Η Πρωτοβουλία κατά των Γυναικοκτονιών συγκροτήθηκε τον Δεκέμβριο 2021 και σ’ αυτήν συμμετέχουν 40 γυναικείες/φεμινιστικές οργανώσεις/συλλογικότητες, επιτροπές ισότητας σωματείων και δήμων.
Συγκροτήσαμε την Πρωτοβουλία κατά των Γυναικοκτονιών συγκλονισμένες από τον άγριο βιασμό, την τρομακτική μάχη για την ζωή της, που έδωσε η Ελένη Τοπαλούδη, την δολοφονία της και την ανελέητη μεταχείρισή της και σπίλωση της μνήμης της σε ολόκληρη την διαδικασία των δικών.
Συγκλονισμένες από τις δολοφονίες γυναικών, επειδή είναι γυναίκες, και μετρώντας κάθε χρόνο 20, 30, 25 γυναικοκτονίες.
Η γυναικοκτονία της Θεοδώρας, μαζί με τον θάνατο της Γαρυφαλλιάς που πέθανε στο ΚΑΤ όπου νοσηλευόταν μετά από άγριο ξυλοδαρμό από τον σύντροφό της, είναι η 13η για το 2024 και φωνάζουμε πάλι ΠΕΣ ΤΗΝ ΜΕ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ.
Κι εμείς ζητάμε και πάλι η πολιτεία να νομοθετήσει και να περάσει τον όρο στον ποινικό κώδικα.
Επί τρία χρόνια υποβάλλουμε αιτήματα, κάνουμε συγκεντρώσεις, πικετοφορίες, παραστάσεις στα δικαστήρια, ημερίδες, συνέδρια, παρεμβάσεις στην Βουλή και στους βουλευτές/τριες, διεκδικώντας από το ελληνικό κράτος νομοθετική πρωτοβουλία για την εισαγωγή της «Γυναικοκτονίας» ως ενός νέου-ιδιώνυμου εγκλήματος, ξεχωριστό από το έγκλημα της ανθρωποκτονίας.
Από την αλλαγή του Οικογενειακού Δικαίου με τον νόμο 4800/2021 και την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, ζούμε οικογενειακές τραγωδίες και κανένας υπουργός της κυβέρνησης δεν έχει δεχτεί το γυναικείο κίνημα και δεν έχει απαντήσει στις αλλεπάλληλες εκκλήσεις μας για συνάντηση και συζήτηση, ώστε να μεταφέρουμε την εμπειρία από τα αποτελέσματα του νόμου στο πεδίο.
Η Γενική Γραμματεία Ισότητας, αφού έπαψε από την κυβέρνηση να είναι Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων και εντάχθηκε στην οικογενειακή πολιτική, στα τρία αυτά χρόνια «αγρόν ηγόρασε».
Χρειάστηκαν δύο χρόνια για να πειστεί η κυβέρνηση ότι μπορεί να χρησιμοποιεί τον όρο «Γυναικοκτονία», αφού καταφέραμε με την σκληρή δουλειά μας να τον εμπεδώσει η κοινωνία και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Για την ένταξη του όρου στον ποινικό κώδικα ο δρόμος είναι μακρύς ακόμα.
Ο χρόνος δεν φτάνει.
Χρειαζόμαστε μία ριζοσπαστική πράξη και αυτή είναι η ένταξη του όρου «Γυναικοκτονία» στον ποινικό κώδικα, που θα στείλει μήνυμα σε όλη την Ελλάδα σε συμβολικό επίπεδο, που θα ανοίξει τον δρόμο για πλατύτερη και βαθύτερη συζήτηση, γιατί τα μέτρα είναι καλά αλλά λίγα, γιατί το panic button και οι ξενώνες φιλοξενίας (όχι πάντα ασφαλείς) δεν φτάνουν, γιατί χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα αφύπνισης ολόκληρης της κοινωνίας.
Αφύπνισης της συνείδησης αντρών και γυναικών. Χρειαζόμαστε ένα πολιτισμικό άλμα.
Οι γυναίκες δεν είναι ιδιοκτησία, δεν είναι υπό την εξουσία, δεν είναι υπό τον έλεγχο κανενός, κι όπως ανέκαθεν διακήρυττε το φεμινιστικό κίνημα «δεν είμαι του πατρός μου, δεν είμαι του αντρός μου».
Είναι ελεύθεροι άνθρωποι, που αγωνίζονται για την χειραφέτησή τους και την ελευθερία τους, για μία ζωή όμορφη και δημιουργική, χωρίς βία ενδοοικογενειακή, οικονομική, ψυχολογική και λεκτική, χωρίς σεξουαλική παρενόχληση.
Ο αγώνας μας συνεχίζεται για την Θεοδώρα, για την Γαρυφαλλιά, για την Κυριακή, για την Ελένη.
ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΑΡΤΑΣ