Ο Βουλευτής του ΚΚΕ Α’ Θεσσαλονίκης Γιάννης Δελής μιλά στην Δημοκρατική Φωνή για την κατάσταση που επικρατεί στους εργασιακούς χώρους και για την επόμενη ημέρα από την πανδημία.
• Ο πρωθυπουργός ανήγγειλε λίγο πριν τις εορτές του Πάσχα το άνοιγμα της εστίασης και την σταδιακή άρση του lockdown. Παρ’ όλες τις εξαγγελίες οι εικόνες με συνανθρώπους μας σε εντατικές και νοσοκομεία που δοκιμάζονται από covid δεν μεταβάλλονται. Ποιες είναι οι ευθύνες για το κυβερνητικό επιτελείο; Βρισκόμαστε μπροστά σ’ αδιέξοδο;
Από την πρώτη στιγμή και μέχρι τώρα, όλα τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση -όπως άλλωστε και όλες οι αστικές κυβερνήσεις στην ΕΕ- για τη διαχείριση της πανδημίας έχουν ξεκάθαρη ταξική σφραγίδα υπέρ του κεφαλαίου.
Το συνεχές «άνοιξε-κλείσε» γίνεται πάντα με γνώμονα την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, πχ των μεταφορών και του τουρισμού.
Όμως, εδώ κι ένα και πλέον χρόνο και ακόμη το δημόσιο σύστημα Υγείας δεν έχει ενισχυθεί όσο χρειάζεται, είτε με μόνιμο προσωπικό, είτε με κλίνες κανονικές και ΜΕΘ. Όλο αυτό το διάστημα κι ενώ τα δημόσια νοσοκομεία έχουν φρακάρει και μετατραπεί σε νοσοκομεία μιας νόσου, η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να επιτάξει τον ιδιωτικό τομέα της Υγείας, ο οποίος συνεχίζει να κερδοσκοπεί σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Το ίδιο διάστημα, η κυβέρνηση προβάλλει συνεχώς την ατομική ευθύνη -για να μην αναλάβει τη δική της- και μάλιστα την απογειώνει με τη γενικευμένη αυτοδιάγνωση των self-tests. Κι ενώ οι χώροι δουλειάς, με υγειονομικά πρωτόκολλα-λάστιχο, μένουν στο απυρόβλητο, αποτελώντας μαζί με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς τις βασικές εστίες διασποράς του ιού, αυτός που μπαίνει σε πολύμηνη καραντίνα είναι μόνο ο ελεύθερος χρόνος των εργατών.
Οι κυβερνητικές ευθύνες αποδεικνύονται εγκληματικές και επείγει όσο ποτέ η διεκδίκηση των αιτημάτων που προβάλλει το ΚΚΕ.
• Ο εφιάλτης της ανεργίας ειδικότερα στους νέους έχει γίνει καθημερινότητα. Οι ευέλικτες σχέσεις εργασίας, οι μειώσεις μισθών και η «αδήλωτη» εργασία συνθέτουν ένα εκρηκτικό παζλ. Παράλληλα, η κυβέρνηση, διαμέσου του κ. Χατζηδάκη, ετοιμάζει να φέρει νέο νομοσχέδιο στα εργασιακά. Παγιώνεται θεωρείτε μια κατάσταση που δεν είναι αναστρέψιμη;
Μέσα στην αναμπουμπούλα της πανδημίας η κυβέρνηση -συνεχίζοντας το έργο των προηγούμενων- δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να «ταΐζει» την «ανάπτυξη», ψηφίζοντας συνεχώς νέα αντεργατικά μέτρα. Ο Μινώταυρος, βλέπετε, της καπιταλιστικής ανάπτυξης τρέφεται μόνο με τη φτηνότερη εργατική δύναμη κι αυτήν εξασφαλίζουν χρόνια τώρα τα μνημόνια και τα σημερινά μέτρα.
