Μετά από πάνω από ενάμιση χρόνο κυβερνητικής διαχείρισης της πανδημίας και με την κατάσταση αυτή την στιγμή να είναι πάλι κρίσιμη (χωρίς καν τις δυο επόμενες εβδομάδες, θυμάστε;), ο απολογισμός περιληπτικά είναι ο εξής: 2 lockdown συνολικής διάρκειας 11 μηνών και πάνω (στους 20 μήνες της διαχείρισης), οικονομική καταστροφή σχεδόν συνολική για τα λαϊκά εισοδήματα, αυταρχισμός και καταστολή, καμιά στήριξη του Εθνικού Συστήματος Υγείας (αντίθετα έχει υποβαθμιστεί λόγω των μεθόδων διαχείρισης), υλοποίηση των νεοφιλελεύθερων ονειρώξεων σε όλο το φάσμα (υγεία, παιδεία, εργασία, ασφάλιση), χιλιάδες (δυστυχώς) θάνατοι αφού καθημερινά χάνεται ένα χωριό.
Τι να πρωτοπούμε; Την αύξηση των μαθητών ανά τμήμα σε 28, τα παγουρίνο, το σύστημα εξαερισμού τύπου «ανοίξτε τα παράθυρα», τα κλειστά Πανεπιστήμια από τον Μάρτη του 2020, την τηλεκπαιδευση, τις 3μηνες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών για τα Νοσοκομεία, τους 2 γιατρούς για 120 ασθενείς, τις ανύπαρκτες κλίνες ΜΕΘ, τις κλίνες που μένουν κλειστές γιατί δεν υπάρχει προσωπικό να εργαστεί σε αυτές, τις κλίνες covid που προκύπτουν όλες όμως από μετατροπή άλλων κλινών σε τέτοιες και δεν είναι νέες, την μετατροπή των δημόσιων Νοσοκομείων σε Νοσοκομεία μιας νόσου, την ανύπαρκτη πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, την κατ΄ονομα επίταξη του ιδιωτικού τομέα υγείας που έγινε μόνο και μόνο για τις αμοιβές των επιχειρηματιών της υγείας, τις εγκληματικές οδηγίες του ΕΟΔΥ «αν έχετε συμπτώματα μείνετε σπίτι», το ότι σχεδόν δυο χρόνια μετά δεν υπάρχει ούτε καν η σκέψη για post-covid ιατρεία στις δομές της ΠΦΥ, τις δηλώσεις «κορυφαίων» επιστημόνων ότι «δεν κολλάει ο ιός με την θεία κοινωνία», την διαχείριση από την εκκλησία που θυμίζει ματς ποδοσφαιρικό με τους οπαδούς να ανταλλάσουν συνθήματα στο γήπεδο από τις απέναντι κερκίδες, την ανύπαρκτη ιχνηλάτιση, το εμβολιαστικό σχέδιο με «τιμωρίες» και «δωράκια», την «άρχουσα τάξη» να θέλει να εμβολιαστεί εκτός σειράς, τον αυταρχισμό και την καταστολή, το ξύλο στις πλατείες, τον φοιτητή που τον έσερναν γυμνό στο τσιμέντο τα «όργανα» στο ΑΠΘ, τα πρόστιμα, τα sms, την απαγόρευση κυκλοφορίας ανάλογα με την δύση του ήλιου, τον συνωστισμό στα ΜΜΜ – γιατί ως γνωστόν στο μετρό και στα λεωφορεία «δεν κολλάει», τις χιλιάδες προσλήψεις στα σώματα καταστολής, τα εκατομμύρια ευρώ για τα περιπολικά τύπου τζιπ, τα δισεκατομμύρια για πολεμικούς εξοπλισμούς, την συνολική ανατροπή στα εργασιακά και το περίφημο « θα πληρώνεσαι με ρεπό τις υπερωρίες» όπως και το «σήμερα θέλω αφεντικό να μαζέψω τις ελιές και δεν θα έρθω για δουλειά» να εκφωνούνται από κυβερνητικά στόματα , την πλέρια «ατομική ευθύνη», τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης, την προσπάθεια για πλήρη διάλυση οποιασδήποτε συλλογικής και συνδικαλιστικής δράσης, τα «χειροκροτήματα», την ανεργία, την μαύρη εργασία;
Αλήθεια τώρα τι να πρωτοθυμηθούμε αυτούς τους 20 μήνες; Αυτή είναι η «προετοιμασία» της κυβέρνησης σχεδόν δυο χρόνια τώρα! Αυτές είναι οι μεγάλες «επιτυχίες» της! Αυτή είναι η αλήθεια, ωμή και σκέτη! Για αυτό και σήμερα, τον Νοέμβρη του 2021, τα πράγματα είναι πιο άσχημα για το λαό από τον Μάρτη του 2020! Κάποια στιγμή λοιπόν πρέπει να μπει ένα τέλος σε όλα αυτά. Και το τέλος μπορεί να το βάλει μόνο ο λαός, μόνο εμείς, με την συλλογική και οργανωμένη πάλη για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Για να είναι η υγεία, η παιδεία, η ενέργεια, δημόσια αγαθά και όχι εμπορεύματα προς πώληση και εμείς «πελάτες». Για να μην είμαστε σκλάβοι-εργαζόμενοι, για να μπορούμε να ζούμε από τους μισθούς και τις συντάξεις μας, για να μπορούμε να βρούμε δουλειά, για να μπορούμε να σπουδάσουμε και να πάμε σχολείο, για να μπορούμε να ζούμε! Για να έχουμε ένα διαφορετικό μέλλον, καλύτερο για εμάς και τις επόμενες γενιές.
Σε αυτό το πλαίσιο το εμβόλιο είναι και δικαίωμα και υποχρέωση, όχι όμως απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά απέναντι στους εαυτούς μας και την τάξη μας. Και ο στόχος δε μπορεί να είναι να το αρνηθούμε επειδή είναι προϊόν καπiταλιστικών επιχειρήσεων, αλλά να το κάνουμε, να μείνουμε όρθιοι και υγιείς, ώστε να μπορούμε να διεκδικήσουμε τη δυνατότητα παραγωγής εμβολίων (και όχι μόνο) από το λαό, για το λαό, ως αγαθά και όχι ως εμπορεύματα. Αυτή είναι και η κοινωνική ευθύνη που αντιτάσσουμε απέναντι στον ατομισμό και τον κανιβαλισμό.