μέλη και ότι εκείνα στη μεγάλη τους πλειοψηφία συμφωνούν με όλο αυτό, τότε είναι μια καλή ευκαιρία να το επιβεβαιώσει επί πολιτικής βάσεως. Να ξετυλίξει όλο το σχέδιο, να το κατεβάσει στα μέλη και στην κοινωνία και να προχωρήσουμε σε μια διαδικασία η οποία θα είναι λυτρωτική για όλους μας και θα δώσει ανάσα στο ΣΥΡΙΖΑ και ενδεχομένως ώθηση. Για το αν η ίδια θα επεδίωκε πρόταση μομφής σε περίπτωση που δεν υπάρξουν κάλπες Τέτοιου είδους τακτικισμοί είναι μακριά από τη λογική μου, γι’ αυτό και προτείνω αυτό το οποίο προτείνω. Ακριβώς για να μη μπαίνουμε σε τέτοιες πρακτικές, για να μη βλέπουμε ό,τι βλέπουμε το τελευταίο διάστημα και μας αποστρέφεται η κοινωνία, για παράδειγμα, με βάση το πόσο ισχυρός είναι ο Παύλος Πολάκης ή ο τάδε, με τον ένα συμφιλιώνομαι, με τον άλλο χωρίζω, τον άλλο τον διαγράφω, επιλέγω φίλους, επιλέγω κολλητούς και επιλέγω αντιπάλους και τους εξωθώ να φύγουν γιατί ενοχλούν. Δεν θα ήθελα να είμαστε σ’ αυτή τη διαδικασία, δεν είναι στόχος αυτό και προσπαθώ να δω, όσο είναι δυνατό, τη μεγάλη εικόνα και να προτείνω την πιο θεσμική και την πιο πολιτική λύση. Για το αν περιποιούν τιμή για τον κ. Κασσελάκη όλος ο χειρισμός του θέματος Πολάκη αλλά και η στάση του τελευταίου απέναντι στην ηγεσία του κόμματος Αυτό μένει να το κρίνει ο ίδιος. Έχω ξαναπεί ότι όλα αυτά τα παιχνίδια τα αποστρέφομαι. Ο καθένας, στα μέτρα της αξιοπρέπειάς του, αντιδρά ανάλογα και κρίνεται. Και αυτό είναι κάτι που απευθύνω προς όλες τις πλευρές. Για αναφορές Κασσελάκη σε Τσίπρα και την απουσία παρέμβασης του τελευταίου Η τακτική του να δημιουργώ εχθρούς, πραγματικούς ή φανταστικούς για να δικαιολογήσω αδυναμίες ή μειωμένα ποσοστά είναι άλλη μία λογική η οποία προφανώς δε βοηθάει, όπως δεν έχει βοηθήσει όλο αυτό το διάστημα διότι όλο αυτό το αφήγημα της κατασκευής εχθρών έχει ξεκινήσει αρκετούς μήνες πριν και βλέπουμε πού μας έχει οδηγήσει σήμερα. Ο κ. Τσίπρας είναι ένας άνθρωπος με διεθνή και εγχώρια ακτινοβολία, ιστορικός ηγέτης του χώρου μας, ο οποίος πήρε ένα πολύ μικρό κόμμα, το έκανε κυβέρνηση η οποία ομολογουμένως είχε εξαιρετικά θετικό αποτύπωμα στην ιστορία της χώρας. Ο ίδιος θα κρίνει τι θα κάνει. Δεν μπορεί να μιλήσει κάποιος, ούτε εγώ βεβαίως εξ ονόματός του. Για το αν θεωρεί η ίδια, παρά τη διαγραφή, σύντροφό της την κ. Λινού Προφανώς. Η κ. Αθηνά Λινού έχει τιμήσει το ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο από τις εκλογές και μετά, που ήταν υποψήφια και εξελέγη. Θέλω δε να θυμίσω την επιστημονική συμβολή της σε όλη την περίοδο της πανδημίας και βεβαίως στο think-tank που είχε δημιουργήσει ο Αλέξης Τσίπρας.