Το τελευταίο διάστημα είναι συγκλονιστικό για την ελληνική κοινωνία. Όσο ξετυλίγεται το κουβάρι του εγκλήματος των Τεμπών, η οργή του κόσμου μεγαλώνει διαρκώς. Ξεκάθαρα το βασικό αίτημα της κοινωνίας είναι να αποδοθεί δικαιοσύνη για τα 57 θύματα και τις οικογένειες τους, όμως παράλληλα μοιάζει σαν να ξεδιπλώνεται και ακόμα ένα αίτημα -ή μάλλον καλύτερα μία ανάγκη. Θέλουμε να ζήσουμε καλύτερα σε μία χώρα που μας σέβεται και δεν μας δολοφονεί, λόγω ανεπάρκειας ή συμφερόντων.
Πριν προχωρήσω παρακάτω, θα ήθελα να διασαφηνίσω το εξής. Το κύριο επίδικο του σήμερα, είναι (και πρέπει να είναι) η δικαιοσύνη για τα θύματα. Η δικαίωση για τις οικογένειες τους που συνεχίζουν να ανεβαίνουν έναν γολγοθά και να σηκώνουν στις πλάτες τους την οργή ενός ολόκληρου λαού, την ίδια στιγμή που αντιμετωπίζονται με περιφρόνηση από το επίσημο κράτος και τους θεσμούς του.
Από εκεί και πέρα όμως, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι ο ελληνικός λαός έπειτα από μια βαθιά περίοδο κρίσεων -οικονομικών και αξιακών-μοιάζει να απαιτεί να μπει ένα τέλος σε μια σειρά από καταστάσεις που τον οδήγησαν στην εξαθλίωση. Η απαξιωτική στάση πληθώρας πολιτών απέναντι σε βασικόυς θεσμούς όπως η δικαιοσύνη αλλά και απέναντι στο ίδιο το πολιτικό σύστημα είναι ενδεικτική και δεν είναι μια τάση της εποχής, άλλα ένα διαρκώς αυξανόμενο αίσθημα. Τα εκατομμύρια των ανθρώπων που διαδήλωσαν και συνεχίζουν να διαδηλώνουν τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό κάνουν πλέον ξεκάθαρο το αίτημα για αλλάγη.
Κατά την γνώμη μου απαιτείται πλέον πολιτική αλλαγή και αλλαγή πολιτικών. Το αφήγημα της σταθερής κυβέρνησης που κοιτάει τολμηρά μπροστά, μοιάζει να καταρρέει σαν χάρτινος πύργος λόγω της ανεπάρκειας των κυβερνητικών στελεχών να διαχειριστούν με σοβαρότητα το έγκλημα στα Τέμπη , αλλά και των κυβερνητικών πολιτικών που υποβαθμίζουν συνεχώς την καθημερινότητα των πολιτών.
Παράλληλα, κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν μοιάζει ούτε έτοιμο, ούτε ικανό να παρουσιάσει μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης.
Σε περιόδους πολιτικής αστάθειας, ο κίνδυνος ανάδειξης επικίνδυνων ακροδεξιών φωνών είναι παραπάνω από ορατός, κάτι που άλλωστε ήδη συμβαίνει στην χώρα μας και πιο έντονα στο εξωτερικό.
Απαιτείται λοιπόν, ένας νέος πολιτικός φορέας ο οποίος θα μπορέσει να συμπυκνώσει τα αιτήματα της κοινωνίας και θα μπορέσει να δημιουργήσει ένα νεο μοντέλο πολιτικής. Ένας φορέας ο οποίος θα προέρχεται και θα συμπεριλαμβάνει την ίδια την κοινωνία και ο οποίος θα μπορέσει να δώσει λύσεις στα χρόνια προβλήματα του κράτους. Ένας φορέας μακριά από πομπώδεις, ανούσιες, λαϊκιστικές κραυγές, αλλά μαχητικός, με σοβαρό πρόγραμμα και κοινωνική εκπροσώπηση.
Ποιοτική δημόσια υγεία, σύγχρονες και ασφαλείς μεταφορές, ισχυρή δημόσια παιδεία, τέλος στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, εξυγίανσης του κράτους και των θεσμών του, αποτελούν αιτήματα τα οποία πρέπει να βρίσκονται στο επίκεντρο.
Είναι η ώρα για την αριστερά και τους αριστερούς πολίτες να αναζητήσουν τις απαντήσεις στα προβλήματα μέσα στην κοινωνία και όχι αναμεταξύ ξεπερασμένων ηγεσιών. Εϊναι η ώρα να δοθεί ο αγώνας για δικαιοσύνη και για καλύτερη ζωή, ο αγώνας για μια κοινωνία συμπεριληπτική, με δικαιώματα για όλους και όλες.
Είναι η ώρα για την γενιά μας να φέρει αυτή την χώρα στα μέτρα μας, ώστε να μας χωράει όλους και όλες.
τελειόφοιτος ΑΣΟΕΕ, εργαζόμενος στην εστίαση-
μέλος αναμέτρησης