Στην επικαιρότητα το τελευταίο διάστημα βρίσκονται σοβαρά θέματα όπως αυτά της παιδεραστίας, των δολοφονιών, της κακοποίησης νέων γυναικών, της ενδοοικογενειακής βίας, της σεξουαλικής παρενόχλησης, της φτωχοποίησης των γυναικών, των κοινωνικών αποκλεισμών από την υγεία και την παιδεία, της ενδοσχολικής βίας, των βιασμών. Στην σύγχρονη ορολογία χρησιμοποιούνται ευρέως έννοιες όπως γυναικοκτονία, Gaslighting, bulling, trafficking γυναικών και παιδιών, έμφυλη βία στο διαδίκτυο και σεξιστική ρητορική μίσους κ.α. προκειμένου να αναδειχθεί η διάσταση του φύλου και των στερεοτυπικών προτύπων που συνεχίζουν να επιδρούν στην μη εφαρμογή της ισότητας.
Σε μια ενδοσκοπική διαδικασία, ως γυναικείο κίνημα, οφείλουμε να εξετάσουμε άμεσα αν είκοσι πέντε χρόνια μετά την Διακήρυξη και την πλατφόρμα Δράσης του Πεκίνου αξιοποιήθηκαν οι προκλήσεις που συμπεριλαμβάνονταν και αν έχουμε πρόοδο στην ίση μεταχείριση -θεμελιώδες δικαίωμα- όπως και στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αν η κοινωνία μας δηλαδή είναι μια ευνομούμενη κοινωνία που εφαρμόζεται η ισότητα.
Καταφέραμε άραγε ως γυναίκες να πιέσουμε και να πείσουμε τις κυβερνήσεις πως η εφαρμογή των συμβάσεων για την ισότητα βοηθά στον εκδημοκρατισμό των κοινωνιών ή επικράτησε τελικά η αγορά σε όλες τις σχέσεις και τις εκφάνσεις της ζωής και οποιαδήποτε προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών φαντάζει μακρινή….
Έχοντας υπόψη, ότι τα τελευταία χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση θέσπισε σημαντική νομοθεσία για την επίτευξη της ισότητας, θα περιμέναμε θεαματικές παρεμβάσεις και αποτελέσματα. Δυστυχώς, σε κανένα χώρο η γυναίκα δεν αντιμετωπίζεται το ίδιο με τον άντρα και υπάρχει σημαντική επιβράδυνση στους μετρήσιμους δείκτες. Αυτό γίνεται με ευθύνη των κυβερνήσεων των χωρών της Ε.Ε. και αποτυπώνεται στον δείκτη ισότητας των φύλων όπου από το 2005 μέχρι το 2019, η βαθμολογία έχει αυξηθεί ελάχιστα.
Παράλληλα, αναπτύσσονται κινήματα εναντίον των γυναικών, των σεξουαλικών προτιμήσεων και ελευθεριών, των εργασιακών δικαιωμάτων των γυναικών, των γενετησίων ελευθεριών, που επιχειρούν να επηρεάσουν κατοχυρωμένα θεμελιώδη δικαιώματα. Αναπτύσσουν μια ρητορική δημόσιας ηθικής που δεν αποδέχεται την διαφορετικότητα και κυρίως δεν αποδέχεται την ελευθερία του ανθρώπου να επιλέγει την δική του ηθική.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η εμπλοκή της εκκλησίας στην εκδήλωση κατά των αμβλώσεων στα Ιωάννινα, όπως και η εκδήλωση για την γονιμότητα η οποία αναβλήθηκε μετά από παρεμβάσεις των γυναικείων οργανώσεων και συλλογικοτήτων. Αόρατοι κατά τα άλλα οι κύκλοι που θέλουν να αποφασίζουν για μας!
Ας μην ξεχνάμε, ότι με συντηρητισμό αντιμετωπίστηκε και το κίνημα metoo στην χώρα μας όπου προσπάθησαν να κουκουλώσουν ακόμη και καταγγελίες για βιασμούς παιδιών!
Σε αυτό το αρνητικό περιβάλλον της φτώχειας και των αποκλεισμών η βία κατά των γυναικών ανθεί σε όλες της τις μορφές: σεξουαλική, σωματική, ψυχολογική, διαδικτυακή, οικονομική και φτάνει μέχρι τις γυναικοκτονίες. Καλλιεργείται η πατριαρχική αντίληψη ότι ο άνδρας μπορεί να «ταχτοποιεί» τα πάντα και να «συνετίζει» την γυναίκα με όποιο τρόπο, χωρίς η ίδια να έχει την δυνατότητα της επιλογής, της συναίνεσης, της αυτοδιάθεσης!