Το νομοσχέδιο που ετοιμάζουν για τα εργασιακά αποτελεί πια αιτία πολέμου, ιδίως για τη νέα γενιά. Η κατάργηση του 8ωρου, που θεσπίστηκε το 1920, το χτύπημα στο σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας με τη γενίκευση της «εργασιακής ευελιξίας», ο παραμερισμός των συλλογικών συμβάσεων εργασίας από τις ατομικές, η απογείωση των υπερωριών, αποτελούν μέτρα-κόλαση για τη ζωή των εργαζομένων και της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης. Φυσικά, το τωρινό τερατούργημα της ΝΔ βρίσκει στρωμένο το δρόμο από τα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, που μπορεί τώρα να κάνει πως αντιπολιτεύεται, αλλά διατήρησε όλους τους αντεργατικούς νόμους για τη “διευθέτηση” του χρόνου εργασίας, τη μείωση της αμοιβής των υπερωριών, νομοθέτησε τη 12ωρη δουλειά στους νοσοκομειακούς γιατρούς, επέβαλε δουλειά 32 Κυριακές το χρόνο!…
Δεν μπορούν και δεν θα γίνουν δεκτά όλα αυτά.
Ήδη το ταξικό εργατικό κίνημα προετοιμάζεται για την αναμέτρηση αυτή και οι κομμουνιστές είναι -όπως πάντα- στην πρώτη γραμμή. Να είναι σίγουρη η κυβέρνηση ότι την απάντηση για τα σχέδιά της θα την πάρει από τους εργαζόμενους, όπως της αξίζει!
Κι η αρχή γίνεται στις 6 του Μάη, με το φετινό γιορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς!
• Οδεύουμε μπροστά σε μια νέα περίοδο διεκδικήσεων και «κοινωνικής κινητικότητας». Πώς ο κόσμος της δουλειάς, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και η νεολαία, μπορούν σήμερα να οργανώσουν την πάλη τους γύρω από δίκαια αιτήματα;
Σήμερα επείγει να οργανωθεί η πάλη για να μην κατατεθεί καν το νομοσχέδιο-έκτρωμα για τα εργασιακά! Αλλά και για να δυναμώσει η διεκδίκηση για σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς, με μείωση του εργάσιμου χρόνου. 7ωρο-5ήμερο-35ωρο. Για ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, χωρίς καμία εμπλοκή του κράτους. Για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς και κατοχύρωση δικαιωμάτων. Προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, με ευθύνη του κράτους και των επιχειρηματικών ομίλων. Για την κατοχύρωση της ελεύθερης και ανεμπόδιστης δράσης των συνδικάτων και των συνδικαλιστών.
Αυτός ο αγώνας των εργαζομένων μπορεί να συναντηθεί με τον αγώνα των μικρών επαγγελματιών, των βιοπαλαιστών αγροτών για απαλλαγή από χρέη και μέτρα ανακούφισης, για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Συναντιέται με τον αγώνα ενάντια στην καταστολή και τον αυταρχισμό, για να καταργηθεί ο νόμος για τον περιορισμό των διαδηλώσεων και την πανεπιστημιακή αστυνομία.
Η εργατική τάξη και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα μπορούν να προσπεράσουν τις σοσιαλδημοκρατικές παγίδες «περί εξανθρωπισμού του καπιταλισμού», να δυναμώσουν τη δική τους στέρεη κοινωνική συμμαχία και να βάλουν στο στόχαστρο τον πραγματικό τους αντίπαλο: Το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά τους. Με τον αγώνα τους να βάλουν στο επίκεντρο τα σύγχρονα δικαιώματά τους στη δουλειά και τη ζωή, να απαντήσουν στις αγωνίες του σήμερα. Κι ως οι μόνοι παραγωγοί όλου του πλούτου της κοινωνίας, με τους αγώνες τους να φέρουν πιο κοντά τη μέρα εκείνη που θα γίνουν και οι ιδιοκτήτες του.