Μπροστά στην επερχόμενη εκλογική μάχη της 21ης Μάη κριτήριο ψήφου για το λαό και τους εργαζόμενους πρέπει να αποτελέσει η συνεπής, μαχητική και ασυμβίβαστη στάση του ΚΚΕ στο πλευρό τους, αντιπαλεύοντας τη στρατηγική του κεφαλαίου, της ΕΕ και κάθε κυβέρνησης που την προωθεί. Στρατηγική που αποσκοπεί στην προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων που θα πατήσουν πάνω στα τσακισμένα εργασιακά δικαιώματα και στην πιο φθηνή εργατική δύναμη.
Με αυτό λοιπόν το κριτήριο, η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ θα δώσει δυνατότητα στους εργαζόμενους να παλέψουν από καλύτερες θέσεις για τα σύγχρονα δικαιώματά τους, να αναδείξουν μια πολύ πιο ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση που θα ανοίξει τον δρόμο για την ανατροπή του συστήματος της μισθωτής σκλαβιάς.
Σχετικά με τις ονομαστικές «αυξήσεις» – «ψίχουλα» στους μισθούς που διαγκωνίζονται μεταξύ τους τα αστικά κόμματα, η πραγματικότητα είναι πως οι ίδιες οδηγούν σε μειώσεις.
Οι υποσχέσεις ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι,επί της ουσίας, αποδοχή του νόμου Βρούτση – Αχτσιόγλου, της συνολικότερης κατάργησης των ΣΣΕ, της κατάργησης των συλλογικών διαπραγματεύσεων του εργατικού κινήματος για να διαπραγματευτεί τον μισθό, ο οποίος καθορίζεται με Υπουργική απόφαση και σύμφωνα με τις αντοχές της καπιταλιστικής οικονομίας. Η επικέντρωση μόνο στον «κατώτατο» μισθό συγκαλύπτει τη μεγάλη μείωση του μέσου μισθού, που έχει σημειώσει ραγδαία πτώση έπειτα και από το πάγωμα των τριετιών,που σε ονομαστικούς όρους ξεπερνά το 25% απ’ το 2009.
Οι υποσχέσεις αυτές κρύβουν πως το λαϊκό εισόδημα έχει συρρικνωθεί λόγω του πληθωρισμού, των έμμεσων και άμεσων φόρων, την αύξηση της συμμετοχής των εργαζομένων σε Υγεία-Παιδεία κ.α.Επίσης η ενεργειακή φτώχεια και η αύξηση του κόστους των μεταφορών είναι σημαντική πλευρά της φτώχειας του λαού. Οι δεσμεύσεις της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ και η επιμονή ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΜέΡΑ25 κ.α. στην προώθησή της μεταφράζονται σε διατήρηση της πανάκριβης Ενέργειας τα επόμενα χρόνια.
Πριν από την καπιταλιστική κρίση του 2008 και τα τρία μνημόνια του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, υπογράφονταν πάνω από 100 κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας τον χρόνο, διατηρώντας ένα ανώτερο επίπεδο μισθών στις κλαδικές ΣΣΕ σε σχέση με τον κατώτατο, από 20% έως 100%. Φτάσαμε το 2022 να έχουν υπογραφεί μόλις τρεις πανελλαδικές κλαδικές.
Πρόσφατες εκτιμήσεις δείχνουν ότι στην Ελλάδα σήμερα καλύπτονται από Συλλογικές Συμβάσεις κάτω από το 25% των εργαζομένων. Αυτή είναι η πραγματικότητα που δεν μπορούν να κρύψουν τα κόμματα του κεφαλαίου.
