δημοσιογράφος- πολιτικος συντάκτης ”ΤΟ ΒΗΜΑ”
Τα γενέθλια για τα 50 χρόνια του ΠΑΣΟΚ, στο Ζάππειο, με πολύ κόσμο αλλά χωρίς ιδιαίτερο πάθος, έγιναν σε ένα πολιτικό περιβάλλον που δείχνει να αναδιατάσσεται εκ βάθρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει σημάδια διάλυσης, και η ΝΔ δείχνει να μην μπορεί να ανακτήσει τις απώλειες που είχε στις ευρωεκλογές. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι σαφές αυτό, έχει χάσει μεγάλο μέρος της εμπιστοσύνης που απολάμβανε από τον κόσμο.
Και το ΠαΣοΚ; Η ίδρυσή του σφράγισε την έναρξη του κύκλου της Μεταπολίτευσης. Η πτώση του, την αρχή του κλεισίματος του κύκλου της. Τώρα;
Φαίνεται να ξημερώνει μια νέα πολιτική εποχή. Μπορεί το ΠαΣοΚ να βάλει τη σφραγίδα του; Μπορεί να ξανακυβερνήσει; Να ξαναδώσει ελπίδα; Να αποτελέσει μέρος της νέας μεγάλης αλλαγής που, κατά τη γνώμη μου, έχει ανάγκη η χώρα; Να αποτελέσει κομβικό παράγοντα της ανασύνθεσης του προοδευτικού χώρου;
Εξαρτάται για ποιο ΠαΣοΚ μιλάμε. Γιατί στα 50 χρόνια της διαδρομής του, το ΠαΣοΚ εμφάνισε πολλές όψεις. Ήταν το ΠαΣοΚ που έβγαλε από το περιθώριο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής τη μισή Ελλάδα. Που έκανε καλύτερη την καθημερινότητα των μη προνομιούχων. Που άνοιξε ορίζοντες στη νέα γενιά. Έβαλε τέλος στην εποχή που γιατροί γινόντουσαν τα παιδιά των γιατρών, δικηγόροι τα παιδιά των δικηγόρων και οι ασθενείς, ειδικά στην περιφέρεια, χρειάζονταν μπιλιετάκι από τον τοπικό βουλευτή της ΝΔ για να νοσηλευτούν στο νοσοκομείο. ¨Ήταν το ΠαΣοΚ που αναγνώρισε την Εθνική Αντίσταση.
Αλλά ήταν το ΠαΣοΚ που καθιέρωσε μια νέα αναξιοκρατία. Για χρόνια ολόκληρα το διαβατήριο του διορισμού στο δημόσιο ήταν η κομματική ταυτότητα. Η συμμετοχή στην κλαδική. Ήταν το ΠαΣοΚ που έθρεψε τη χειρότερη μορφή του λαϊκισμού εκείνης της εποχής, τον αυριανισμό. Που δεν είχε πρόβλημα με τις χυδαίες επιθέσεις που εξαπέλυε κατά της αριστερά και της εμβληματικής μορφής της, του Λεωνίδα Κύρκου. Υπήρχε το ΠαΣοΚ που έβαλε την Ελλάδα στο ευρώ, την Κύπρο στην ΕΕ, που έφτιαξε υποδομές. Αλλά ήταν το ίδιο ακριβώς ΠαΣοΚ που έχασε κατά κράτος τη μάχη κατά της διαφθοράς. Δεν ήταν μόνο ο Ακης Τσοχατζόπουλος.
Σε ένα μήνα από τώρα, το ΠαΣοΚ θα αποκτήσει νέο αρχηγό. Θα πρέπει να αποκτήσει και νέα γραμμή πλεύσης. Το ζητούμενο δεν είναι να πάρει τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά πως μέσα από μια ευρεία κοινωνική και πολιτική συμμαχία θα υπάρξει μια εναλλακτική κυβερνητική λύση, που θα βάλει τέλος σε μια διακυβέρνηση που δείχνει να είναι μακριά από τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου. Που θα δείξει την έξοδο στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στην κλειστή παρέα εξουσίας που ονομάστηκε επιτελικό κράτος.
Είχα γράψει στο «Βήμα» ότι πράγματι πέρασε η εποχή που το ερώτημα για το ΠαΣοΚ ήταν με ποιόν θα συγκυβερνήσει το ΠαΣοΚ. Και επεσήμανα ότι το ερώτημα, τώρα, είναι πιο δύσκολο.
Είναι που θέλει να (μας) πάει το ΠαΣοΚ. Σε αυτό το ερώτημα πρέπει να δοθεί πειστική απάντηση.
Για να ξέρουμε αν βαδίζουμε μαζί η σε δρόμους χωριστούς.