Το τελευταίο χρονικό διάστημα διαπιστώνουμε πως όλο και πιο συχνά εμφανίζονται στην περιοχή μας επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αυτές οι επενδύσεις περιλαμβάνουν αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα, μικρά υδροηλεκτρικά έργα και εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από βιοαέριο.
Αν και με αυτές τις επενδύσεις τα αστικά επιτελεία προσπαθούν να ντύσουν με οικολογικές ευαισθησίες το πολιτικό προφίλ τους, η ουσία είναι πως αποτελούν μέρος ενός στρατηγικού σχεδιασμού της ΕΕ για να διοχετευτούν λιμνάζοντα κεφάλαια με διασφαλισμένη κερδοφορία που θα την πληρώνουν θέλουν δε θέλουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αλλά και για να μειωθεί η ενεργειακή εξάρτηση της ΕΕ από τους υδρογονάνθρακες που αναγκαστικά εισάγει από Ρωσία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το που θα πάει ο λογαριασμός αυτών των επενδύσεων αποτελούν οι τιμολογιακές αυξήσεις φωτιά της ΔΕΗ προς τους καταναλωτές, επιτείνοντας την ενεργειακή φτώχια στα φτωχά λαϊκά στρώματα με ότι επιπτώσεις θα έχει αυτό στην ποιότητα ζωής τους.
Οι λεγόμενες ΑΠΕ επενδύσεις στην χώρα μας βρίσκουν γόνιμο έδαφος πάνω στα ερείπια που δημιούργησε η πολιτική της απολιγνιτοποίησης, πολιτική που ακολούθησε ενεργά τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ όσο και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Κλείσανε δηλαδή τα εργοστάσια λιγνίτη στην Δυτική Μακεδονία τάχα μου γιατί κόπτονται για το περιβάλλον, για να αγοράζει μετά η ΔΕΗ ηλεκτρικό ρεύμα που παράγεται από λιγνίτη από την Βουλγαρία !! Αυτή η πολιτική της απολιγνιτοποίησης είναι προφανώς επιζήμια για τα φτωχά λαϊκά στρώματα διότι για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη και την τεχνογνωσία έχουμε και την πρώτη ύλη, καθώς και την τεχνολογική δυνατότητα να παράξουμε ηλεκτρική ενέργεια με την ελάχιστη οικολογική επιβάρυνση.
Το πόσο τους ενδιαφέρει η προστασία του περιβάλλοντος φαίνεται εξάλλου και από τον τρόπο που σχεδιάζονται και υλοποιούνται οι ΑΠΕ επενδύσεις, τόσο από το Υπουργείο όσο και την τοπική διοίκηση 1ου και 2ου βαθμού. Το ανελέητο κυνήγι του κέρδους μετατρέπει και αυτά τα εν δυνάμει οικολογικά έργα σε επιζήμιες για το περιβάλλον επενδύσεις, αλλοιώνοντας φυσικά τοπία με την οικολογική ερήμωση που προκαλούν (αιολικά πάρκα), θέτουν σε κίνδυνο πηγές απ’ όπου υδρεύονται μεγάλες περιοχές με τα υδροηλεκτρικά έργα και μας στερούν καλλιεργήσιμες εκτάσεις υψηλής παραγωγικότητας που μετατρέπονται σε μεγάλα φωτοβολταϊκά πάρκα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα έχουμε και στην περιοχή μας με τα αιολικά πάρκα που σχεδιάζονται στα Θεσπρωτικά όρη και στην περιοχή Ζαλόγγου, καθώς με μικρά υδροηλεκτρικά έργα όπως αυτό της Μυρσίνης, τα δύο εργοστάσια βιοαερίου στον Ωρωπό κ.α.
Άρα λοιπόν η βασική αιτία που μετατρέπει αυτές τις “πράσινες επενδύσεις” σε επιζήμιες για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των πολιτών της περιοχής είναι η πολιτική λογική που θέλει την ενέργεια εμπόρευμα στα χέρια λίγων επιχειρηματιών, που το μόνο που τους νοιάζει είναι η υψηλή κερδοφορία τους, αδιαφορώντας τόσο για το περιβάλλον όσο και για την ανάγκη του λαού για φθηνή ενέργεια. Η παραπάνω πολιτική εφαρμόζεται με συνέπεια πάνω από δέκα χρόνια τώρα από όλες τις κυβερνήσεις, “δεξιές” και “αριστερές”.
