Κώστας Μπάρκας: «Καμία κυβερνητική βούληση για επαναφορά 13ου και 14ου μισθού»
Με τέσσερες γραμμές η κυβέρνηση δια του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας & Οικονομικών απαντά στη άσκηση κοινοβουλευτικού ελέγχου- Αναφοράς 14 Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, που στηρίζονταν στην ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο, λέγοντας ότι «…τα αιτήματα μισθολογικού περιεχομένου που αφορούν όλες τις κατηγορίες προσωπικού της Γενικής Κυβέρνησης εξετάζονται κάθε φορά με βάση την κυβερνητική πολιτική για τους μισθούς και τη δημοσιονομική κατάσταση της Χώρας κατά την κατάρτιση του ετήσιου Προϋπολογισμού και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής, εντός των στόχων που τίθενται στο Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό –Διαρθρωτικό Σχέδιο.»
Με αφορμή την απάντηση ο κ. Μπάρκας δήλωσε:
«Από την απάντηση του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας & Οικονομικών είναι ξεκάθαρο ότι καμία κυβερνητική βούληση δεν υπάρχει για επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο, που αφαιρέθηκε βίαια στη μνημονική περίοδο, και θα δώσει ανάσα σε μεγάλη μερίδα πολιτών.
Παρότι η Κυβέρνηση ακύρωσε την παροχή 13ου μισθού που είχε νομοθετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, δεν βρήκε το θάρρος να διαψεύσει την μεγέθυνση της οικονομίας η οποία είναι αναιμική. Η πολυδιαφημιζόμενη ανάπτυξη που ευαγγελίζεται αφορά λίγους, διότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών με όρους αγοραστικής δύναμης κατατάσσεται στην τελευταία θέση στην Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για πρώτη φορά μετά από χρόνια έχουμε απόλυτη μείωση του ύψους της μισθοδοσίας στο Δημόσιο, κατά 250 εκατομμύρια, ενώ στους ένστολους δίνουν ψίχουλα. Η κυβέρνηση επικεντρώνεται σε φοροεισπρακτικά μέτρα επιβαρύνοντας τους μικρομεσαίους με 700 εκατομμύρια ευρώ από το χαράτσι, κοροϊδεύοντάς τους ταυτόχρονα όταν τους απαλλάσσει από το τέλος επιτηδεύματος, που είναι μόνο 130 εκατ. ευρώ.
Η δημοσιονομική πολιτική της Κυβέρνησης δεσμεύει τη χώρα για τα επόμενα χρόνια σε λιτότητα με αποτέλεσμα να στεγνώνει τις τσέπες των νοικοκυριών και τις δυνατότητες των μικρών επιχειρήσεων.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αφενός αδυνατεί να ανακουφίσει τους πολίτες με την παροχή του 13ου και 14ου μισθού, σε καιρούς οικονομικής ασφυξίας, που έχει δημιουργήσει, με δική της ευθύνη, η έκρηξη ακρίβειας σε αγαθά και ενέργεια, αφετέρου, πιστή στο δόγμα του νεοφιλευθερισμού και της αχαλίνωτης αγοράς, αρκείται στο ρόλο του θεατή μπροστά στα υπερκέρδη των καρτέλ εταιριών ενέργειας, εταιριών διατροφής και τραπεζικού συστήματος, αντί της κρατικής παρεμβατικότητας με εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού και ελέγχου.»