Εργασιακό νομοσχέδιο: Για εργαζόμενους ή για λάδι;

Δεκαεννέα (19) αλλαγές στη Νομοθεσία που αφορούν στις Συλλογικές Διαπραγματεύσεις και στις Συλλογικές Συμβάσεις κατά την περίοδο 2010-2014.
Είκοσι τέσσερις (24) αλλαγές, την ίδια περίοδο, σε ζητήματα που αφορούν στις Συνδικαλιστικές Οργανώσεις.
Είκοσι πέντε (25) για θέματα Μεσολάβησης και Διαιτησίας.
Δύο νομοθετικές ρυθμίσεις για την άσκηση του δικαιώματος στην Απεργία.
Έχοντας τα παραπάνω κατά νου, οι μόνοι που χαρακτηρίζουν το νομοθετικό πλαίσιο, που διέπει τις εργασιακές σχέσεις στη χώρα, ως «άκαμπτο» είναι τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, με πρωτοστάτες τους διαπρύσιους κήρυκες του νεοφιλελευθερισμού εντός αυτής.
Οι συνεχείς παρεμβάσεις της Νέας Δημοκρατίας στο θεσμικό πλαίσιο των εργασιακών σχέσεων, επιμένοντας μάλιστα να το χαρακτηρίζει και ως «άκαμπτο», αναδεικνύουν την ιδεολογική εμμονή που με τη σειρά της φέρνει σοβαρές επιπλοκές στην οικονομία και στην επιχειρηματικότητα της χώρας.
Διότι με το να θεωρεί, ότι για την δεδομένη κατάσταση της οικονομίας και την υστέρηση σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες φταίει το προστατευτικό πλαίσιο της εργασίας, σε μια χώρα που έχει από τους μεγαλύτερους δείκτες εργατικών ατυχημάτων, έναν από τους μικρότερους δείκτες συνδικαλιστικής πυκνότητας, τον μεγαλύτερο πραγματικό χρόνο εργασίας, κοκ, αυτό που κάνει η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας είναι να ευνοεί ουσιαστικά εκείνο το κομμάτι της επιχειρηματικότητας, που βλέπει την ανάπτυξη μέσα από τη συμπίεση του εργασιακού κόστους, με την «βαλκανιοποίηση» των αποδοχών και των μη χρηματικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων.
Μιας επιχειρηματικότητας, που δεν στηρίζει την ανάπτυξή της στην έρευνα και στην καινοτομία, στην ενίσχυση του εξαγωγικού της προσανατολισμού και εν τέλει στην ικανοποίηση των εργαζομένων της, γεγονός που θα οδηγούσε σε όρους διαρκούς αύξησης της παραγωγικότητας.
Μιας επιχειρηματικότητας, δηλαδή, που να επενδύει στο ανθρώπινο κεφάλαιο. Πέρα όλων των άλλων, η Νέα Δημοκρατία ευαγγελίζεται, ότι έχει σχέδιο για την επιστροφή Ελλήνων εργαζόμενων, που βρίσκονται στο εξωτερικό και διαθέτουν υψηλό πνευματικό κεφάλαιο (πολιτική brain gain).
Ποιος όμως από αυτούς τους εργαζόμενους θα γύριζε σε μια χώρα που νομοθετεί τα απλήρωτα δεκάωρα και τις απλήρωτες υπερωρίες;
Ποιος εργαζόμενος θα γύριζε πίσω, όταν δεν ξέρει, αν λειτουργεί ο μηχανισμός επίλυσης μιας εργατικής διαφοράς με τον εργοδότη του;
Η Νέα Δημοκρατία κολλημένη σε νεοφιλελεύθερες δοξασίες, που ανατρέπονται σταδιακά σε όλο τον κόσμο, για παράδειγμα ήδη στη Γερμανία καθιερώνεται η τετραήμερη εργασία χωρίς μείωση αποδοχών, οδηγεί την οικονομία και τους εργαζόμενους σε ένα καθεστώς αέναης οικονομικής υστέρησης.
Η Νέα Δημοκρατία και τα στελέχη της, με το αντεργατικό νομοσχέδιο που φέρνουν προς ψήφιση, θα πρέπει να επιζητήσουν τα συγχαρητήρια των εργοδοτικών οργανώσεων γιατί υλοποιούν ένα πάγιο αίτημά τους.
Όσο για τους εργαζόμενους, η «χαρά» τους για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης, θα καθορίζεται από τις εκάστοτε τιμές του ελαιολάδου…