Απόδειξη των παραπάνω αποτελεί το πρόσφατο Δημοτικό συμβούλιο και η στάση που κράτησαν οι διάφορες παρατάξεις σε αυτό. Συγκεκριμένα, η παράταξη του Δήμαρχου (ΝΔ) και η παράταξη “Στροφή στο μέλλον”(ΣΥΡΙΖΑ) φέρανε δύο διαφορετικά ψηφίσματα τα οποία είχαν εν τέλει κοινό πλαίσιο πάλης που δεν φαίνεται να ικανοποιεί του κατοίκους της περιοχής Ζηρού, προσπαθώντας φυσικά να διαφοροποιηθούν ως προς το αφήγημα. Και τα δύο ψηφίσματα ενώ βάζανε με έμφαση δευτερεύουσες πτυχές, για την πολιτική ουσία των ΑΠΕ δεν έλεγαν τίποτα. Φυσικό και αναμενόμενο επακόλουθο ήταν εξάλλου η συμφωνία όλων, πλην Λακεδαιμονίων, σε ένα ψήφισμα ευχολόγιο χωρίς πολιτικό περιεχόμενο.
Η Λαϊκή Συσπείρωση Πρέβεζας τοποθετούμενη επί του θέματος ανέπτυξε όλο το παραπάνω πολιτικό σκεπτικό, εναντιώθηκε κατηγορηματικά στην δημιουργία αιολικού πάρκου στα Θεσπρωτικά όρη και ταυτόχρονα κατέθεσε την πρόταση της για εθνικό κεντρικό ενεργειακό σχεδιασμό, σε μια οικονομία που θα λειτουργεί με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος
Είναι λοιπόν αυταπάτη και ψευδαίσθηση μετά απ’ όλα αυτά, να νομίζει κάποιος ότι οι ΑΠΕ επενδύσεις στοχεύουν στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, στη διασφάλιση φτηνής και επαρκούς λαϊκής κατανάλωσης, στην «οικονομική ανάπτυξη της περιοχής», στην «προστασία της δημόσιας υγείας», στην «ισόρροπη παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον». Ακόμη κι αν σε επίπεδο συμβάσεων τέτοιοι όροι γίνουν τυπικά αποδεκτοί, η πράξη έχει δείξει ότι στη συνέχεια, καμιά δέσμευση δεν θα τηρηθεί.
Φυσικά δεν απορρίπτουμε, ούτε αμφισβητούμε αυτού του τύπου την τεχνολογία η οποία πράγματι θα μπορούσε να συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος και να ενισχύσει την ενεργειακή επάρκεια τόσο για τις ανάγκες της παράγωγης όσο και για τις ανάγκες του Ελληνικού λαού. Για να γίνει όμως αυτό προϋποθέτει έναν ενιαίο φορέα διαχείρισης, που με κρατική ευθύνη θα σχεδιάζει την είσοδο αυτών των τεχνολογιών με γνώμονα τις ανάγκες της παραγωγής και των ανθρώπων και όχι με κριτήριο το κέρδος.
Παλεύουμε για
Ø Καμία ανεμογεννήτρια στα Θεσπρωτικά όρη
Ø Να είναι η ενέργεια κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα
Ø Φθηνό ρεύμα για το λαό με δραστική μείωση της τιμής του ρεύματος, κατάργηση του «πράσινου τέλους» των δημοτικών και άλλων τελών που επιβαρύνουν τους λογαριασμούς
Ø Καμία διακοπή ρεύματος σε λαϊκά νοικοκυριά, μικρούς επαγγελματίες και αγρότες. Σύγχρονο δίκτυο ηλεκτρικού ρεύματος και πρόσληψη επαρκούς μόνιμου προσωπικού σε ΔΕΔΔΗΕ και ΑΔΜΗΕ για τη λειτουργία και συντήρησή του
Ø Να μπει τέλος στην επέλαση των μονοπωλιακών ομίλων της Ενέργειας στην Περιοχή. Να απορριφθούν οι αιτήσεις εγκατάστασης και να μην ξεκινήσουν εργασίες για νέα έργα ΑΠΕ
Ø Ύπαρξη εθνικού κεντρικού ενεργειακού σχεδιασμού, σε μια οικονομία που θα λειτουργεί με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.
Πρέβεζα 20/09/2021