Η δημόσια εναντίωση της κυβέρνησης στις αρχές της ισότητας αποδεικνύεται με το επιβλαβές νομοσχέδιο για την συνεπιμέλεια που δεν έλαβε υπόψη ούτε ειδικούς για την ψυχική υγεία όλων των εμπλεκόμενων μερών, ούτε τις επιπτώσεις στα παιδιά, ούτε το γεγονός ότι καταστρατηγούνται ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε τις συλλογικότητες! Βεβαίως κατέρρευσε στην πράξη το απαράδεκτο επιχείρημα ότι ένας κακοποιητικός σύζυγος μπορεί να είναι καλός πατέρας!
Όσον αφορά στην καταστρατήγηση δικαιωμάτων και άνισης μεταχείρισης όπως προβλέπονται στον Χάρτη των Θεμελιωδών δικαιωμάτων και παγκόσμια έχουν γίνει αποδεκτά από πολλές χώρες, η Γενική Γραμματεία Ισότητας (θα μου επιτρέψετε να κρατώ τον τίτλο που χρησιμοποιείται από το 1983) παραμένει θεατής στο διαρκές έγκλημα ή επιδιώκει την πλήρη κατάργηση της ισότητας στην χώρα μας μέσω της ανυπαρξίας της!
Σε ποιες στα αλήθεια πρωτοβουλίες προχώρησε όταν τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας, γυναίκες και παιδιά, είναι υποχρεωμένα αφού καταγγείλουν το περιστατικό να γυρίσουν σπίτι ή να βρεθούν στο δρόμο άστεγοι? Γιατί δεν ενισχύουν τις δομές και δεν τις συνδέουν με την αγορά εργασίας ώστε οι γυναίκες να αλλάζουν περιβάλλον και να προστατεύονται;
Γιατί δεν θεσμοθετούν τα οικογενειακά δικαστήρια ώστε να επιλύονται τα προβλήματα οικογενειών μέσα από την υποχρεωτική παρακολούθηση και συμβουλευτική των γονέων από ειδικούς και να δημιουργείται το κατάλληλο περιβάλλον για την ανάπτυξη των παιδιών;
Γιατί δεν προτάσσονται πολιτικές για την στήριξη της οικογένειας, την προστασία της μητέρας κατά την περίοδο άδειας μητρότητας και πλήρη δικαιώματα με πλήρη μισθό. Είναι γνωστές οι απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα όπως επίσης και για την εφαρμογή της εναρμόνιση της οικογενειακής και της επαγγελματικής ζωής στον δημόσιο τομέα, προκειμένου να μην καταργηθούν κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα.
Γιατί αφού κόπτονται τόσο πολύ για το δημογραφικό δεν δικαιούνται επιδομάτων στήριξης οι πολύτεκνες εργαζόμενες ή άνεργες μητέρες, οι μονογονεϊκές οικογένειες αν εργάζονται ή υποαπασχολούνται, οι αγρότισσες, οι οποίες αντιμετωπίζουν πολύπλευρα προβλήματα πρόσβασης υποδομών, πρόσβαση στην εκπαίδευση αλλά και χαμηλό βιοτικό επίπεδο. Και μην μου πείτε ότι η κοινωνική πολιτική κοστολογείται γιατί την ίδια στιγμή χαρίζονται δις ευρώ σε υποτιθέμενους επιχειρηματίες.
Γιατί δεν καταγγέλλει τον απαράδεκτο και σεξιστικό ρόλο των ΜΜΕ και δεν χρησιμοποιεί νομικά εργαλεία για την προστασία της προσωπικότητας γυναικών και παιδιών;
Είναι ξεκάθαρο για όλες μας, ότι τίθενται σε αμφισβήτηση ουσιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Και ικανή συνθήκη για να ανακόψει την ανεξέλεγκτη επικράτηση της αγοράς και την θεοποίηση του χρήματος, πέραν των δομικών αλλαγών, είναι η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!
Αν θέλουμε ως γυναίκες μια αλληλέγγυα, δημοκρατική και ανθρώπινη κοινωνία, μια κοινωνία που θα επικρατεί η λογική, ο σεβασμός και η συναίνεση, οφείλουμε να προστατεύσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε κάθε γυναίκα που αναζητά την ματιά μας, την ευαισθησία μας, την δημόσια στήριξή μας, την συμπαράστασή μας.
Δεν γυρίζουμε την πλάτη σε καμία γυναίκα, είμαστε εδώ και είμαστε αλληλέγγυες.