Στον νόμο 4808/21, τον περίφημο νόμο Χατζηδάκη, θεσπίζεται μεταξύ πολλών άλλων και η ηλεκτρονική ψηφοφορία για τις εκλογές των συνδικαλιστικών οργανώσεων και των αιρετών εκπροσώπων των εργαζομένων στα διάφορα συμβούλια διοίκησης (υπηρεσιακά, Διοικητικά Συμβούλια Οργανισμών του Δημοσίου κλπ κλπ).
Σε όλες τις περιπτώσεις για τις οποίες θεσπίζεται η ηλεκτρονική ψηφοφορία, η ψήφος είναι μυστική και μία ανά εργαζόμενο (ψηφοφόρο). Δεν μιλάμε για ψήφο φανερή, ούτε για ψήφο «δια της ανατάσεως του χειρός». Από αυτό το χαρακτηριστικό, επιβάλλεται μέσω των Συνταγματικών Διατάξεων της χώρας να εξασφαλίζονται αποκλειστικά δύο χαρακτηριστικά: η ταυτοπροσωπία και η μυστικότητα, δηλαδή να μην μπορεί με κανένα τρόπο από την μέθοδο που θα χρησιμοποιηθεί για την ψηφοφορία, να συνδεθεί ψήφος με ψηφοφόρο. Άλλωστε για αυτό τον λόγο υπάρχουν και οι αντίστοιχες νομικές διατάξεις για τα «σημαδεμένα» ψηφοδέλτια, τα οποία θεωρούνται άκυρα σε όλες τις διαδικασίες.
Τίθεται λοιπόν εύλογα το ερώτημα, αν αυτά τα δυο χαρακτηριστικά, η ταυτοπροσωπία και η μυστικότητα, μπορούν να εξασφαλιστούν στις διαδικασίες της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας με τον ίδιο τρόπο που τα εξασφαλίζει η διαδικασία των εκλογών δια ζώσης και σε πραγματική κάλπη.
Ταυτοπροσωπία: Το πιο απλό παράδειγμα που γλαφυρά δείχνει ότι κανένα ηλεκτρονικό σύστημα και με καμιά δικλείδα ασφαλείας δεν εξασφαλίζει την ταυτοπροσωπία είναι αυτό της συμπλήρωσης των φορολογικών δηλώσεων: το κράτος ξέρει ότι ο φορολογούμενος καταθέτει φορολογική δήλωση, με κωδικούς που υποτίθεται ότι ανήκουν αποκλειστικά στον φορολογούμενο ως φυσικό πρόσωπο, η πραγματικότητα είναι ότι εκατοντάδες χιλιάδες λογιστές, παιδιά γονέων, άνθρωποι που έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο ( γιατί δεν έχουν όλοι!), είναι αυτοί που συμπληρώνουν τις φορολογικές δηλώσεις. Και με διπλό και τριπλό παράγοντα ταυτοποίησης δηλαδή πέρα από μια ηλεκτρονική διεύθυνση και πέρα από έναν κωδικό χρήστη και ένα password, με μήνυμα σε τηλέφωνο ( κινητό πάντα), με email κλπ κλπ, είναι προφανές ότι η ταυτοπροσωπία δεν ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΤΑΙ στις ηλεκτρονικές διαδικασίες, γιατί όποιος έχει τους κωδικούς, θα έχει πρόσβαση και στο τηλέφωνο, θα έχει πρόσβαση και στο email του ψηφοφόρου. Στην δια ζώσης διαδικασία, η φυσική προσέλευση στην κάλπη και η ταυτοποίηση του εργαζόμενου ψηφοφόρου μέσω ταυτότητας ή και άλλου αποδεικτικού εγγράφου, αντίθετα ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ την ταυτοπροσωπία.
Μυστικότητα ψήφου: δηλαδή να μην μπορεί με κανέναν τρόπο να συνδεθεί ένα φυσικό πρόσωπο με το τι ψήφισε. Και σε αυτήν την περίπτωση και με δεδομένο ότι οι διαδικτυακές ηλεκτρονικές διαδικασίες, παρόλη την τεράστια έρευνα που έχει γίνει στον τομέα αυτό και την τεράστια πρόοδο της επιστήμης της πληροφορικής και των μαθηματικών, πάντα αφήνουν ηλεκτρονικά ίχνη, υπάρχει τρόπος να συνδεθεί ο ψηφοφόρος με την ψήφο του. Ως εκ τούτου, ούτε η μυστικότητα της ψήφου εξασφαλίζεται. Αλλωστε τούτες τις μέρες όποιος παρακολουθεί το τηλεοπτικό τσίρκο των δελτίων ειδήσεων και των «ενημερωτικών εκπομπών» θα έχει ακούσει δεκάδες φορές την έκφραση «ότι τίποτα στο διαδίκτυο δεν μπορεί να μείνει κρυφό και να μην ταυτοποιηθεί» για την περίπτωση του βιασμού και της σεξουαλικής εκμετάλλευσης του 11χρονου παιδιού από το κύκλωμα των παιδοβιαστών και προαγωγών. Το ομολογούν και οι ίδιοι, που στην περίπτωση όμως των ηλεκτρονικών ψηφοφοριών «σκίζουν τα ιμάτια τους» για την μυστικότητα της ψήφου.
Αν αυτά τα δυο χαρακτηριστικά τα εξασφάλιζε η ηλεκτρονική ψηφοφορία, θα είχε ήδη εφαρμοστεί και για τις πολιτικές εκλογές ανά τον κόσμο. Έλα μου ντε που δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο του κόσμου που να εφαρμόζεται αυτό! Γιατί άραγε;
Γιατί άραγε και στο ίδιο το ελληνικό κοινοβούλιο και ενώ υπάρχει σύστημα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, στις περιπτώσεις της μυστικής ψηφοφορίας πάντα στήνουν κάλπη, αυτοί που για εμάς νομοθετούν να ψηφίζουμε ηλεκτρονικά;
Να μην αναφερθώ στο αν έχουν όλοι οι ψηφοφόροι πρόσβαση στο διαδίκτυο! Να μην αναφερθώ στον αν έχουν όλοι οι ψηφοφόροι κινητό τηλέφωνο! Να μην αναφερθώ στο αν έχουν όλοι οι ψηφοφόροι ηλεκτρονικό υπολογιστή! Να μην αναφερθώ στον αν έχουν όλοι οι ψηφοφόροι τις γνώσεις να χρησιμοποιήσουν ηλεκτρονικά μέσα!
Να μην αναφερθώ στον αν το αφεντικό, ή ο προϊστάμενος θα κάθεται να βλέπει στην οθόνη τι ψηφίζεις, περιορίζοντας την ελευθερία σου και τρομοκρατώντας σε! Να μην αναφερθώ στο αν το αφεντικό ή ο προϊστάμενος θα «μαζεύει» τους κωδικούς να ψηφίζει αυτός για όλους!
Και ενώ εδώ και πάνω από ένα χρόνο υπάρχουν ομόφωνες αποφάσεις του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ, ενάντια στον νόμο Χατζηδάκη, ενάντια στις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, πλέον ζούμε τον παραλογισμό οι ίδιοι που στην ΑΔΕΔΥ ψηφίζουν και τοποθετούνται ενάντια, στις ομοσπονδίες και στην εργασία τους είναι υπέρ των ηλεκτρονικών ψηφοφοριών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι τελευταίες εξελίξεις σε ΟΛΜΕ και ΔΟΕ όπου μετά από ένα χρόνο που «άντεξαν» στον αγώνα της αποχής οι συστημικές παρατάξεις της ΔΗΣΥΠ ( πρωην ΠΑΣΚΕ), της ΔΑΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, φέτος αποφάσισαν ότι είναι μεγάλο το διακύβευμα του να μείνουν τα υπηρεσιακά συμβούλια χωρίς τους παράγοντες και τους παραγοντίσκους του επαγγελματικού συνδικαλισμού, και φέτος καλούν σε συμμετοχή και κατεβάζουν ψηφοδέλτια! Άλλωστε αυτή είναι μια δοκιμασμένη μέθοδος συνδικαλιστικής επιβίωσης: το να πουλάς εκδούλευση στους εργαζόμενους «δια υπόθεσιν τους»! Πως αλλιώς θα επιβιώσουν οι παλιοί και νέοι κυβερνητικοί συνδικαλιστές!
Βέβαια ποτέ κανένας από αυτούς δεν έβαλε το ζήτημα της σύνδεσης των αιρετών εκπροσώπων σε Υπηρεσιακά και σε Συμβούλια Διοίκησης με τα σωματεία και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων! Ποτέ δεν εισηγήθηκαν να εκλέγονται αυτοί οι αιρετοί από τις ίδιες διαδικασίες με τα σωματεία, να ελέγχονται και να λογοδοτούν σε αυτά και στις Γενικές Συνελεύσεις των εργαζομένων. Και σήμερα έχουν το θράσος να μιλάνε για «διαφάνεια, αξιοκρατία, αντικειμενικότητα» και λοιπές ιστορίες για αγρίους, λες και οι εργαζόμενοι ζούνε σε ένα άλλο σύμπαν!