in

Όποιος αγωνίζεται δεν έχει καιρό να απογοητευτεί.. | Του Δημήτρη Παπαχρήστου


Ο Δημήτρης Παπαχρήστος είναι δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός και συγγραφέας. Ήταν ”η φωνή” και το βασικό μέλος του ραδιοφωνικού σταθμού της Συντονιστικής Κατάληψης των φοιτητών στο Πολυτεχνείο το Νοέμβρη του 73.

Μιλά αποκλειστικά στην “ΔΦ” για τα γεγονότα του τότε και το σήμερα.

 

Είναι χρέος μου να μιλάω για το Πολυτεχνείο. Το Πολυτεχνείο είναι η ιστορία που δεν πρέπει να λησμονούμε. Ας είναι για τα νέα παιδιά λοιπόν σταθμός ανεφοδιασμού.

Αν δεν έχουμε επαφή και σχέση με αυτά που έγιναν αλλά και με αυτά που γίνονται σήμερα, την βάψαμε. Το Πολυτεχνείο λειτουργεί και συμβολικά δείχνει το δρόμο για την συνέχεια. Αλλά είναι και ένα ιστορικό γεγονός πλέον που δεν αμφισβητείται.Το πολυτεχνείο δεν είναι μια γιορτούλα επομένως, Πέντε τραγούδια και τελειωσαμε…αλλά μια ιστορική τομή που διδάσκει τις νεότερες γενιές.

“Ψωμί- Παιδεία Ελευθερία” φωνάζουν και σήμερα τα παιδιά, το “Πολυτεχνείο δεν τελείωσε το 73..”

Ας βρουν τα νέα παιδιά τον δικό τους δρόμο. Και θα τον χαρούν κιόλας. Έχουμε καινούργιες “χούντες” άλλωστε σήμερα “δημοκρατικότερες”.

Έχουμε φτωχοποίηση-δείτε τι συμβαίνει με τους λογαριασμούς και ανατιμήσεις, πολέμους όπως αυτόν στην Ουκρανία..

Τα νέα παιδιά δεν χρειάζονται παλιούς καθοδηγητές αρκεί να αποδείξουν ότι είναι νέοι και να αρπάξουν την ζωή αντιδρώντας για ότι συμβαίνει γύρω τους.

Η πατρίδα μας αιμορραγεί, 400.000 νέοι έχουν φύγει τα ζητήματα επομένως είναι αλληλένδετα. Μπορεί να υπάρχει απογοήτευση ή και φόβος σήμερα αλλά η νεολαία λόγω των συνθηκών θα κληθεί ενδεχομένως το επόμενο διάστημα να βγει στους δρόμους. Εμείς τότε ήμασταν “μειοψηφία”. 5.000 φοιτητές. Πήγαμε κόντρα στην φιλελευθεροποίηση του Μαρκεζίνη, κόντρα στις παραδοσιακές αντιλήψεις ότι “δεν είναι ώριμες οι συνθήκες”. Μεγαλώνοντας θεωρώ ότι πράξαμε πολύ σωστά. Τώρα βέβαια λένε όλοι καλά κάνατε. Χρειάζεται πλέον να δημιουργηθεί ένα μέτωπο ταξικό-πατριωτικό να αντισταθούμε σε ότι συμβαίνει.

Προσπάθησαν να το απαξιωσουν το Πολυτεχνείο, τους νεκρούς τους, μας φορτώσανε όλες τις αμαρτίες της μεταπολίτευσης. Ποιοι; Αυτοί που ρίξανε στα “μαλακά” την χούντα. Δεν ήμασταν ατρόμητοι, τον μοιραστήκαμε τον φόβο και τον ξεπεράσαμε.

Ευτυχώς που έγινε το Πολυτεχνείο και “ξεπλύναμε” την ντροπή των έξι προηγούμενων ετών.

Είναι επικίνδυνο να απαξιώσεις όλο το πολιτικό σύστημα, όλη την κοινωνία. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε την εθνική αντίσταση ούτε την κατοχή.