Μεγάλη συζήτηση έχει προκληθεί το τελευταίο διάστημα για τις προτεινόμενες αλλαγές «Χατζηδάκη» στα εργασιακά. Τόσο η Αντιπολίτευση στο σύνολο της, όσο και οι ενώσεις των εργαζομένων σε πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο έχουν προχωρήσει σε σφοδρή κριτική μέσω ανακοινώσεων για τις αλλαγές που έρχονται από πλευράς Υπουργείου και αφορούν τις εργάσιμες ώρες και το «οκτάωρο» , καθώς και τον υπολογισμό και την καταβολή υπερωριών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χαρακτηρίσει την συγκεκριμένη αντιπαράθεση με την κυβέρνηση ως «Μητέρα των μαχών», καλώντας τις δυνάμεις του και όλη την κοινωνία να αντισταθεί στις κυβερνητικές επιδιώξεις. Οι αντιδράσεις βέβαια δεν περιορίζονται μόνο εκεί , καθώς η Αξιωματική Αντιπολίτευση όλο το προηγούμενο διάστημα θέλησε μέσα από την καθημερινή της παρέμβαση να αναδείξει ζητήματα που σχετίζονταν με ελλείψεις σε εργασιακούς χώρους, όπως επίσης και θέματα που αφορούσαν τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα αποκλειστικά , την πληρωμή τους και την τήρηση των συμβάσεων τους μέσα στην πανδημία.
Στην «Κουμουνδούρου» επιµένουν ότι η Κυβέρνηση φάνηκε να κλείνει το µάτι στην παραβατικότητα σε ό,τι αφορά την εργατική νομοθεσία χωρίς να αντιδρά ουσιαστικά στο ζήτηµα της επταήµερης εργασίας. Μάλιστα αναφορικά με την επιθεώρηση εργασίας ορθώς επισημαίνεται ότι η διαρκής υποβάθμιση της σε στελεχιακό δυναμικό έχει σαν αποτέλεσμα την έλλειψη δυνατότητας για διενέργεια ελέγχων και θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην αύξηση της «παραβατικότητας» σε εργασιακούς χώρους.
Στον ιδιωτικό τομέα τα δεδομένα είναι πολύ δύσκολα πλέον με πολλούς εργαζόμενους το προηγούμενο διάστημα να μην λαμβάνουν την αποζημίωση ειδικού σκοπού ή να καλούνται να εργαστούν ανασφάλιστοι εν μέσω πανδημίας.
Επομένως, το ερώτημα που προκύπτει για το ΣΥΡΙΖΑ είναι με ποιά οργανωτικά εργαλεία μπορεί να αντιπαλέψει αυτή την πολιτική , μιας και όπως φαίνεται αντιδρά «σθεναρά» στους παραπάνω κυβερνητικούς χειρισμούς.
Και λέμε «εργαλεία» διότι σίγουρα θα χρειαστεί οργανωτική ανασυγκρότηση αφού θα είναι η πρώτη φορά μετά από καιρό που θα πρέπει να κατέβει κινηματικά στο δρόμο με μαζικούς όρους για να διεκδικήσει την ανατροπή του συγκεκριμένου νομοσχεδίου.
Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στον ιδιωτικό τομέα είναι περιορισμένες και η μνημονιακή περίοδος διακυβέρνησης άφησε «ανοιχτές» πληγές όσον αφορά την εκπροσώπηση του σε χώρους δουλειάς και την αποδοχή των θέσεων του κόμματος. Παρ’ όλα αυτά φαίνεται ότι η απόφαση για διερεύνηση έχει ληφθεί και θα περάσει και μέσα και από συμμαχίες σε Εργατικά Κέντρα, ομοσπονδίες αλλά και πρακτικά σε κινητοποιήσεις στο δρόμο το επόμενο διάστημα. Σίγουρα βέβαια η άνευ όρων συμμαχία με δυνάμεις που προέρχονται από την ΠΑΣΚΕ θα προκαλέσουν «τριγμούς» ιδίως σε μέλη του κόμματος που προέρχονται από τους 53’ και θέτουν όρους στην συζήτηση «περί ανοίγματος» σε κόσμο που προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ και έχουν διατελέσει εκλεγμένοι αντιπρόσωποι σε θέσεις ευθύνης.
Είναι επίσης αλήθεια ότι ο δρόμος για το ποιός θα κυριαρχήσει στον «μεσαίο χώρο» περνά μέσα από την επικοινωνιακή αντιπαράθεση με την Ν.Δ . «Ο μεσαίος χώρος» επανεμφανίζεται άλλωστε στον δημόσιο διάλογο μετά και τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη. Και σίγουρα η κοινή παρουσία με δυνάμεις που έρχονται από την εποχή του κραταιού συνδικαλιστικού ΠΑΣΟΚ στο δρόμο ενάντια στις προτεινόμενες αλλαγές «Χατζηδάκη», θα πυροδοτήσουν την πικρόχολη αντίδραση και τα «πυρά της Ν.Δ».
Παρ’ όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβανόμενος την τραγική κατάσταση που κινδυνεύει να παγιωθεί στους εργασιακούς χώρους οφείλει και πρέπει να αντιδράσει αν θέλει να ξαναεπικοινωνήσει με τμήματα του πληθυσμού που σε παλιότερες εκλογικές διαδικασίες ήταν προνομιακός τους συνομιλητής και τα εξέφραζε.