Του Χρήστου Τσούτση
Ο καθηγητής Μαραντζίδης που ανέλαβε την καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστός στους πανεπιστημιακούς κύκλους και όχι μόνο για την προσείλωση στον ” ιστορικό αναθεωρητισμό” και την προσπάθεια ταύτισης και εξίσωσης ναυζισμού με τον κομμουνισμό.
Το ρεύμα αυτό στην Ευρώπη δεν είναι καινούριο.
Είναι καλά “ριζωμένο” ακόμη και σε “φιλελεύιθερα” και “σοσιαλδημοκρατικά” κόμματα.
Ετερόκλητο κοινό θεωρητικών από το “κέντρο” έως την ακραδεξιά ενστερνίζεται αυτές τις απόψεις.
Σε επίπεδο “συντηρητικών” κοινοβουλίων αλλά και Ευρωπαικού Κοινοβουλίου έχουν παρθεί και σχετικές πρωτοβουλίες να “ξαναγραφτεί η ιστορία” άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε με αποτυχία που ιδεολογικά ενισχύθηκαν από ανάλογους καθηγητές ή ιστορικούς αναλυτές.
Ο Μαραντζίδης έχει απομακρυνθεί , όχι ότι δεν το πιστεύει πια, λόγω επικαιρότητας από αυτή την συζήτηση.
( Δεν ξέρω αν έχει αναθεωρήσει για αυτά που έγραφε-ένας κακοπροέραιτος θα έλεγε μια φορά αναθεωρητής για πάντα αναθεωρητής )
Η επιλογή του Μαραντζίδη δεν γίνεται γι’ αυτό τον λόγο στον ΣΥΡΙΖΑ, για τις αντικομμουνιστικές απόψεις δηλαδή, που είναι υπαρκτές καθώς τα κείμενα σε ακολουθούν.
Κάποτε αυτές οι απόψεις μπορεί να ήταν η “κόκκινη” γραμμή για έναν άλλο ΣΥΡΙΖΑ σε ενδεχόμενο συνεργασίας.
Σήμερα η επιλογή μπορεί να σηματοδοτεί από την άλλη ένα ” ιδιότυπο πολιτικό κυνισμό” του στιλ – να μας κάνει την δουλειά και δεν χρειάζεται να τον παντρευτούμε σε όλα.
Προσλαβάνετε ως πολιτικός επιστήμονας λοιπόν και ως ένας άνθρωπος που έχει ασχοληθεί με τις δημοσκοπήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έκανε στρατηγικά λάθη σ’ αυτό τον τομέα στις κάλπες του Μαίου.
Ότι είχε συμβεί και το 2019.
Ο Καθηγητής του ΠΑΜΑΚ ήταν από τους πρώτους “θεωρητικούς” του λεγόμενου “κέντρου”-πολύφερνη νύφη- που άσκησαν έντονοτατη κριτική αναφορικά με το σκάνδαλο των “υποκλοπών” και της υποβάθμισης του κράτους δικαίου στην ΝΔ.
Στην εφημερίδα είχα φιλοξενήσει συνέντευξη του-ευγενής συνομιλητής- για το συγκεκριμένο θέμα.
Επίσης προσέγγισε τον ΣΥΡΙΖΑ πολιτικά την περίοδο της “Συμφωνίας των Πρεσπών” την οποία και στήριξε με θέρμη.
Είχε ορθή ανάλυση για το ζήτημα αυτό κατά την ταπεινή μου άποψη και τεκμηριωμένη.
Είχε γράψει τότε και ένα εξαιρετικό άρθρο στην Καθημερινή για την πολυπολιτισμική Θεσσαλονική που ουσιαστικά στήριζε στο πυρήνα του κειμένου την Συμφωνία των Πρεσπών.
Ο Μαραντζίδης λοιπόν σε μια εποχή κυριαρχίας του Κ. Μητσοτάκη είναι λογικό με την έκθεση που έχει πάρει ως δημόσιο πρόσωπο να “αποδεχτεί” αυτή την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-ενδεχομένως και προσωπικό σωσίβιο- άλλωστε η συγκεκριμένη δεξιά δεν συγχωρεί τους παραστρατημένους “κεντρώους διανοοούμενους”.
Με λίγα λόγια έχει θέσει τον ευατό του από καιρό εκτός “συστήματος” Μητσοτάκη στον οποίο έχει ασκήσει και προσωπική κριτική.
Όμως αντικειμενικά είναι ο κατάλληλος για αυτή την δουλειά;
Έχει πέσει με την ομάδα του στο ΠΑΜΑΚ “μέσα” σε προβλέψεις και αναλύσεις;
Αν παρατηρήσουμε το πρόσφατο παρελθόν όταν συνεργάστηκε με τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ την περίοδο των ευρωεκλογών του 2014, των εθνικών εκλογών του 2015, του Δημοψηφίσματος αλλά και των εκλογών του Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους η απάντηση είναι όχι.
Παταγώδης αποτυχία τότε σε δημοσκοπήσεις-ευρήματα και αναλύσεις.
Τώρα όμως δεν θα συνεργαστεί με ένα μέσο της “δεξιάς” αλλά με ένα “λαβωμένο” πολιτικό φορέα που ψάχνει τους βηματισμούς του.
Αν τα καταφέρει τώρα λοιπόν είναι άλλο θέμα και προφανώς και ένα στοίχημα.