Τους τελευταίους δεκαεννιά μήνες παρακολουθούμε στις οθόνες μας μια συνεχιζόμενη γενοκτονία: 55.000 άνθρωποι νεκροί, εκ των οποίων οι 17.000 είναι παιδιά. Το 90% των σπιτιών στη γάζα είναι κατεστραμμένα. Την ίδια στιγμή, 3000 φορτηγά με ανθρωπιστική βοήθεια είναι μπλοκαρισμένα στο πέρασμα της Ράφα, σχηματίζοντας μια ουρά χιλιομέτρων. Η βοήθεια που τις τελευταίες μέρες αφήνεται να περνά, δίνεται με το σταγονόμετρο ή ακόμα χειρότερα εργαλειοποιείται, δημιουργώντας παγίδες θανάτου. Αυτή η κατάσταση δεν σηκώνει άλλη αναμονή. Ο Παλαιστινιακός λαός που μέχρι τώρα δολοφονούταν εν ψυχρό, απειλείται και από την έλλειψη τροφής και ζωτικής σημασίας φαρμάκων.
Τι είναι το March to Gaza;
To March to Gaza προέκυψε σαν απάντηση σε αιτήματα των παλαιστινιακών εργατικών συνδικάτων για ενδυνάμωση του Φιλοπαλαιστινιακού κινήματος ανά τον κόσμο. Οργανώθηκε από ακτιβιστές και επαγγελματίες υγείας που είχαν δραστηριοποιηθεί στη λωρίδα της Γάζας.
Είναι μια παγκόσμια, μη κομματική πρωτοβουλία από 5 Ηπείρους, 36 πλέον χώρες, με πάνω από 2000 ακτιβιστές, οπού μαζί με το Freedom Flotilla Coalition και το καραβάνι Sumud σκοπεύουν να σπάσουν τον αποκλεισμό της Γάζας από Θάλασσα, γη και αέρα. Το March to Gaza είναι το κομμάτι που θα πετάξει στις 12 Ιουνίου στο Κάιρο και από εκεί θα περπατήσει μια απόσταση 50 χιλιομέτρων, από το Al Arish μέχρι τα σύνορα στη Ράφα. Για τρεις μέρες θα κοιμηθούμε σε σκηνές στην έρημο, όπως σε σκηνές κοιμάται και ο δοκιμαζόμενος Παλαιστινιακός λαός. Ο στόχος μας είναι να φτάσουμε στα σύνορα και να διαδηλώσουμε για 2 μέρες ειρηνικά, απαιτώντας διέλευση της ανθρωπιστικής βοήθειας, άμεση παύση της γενοκτονίας, διακοπή κάθε οικονομικής και διπλωματικής σχέση της χώρας μας με το κράτος των δολοφόνων.
Πρόκειται για μια συμβολική και ταυτόχρονα έμπρακτη δράση, καθώς στόχος της είναι να αναγκάσει τις κυβερνήσεις των κρατών μας, οι οποίες είτε συνεργάζονται ενεργά, είτε συναινούν σιωπηρά, να πάρουν θέση, σταματώντας να είναι ευνοϊκές ή ουδέτερες απέναντι στο κράτος που διαπράττει τη μεγαλύτερη γενοκτονία των ημερών μας. Θέλουμε επιτέλους να ακουστούν οι ενωμένες φωνές μας, οι οποίες θα βροντοφωνάξουν έξω από τα σύνορα της Γάζας ότι δεν ανεχόμαστε τα αδιανόητα εγκλήματα που συντελούνται στο όνομά μας.
Γιατί θα συμμετάσχω;
Δεκαεννιά μήνες τώρα, μέρα με τη μέρα, η οργή και η θλίψη μας μεγαλώνει, καθώς η καθημερινότητά μας βομβαρδίζεται από τις εικόνες νεκρών παιδιών. Πρόκειται για μία γενοκτονία που βλέπουμε να συμβαίνει σε ζωντανή μετάδοση, παρακολουθώντας τη μια τραγική είδηση μετά την άλλη. Και από εκεί που ελπίζεις ότι δεν θα υπάρξουν χειρότερα, να σου ξεπετάγεται ένα νέο βίντεο, ακόμα πιο αποτρόπαιο από το προηγούμενο.
Φαίνεται να μην υπάρχει τέρμα. Και το χειρότερο είναι αυτή η γενικευμένη ανημποριά που μας κρατάει παρατηρητές καθώς το παράλογο και η αδικία αναδύονται από τα συντρίμμια με τους εγκλωβισμένους νεκρούς.
Εγώ με το που είδα το κάλεσμα, ένιωσα αμέσως ότι πρέπει να είμαι εκεί. Μου φάνηκε σαν κάτι που θα έχει ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Μετά από κάποιες ώρες αμφιβολίας και φόβου για τους ενδεχόμενους κινδύνους, ζύγισα τα πράγματα μέσα μου και έβγαλα εισιτήρια. Κατάλαβα πως ο μεγαλύτερος φόβος είναι το να ζεις σε έναν κόσμο που η απανθρωπιά είναι η καθημερινότητα. Και την έχεις συνηθίσει.
Ο λόγος που πάω είναι γιατί πιστεύω πως είναι αυτό που πρέπει να πράξω αυτή την κρίσιμη στιγμή. Γιατί αν βρισκόμουν στη θέση των Παλαιστινίων θα ήθελα ο υπόλοιπος κόσμος να κάνει το ίδιο. Γιατί όσο και αν προσπαθώ δεν καταφέρνω να βρω επαρκείς δικαιολογίες.
Η Εμπειρία μου με το March – Ποιοι τελικά είναι το March to Gaza;
Τώρα πλέον η ελληνική αποστολή έχουμε ξεπεράσει τα 100 άτομα, ενώ είμαστε πάνω από 1500 άτομα στο telegram που επικοινωνούμε και οργανώνουμε τις δράσεις. Είμαι πολύ συγκινημένος που είχα την τύχη να το ζήσω αυτό το πράγμα από τη γέννησή του. Να το δω να μεγαλώνει συλλογικά, από τα κάτω, να εξελίσσεται. Όταν πρωτομπήκα ήμασταν 40 άτομα στο γκρουπ. Τώρα μπαίνουν όλο και περισσότεροι κάθε μέρα, ψάχνουν τρόπους να βοηθήσουν, ζητάνε πληροφορίες για να ακολουθήσουν την αποστολή. Θέλει να συμμετάσχει ο κόσμος, δεν αντέχει άλλο αυτό τον εφιάλτη.
Παίρνω πάρα πολύ δύναμη και από όσους θα συμμετάσχουν στην αποστολή και από όσους στηρίζουν και βοηθάνε οργανωτικά. Όλοι ξεπερνάνε τον εαυτό τους και ενώνονται για έναν κοινό σκοπό.
Με το που ανακοίνωσα τη συμμετοχή μου στα socιal, πολλοί γνωστοί με προσέγγισαν θέλοντας να μοιραστούν την απελπισία που ένιωθαν για όσα βλέπουν να κλιμακώνονται τους τελευταίους μήνες, αλλά και την ελπίδα που τους έδινε η συμμετοχή μου σε αυτή την πρωτοβουλία. Ήταν ακριβώς η ίδια ελπίδα που έπαιρνα και εγώ από την στήριξή τους. Γιατί όπως γρήγορα κατάλαβα, το March to Gaza εκπροσωπούσε όλους αυτούς τους ανθρώπους. Και όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήταν το March to Gaza. Όχι μόνο όσοι θα πάνε στην αποστολή μα και όλοι όσοι τη στηρίζουν και συμμετέχουν ενεργά. Όσοι θα βρεθούμε εκεί θα μεταφέρουμε την φωνή όλων όσων υποφέρουν παρακολουθώντας το μαρτύριο του Παλαιστινιακού λαού. Όλων όσων στέκονται αλληλέγγυοι σε έναν λαό που βασανίζεται και διώκεται στη χώρα του. Μαζί θα φωνάξουμε για να τερματιστεί η βαρβαρότητα.
Χρειαζόμαστε τη στήριξη όλων
Ξέρουμε ότι αυτό που πάμε να κάνουμε είναι δύσκολο και έχει ενδεχόμενο ρίσκο. Η Αίγυπτος είναι μια αφιλόξενη για διαδηλώσεις χώρα, με έναν μεν φιλοπαλαιστινιακό λαό αλλά ένα καθεστώς συμμαχικό στο Ισραήλ. Ταυτόχρονα το βόρειο Σινά που θα κάνουμε την τριήμερη πεζοπορία είναι μια βαθιά στρατιωτικοποιημένη ζώνη, που μέχρι πριν κάποια χρόνια δρούσαν παραστρατιωτικές οργανώσεις, οι οποίες πλέον ελέγχονται από την κυβέρνηση. Από όλα αυτά συμπεραίνουμε ότι δεν θα είναι εύκολο να πάρουμε την άδεια. Παρόλα αυτά, εμείς θέλουμε να βρεθούμε στα σύνορα με την Παλαιστίνη και να υψώσουμε την ειρηνική μα αποφασιστική γροθιά μας δηλώνοντας την αλληλεγγύη μας στον Παλαιστινιακό λαό και απαιτώντας το άνοιγμα των συνόρων για να περάσει ανεμπόδιστη η ανθρωπιστική βοήθεια. Αν δεν μας δοθεί η άδεια πριν πάμε, θα το διαπραγματευτούμε εκεί. Γι αυτό και χρειαζόμαστε τη στήριξη όλων. Χρειαζόμαστε στήριξη από κόμματα, φορείς, συλλογικότητες, άτομα, που θα οργανώσουν δράσεις, θα συμμετάσχουν σε κινητοποιήσεις, θα ασκήσουν κάθε δυνατή πίεση, ώστε να εξασφαλιστεί η ασφαλής διεξαγωγή της αποστολής από το Αιγυπτιακό κράτος.
Και μετά τι;
Η πορεία στα σύνορα με τη Γάζα είναι μια συμβολική και ταυτόχρονα έμπρακτη δράση αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό που σκοπό έχει να ασκήσει πίεση στις κυβερνήσεις των χωρών μας ώστε σταματήσουν να μένουν αμέτοχες. Θα το πετύχει αυτό στρέφοντας όλα τα βλέμματα προς τη Γάζα. Ταυτόχρονα είναι μια πολιτική κίνηση, η οποία δεν τελειώνει, αλλά αρχίζει με την πορεία προς τη Γάζα. Το φιλοπαλαιστινιακό αίσθημα, το οποίο ενισχύθηκε σημαντικά ως απάντηση στα συνεχιζόμενα αποτρόπαια γεγονότα των τελευταίων δεκαεννιά μηνών, πρέπει να μείνει ενεργό ακόμα και αν επιτευχθεί εκεχειρία. Γιατί εκεχειρία δεν συνεπάγεται τη δικαίωση του παλαιστινιακού λαού, την αναίρεση της γενοκτονίας, την επιστροφή των προσφύγων, την άρση του αποκλεισμού. Όλη αυτή η ενέργεια πρέπει να διοχετευτεί για την ανάπτυξη και εντατικοποίηση του αγώνα, διαμορφώνοντας ένα διεθνές κίνημα από τα κάτω, που θα συνεχίσει να δρα, μέχρι την οριστική λευτεριά της Παλαιστίνης.