Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το άρθρο είχα ήδη αποφασίσει πως αυτήν τη φορά πρέπει να ασχοληθώ με την υπόθεση της efood και των εργαζομένων σε αυτήν.
Η απόπειρα της εταιρείας να απαιτήσει, στην ουσία, τη μετατροπή της σχέσης εργασίας συμβασιούχων διανομέων σε ελεύθερη, εργολαβική σχέση, με άλλα λόγια να μετατρέψει χαμηλά αμειβόμενους μισθωτούς με υψηλό βαθμό επισφάλειας σε μη μισθωτούς συνεργάτες, δηλαδή σε εργαζόμενους χωρίς εργασιακά δικαιώματα, είχε κυριαρχήσει τις προηγούμενες ημέρες στην επικαιρότητα. Δεν ήταν όμως μόνο στην ελληνική επικαιρότητα σημαντικό θέμα οι εργαζόμενοι σε μια ψηφιακή πλατφόρμα: Τις προηγούμενες εβδομάδες είχα ο ίδιος υποστηρίξει στην Ολομέλεια την ανάγκη οι εργαζόμενοι στις πλατφόρμες να αναγνωρίζονται ως μισθωτοί με εξαρτημένη σχέση εργασίας. Φυσικά, δεν ήμουν ο μόνος! Το σχετικό ψήφισμα εγκρίθηκε με μεγάλη πλειοψηφία, δημιουργώντας μια ισχυρή πολιτική πίεση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ώστε να νομοθετήσει προς την κατεύθυνση αυτή. Όσο κι αν μπροστά μας ελλοχεύει ο κίνδυνος ενός επώδυνου συμβιβασμού, που θα απομακρύνει αρκετά μια μελλοντική ρύθμιση από αυτό που ξεκάθαρα εκφράστηκε ως δημοκρατική βούληση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του μοναδικού άμεσα εκλεγμένου οργάνου της ΕΕ, είναι μια σημαντική νίκη που αξίζει να την πανηγυρίσουμε και να τη χαρούμε. Ενώ στο Στρασβούργο και τις Βρυξέλλες το μελάνι ήταν ακόμη υγρό στα έγγραφα που επισημοποιούσαν το θετικό αποτέλεσμα, στην Αθήνα η απόπειρα της διαβόητης πλέον πλατφόρμας διανομής φαγητού να μεταβάλει τις εργασιακές σχέσεις των διανομέων εξελισσόταν σε ένα πρωτοφανές φιάσκο: Δεκάδες χιλιάδες χρήστες της υπηρεσίας αποχωρούσαν οργισμένοι, διέγραφαν την εφαρμογή από τις κινητές συσκευές τους και «φιλοδωρούσαν» την εταιρεία με σκληρά αρνητικά σχόλια. Η πτώση ήταν βίαιη και εκκωφαντική. Μέσα σε λίγες ώρες η εταιρεία άρχισε να τα μαζεύει και να επιχειρεί να καταστείλει μια «πυρκαγιά» που σάρωσε ό,τι πολυτιμότερο είχε: τη φήμη της. Οι εργαζόμενοι είχαν κερδίσει μια πρώτη, πολύτιμη νίκη, έστω κι αν το άμεσο αποτέλεσμά της φαινόταν κάπως θολό. Μετά ήρθαν οι εικόνες με τα κόκκινα γιλέκα πάνω στα μηχανάκια, που πλημμύρισαν τους κεντρικούς δρόμους σε κάθε μεγάλη πόλη της χώρας. Μια εικόνα συλλογικού εργατικού αγώνα, συντονισμένου, ενωτικού, ταξικού. Και μετά, ίσως απροσδόκητα γρήγορα, η δικαίωση! Η εταιρεία, σε μια ακόμη πιο εντυπωσιακή στροφή, ανακοίνωσε την πρόσληψη ως μισθωτών αορίστου χρόνου όλων των διανομέων που μέχρι σήμερα εργάζονταν με ανανεούμενες συμβάσεις σύντομης διάρκειας. Στην πραγματικότητα, η σπουδαία αυτή εργατική νίκη είναι το μεγαλύτερο χαστούκι που δέχεται η εργατική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Το παραμύθι της δήθεν ελεύθερης επιλογής που πουλά ο νεοφιλελευθερισμός χρεοκόπησε με ένα εκβιαστικό email που γύρισε μπούμερανγκ στους εμπνευστές του. Η ξεκάθαρη επιλογή των εργατών της διανομής να απορρίψουν την ψευτοελευθερία που υπόσχεται ο «νόμος Χατζηδάκη», όπως και κάθε νεοφιλελεύθερη καινοτομία, και να απαιτήσουν παραδοσιακή προστασία και δικαιώματα είναι η μεγαλύτερη ήττα στο πεδίο για τη δεξιά, αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης. Ήττα και για τα επιχειρηματικά εκείνα συμφέροντα που επένδυσαν πολιτικά στο σέρβις που θα τους πρόσφερε μια ακραία ταξική πολιτική. Ήττα και πραγματική αλλά και με τεράστια συμβολική σημασία για τους χορηγούς της απάνθρωπης Δεξιάς που κυβερνά τη χώρα. Οι εργάτες της διανομής μας έδωσαν ένα μάθημα ταξικού συγκροτημένου αγώνα. Μας χάρισαν μια σπάνια εργατική νίκη που τόσο ανάγκη είχαμε. Τώρα είναι η σειρά της πολιτικής. Να συνεχίσουμε πάνω στον δρόμο που χάραξαν, να δουλέψουμε για περισσότερα δικαιώματα, για μεγαλύτερη προστασία, για να πάψουν να υπάρχουν αόρατοι εργαζόμενοι. Και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