Οι «αυξήσεις» που υπόσχονται δεν είναι τίποτα άλλο παρά ορισμένες μικροπροσαρμογές του μισθού. Οι εξαγγελίες τους κινούνται μέσα στα όρια της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, για την οποία οι ζωές και τα δικαιώματά μας είναι κόστος. Μιλάνε για μισθούς που συνδέονται με 10ωρα και 12ωρα, με έξι και επτά μέρες δουλειά, χωρίς ρεπό και με δεκάδες απλήρωτες υπερωρίες για κάθε εργαζόμενο. Η άσχημη κατάσταση των εργαζομένων σε κλάδους όπως του τουρισμού, της ναυτιλίας και των μεταφορών εν γένει, σε κλάδους της βιομηχανίας όπως τα τρόφιμα – ποτά, το επιβεβαιώνει.
Όμως, ακόμα και αυτές οι ισχνές προσαρμογές είναι αμφίβολες καθώς, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αστικών επιτελείων (Κομισιόν-ΟΟΣΑ κτλ), η διεθνής καπιταλιστική οικονομία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια νέα κρίση. Το αναθεωρημένο Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ περιέχει ταβάνι στις δαπάνες και προβλέψεις για νέα ματωμένα πλεονάσματα, επιστροφή στη δημοσιονομική πειθαρχία. Ταυτόχρονα η επόμενη αντεργατική κυβέρνηση, όποιο χρώμα και αν έχει, θα προχωρήσει με γοργούς ρυθμούς στην υλοποίηση των προαπαιτουμένων του Ταμείου Ανάκαμψης (πλειστηριασμοί-παραπέρα ιδιωτικοποίηση του νερού, μεγαλύτερη ελαστικοποίηση της εργασίας, νέο χτύπημα στην Απεργία κ.α.), η μερίδα του λέοντος των χρημάτων που θα εκταμιευθούν, θα καταλήξουν στις τσέπες μεγαλοεπενδυτών και ΜΚΟ και όχι στην κατεύθυνση κάλυψης των αναγκών του λαού.
Στον αντίποδα όλων αυτών βρίσκονται οι προτάσεις του ΚΚΕ που μπορούν να αποτελέσουν βήμα στην κατεύθυνση βελτίωσης της ζωής του λαού και κυρίως οργάνωσης της αντεπίθεσης. Συνίσταται μεταξύ άλλων στην επαναφορά της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης, που έχει καταργηθεί στην ουσία, με αφετηρία τον κατώτατο μισθό στα 850 ευρώ και με επαναφορά των τριετιών, και ταυτόχρονα την κατάργηση του συνόλου της αντεργατικής νομοθεσίας, των εμβληματικών νόμων Βρούτση – Αχτσιόγλου και του νόμου Χατζηδάκη. Συνίσταται στο σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς,στο 7ωρο-5ήμερο-35ωρο, στην επαναφορά της Κυριακάτικης Αργίας, στην κατάργηση του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων, στην κατάργηση του αντιλαϊκού φορολογικού πλαισίου και στην ουσιαστική φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου. Παράλληλα οργάνωση της πάλης του λαού ενάντια στους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις,για να μη μείνει κανένα σπίτι εργαζόμενου,συνταξιούχου, άνεργου χωρίς νερό και ρεύμα.
Με ισχυρό το ΚΚΕ και μαζικούς εργατικούς αγώνες μπορούμε να επιβάλουμε την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι η μόνη φιλολαϊκή απάντηση απέναντι στα ψέμματα και στη ζωή με ψίχουλα που μας υπόσχονται.
Τα αγωνιστικά παραδείγματα των Οικοδόμων, των μεταλλεργατών, της ΝαυπηγοΕπισκευαστικής Ζώνης, των λιμενεργατών της COSCO, των διανομέων της «e-food», με τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή, το επιβεβαιώνουν.
Γι’ αυτό, λοιπόν, το δίκαιο αίτημα των εργαζομένων για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς δεν μπορεί παρά να εκφραστεί και στις 21 Μάη με την καταψήφιση των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και την αποφασιστική στήριξη του ΚΚΕ. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να δυναμώσει η διεκδίκηση, για να κατακτήσουν οι εργαζόμενοι ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, να περιφρουρήσουν τη ζωή, τα δικαιώματα, την κατοικία και το εισόδημά τους.