Κάτι έχει αυτή η επέτειος που όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν σκονίζει. Σαν κάθε χρόνο να ανοίγουμε το βιβλίο της εξέγερσης και οι εικόνες που περιγράφει να ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας. Πώς όμως να γίνει διαφορετικά όταν σχεδόν μισό αιώνα μετά, το σύστημα φορτώνει την κρίση του στις πλάτες του λαού και της νεολαίας με αποτέλεσμα το ψωμί, η παιδεία, η ειρήνη και η ελευθερία να απαιτούν ξανά διεκδίκηση και αγώνα.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου εμπνέει και διδάσκει ότι όποιος δεν προσαρμόζεται με την «κανονικότητα» της φτώχειας και της ανελευθερίας, όχι απλά δεν πεθαίνει, αλλά ανοίγει το δρόμο για να ζήσει με αξιοπρέπεια. Ότι όταν όλα γύρω χειροτερεύουν επικίνδυνα, οι εξεγέρσεις του λαού και της νεολαίας ανατρέπουν τους τυράννους και όχι ο συμβιβασμός.
Μπορούμε κι εμείς που σήμερα ζούμε με χιλιάδες τρόπους την αδικία να βρούμε απαντήσεις στα ερωτήματα που μας βάζει η εποχή. Είναι άραγε μονόδρομος, όπως μας λέει η κυβέρνηση της ΝΔ, η περίφημη «Ευρώπη» και οι μεγάλες εταιρείες να κόβουμε από βασικά αγαθά, τη μόρφωση, τη διασκέδασή μας γιατί δε βγαίνει ο μήνας και ταυτόχρονα να μεγαλώνουν τα κέρδη των εργοδοτών μέσα στην κρίση; Είναι λογικό την εποχή της τεράστιας επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης, να δουλεύουμε πρωί-βράδυ, να βασιλεύει ακόμα η φτώχεια, η πείνα, οι κοινωνικοί αποκλεισμοί; Θα ζήσουμε έναν χειμώνα στο κρύο και το σκοτάδι για να θησαυρίζουν οι εταιρείες ενέργειας; Είναι δυνατόν να αφήσουμε τους “μεγάλους παίχτες” να μας οδηγήσουν σε πολεμικές συγκρούσεις και θερμά επεισόδια, για να χωρίσουν ποιος θα έχει περισσότερη επιρροή, ενεργειακές πηγές και χρυσές δουλειές στον πλανήτη με το δικό μας αίμα; Θα επιτρέψουμε στο καπιταλιστικό σύστημα να συνεχίσει την αχόρταγη εκμετάλλευση της φύσης όταν η ωρολογιακή βόμβα των ανεπανόρθωτων καταστροφών στον πλανήτη πλησιάζει στο μηδέν; Θα συνεχίσουμε να ζούμε σε ένα κόσμο ανελευθερίας, που προσπαθεί να τσακίσει τις διεκδικήσεις μας φτιάχνοντας πάνοπλους στρατούς μέσα στις πόλεις;
Απαντάμε με όλη μας την δύναμη: ΟΧΙ!
Ούτε μπορούμε να ζούμε έτσι, ούτε θέλουμε! Εμπνεόμαστε από την εξέγερση του πολυτεχνείου. Οραματιζόμαστε μια κοινωνία δίκαια και πραγματικά ελεύθερη.
Και τότε υπήρχαν οι φωνές στην αριστερά που πίστευαν ότι η ανατροπή της χούντας δεν θα γίνει με την δύναμη των κάτω, αλλά με τον συμβιβασμό με τους «πάνω». «Θα μας σώσει η Ευρώπη», «να τα βρούμε με την χούντα και να πάμε σιγά-σιγά προς την δημοκρατία», «μην διακινδυνεύουμε με εξεγέρσεις». Σήμερα ακούμε τις ίδιες τις φωνές του «ρεαλισμού», του «εφικτού», του δεν «μπορούμε να τα βάλουμε με τους δυνατούς». Οι φοιτητές, οι μαθητές, ο λαός τράβηξαν άλλο δρόμο! Άλλο δρόμο θα τραβήξουμε και σήμερα!
Ο εορτασμός του Πολυτεχνείου θα είναι και φέτος σημείο αγώνα και αντίστασης. Σημείο συνάντησης των αγώνων των φοιτητών απέναντι στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο και τους μπάτσους που θέλουν για να το φυλάνε, των μαθητών απέναντι στο σχολείο της αγοράς και τους ταξικούς φραγμούς, των εργαζόμενων για αξιοπρεπείς μισθούς και συλλογικές συμβάσεις με όλα τα δικαιώματα. Σημείο αντιπολεμικής πάλης και κραυγής ειρήνης, απέναντι στον άδικο και ιμπεριαλιστικό πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία και απειλεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα στον πυρηνικό όλεθρο, στα σχέδια της ελληνικής αστικής τάξης και των κυβερνήσεων που μας παρασέρνουν σε έναν επικίνδυνο ανταγωνισμό για το μοίρασμα της περιοχής της ΝΑ Μεσογείου. Σημείο αγώνα για την ανατροπή της κυβέρνηση της ΝΔ και της πολιτικής του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που με την συναίνεση όλου του πολιτικού συστήματος των ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και των εθνικιστών μας υπόσχονται μόνο τα χειρότερα!
Η ιστορία και η μνήμη παραμένουν ζωντανές από τους δικούς μας αγώνες για ψωμί-παιδεία-ειρήνη-ελευθερία, όχι από τα μνημόσυνα των αστών που θέλουν να θάψουν τις αναμνήσεις. Ξέρουν ότι η φωτιά της εξέγερσης που έκαψε τη χούντα των συνταγματαρχών, που τα έβαλε τους «προστάτες τους» τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, σιγοκαίει ακόμα και αρκεί ένα φύσημα της λαϊκής οργής για να κάψει συθέμελα την πολιτική τους, το σύστημά τους, τις αξίες τους.
Σήμερα που ο άγριος και ολοκληρωτικός καπιταλισμός σαρώνει κάθε πλευρά της ζωής μας, ενώ οι δυνατότητες για μια ζωή αλλιώτικη είναι μεγαλύτερες από ποτέ, η υπόθεση μιας άλλης κοινωνίας, μιας σύγχρονης κομμουνιστικής προοπτικής είναι επίκαιρη. Μόνο μια πολιτική και μια κοινωνία που δίνει σε εμάς, τους πραγματικούς παραγωγούς του πλούτου το δικαίωμα να αποφασίζουμε για τη ζωή μας, που τα εργοστάσια και οι επιχειρήσεις ανήκουν στην κοινωνία, που αντικαθιστά το ατομικό κέρδος με την συλλογική ευτυχία, που καταργεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, μπορεί να εξασφαλίσει ψωμί, ειρήνη, επιβίωση του πλανήτη. Η συγκρότηση ενός σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος και μιας αντικαπιταλιστικής αριστεράς που θα συνδέσει τις δικές μας εξεγέρσεις με το όραμα μιας άλλης κοινωνίας είναι απαίτηση των καιρών.
Γιατί τα πολυτεχνεία δε γίνονται προσπαθώντας να βρούμε τρόπους να μακιγιάρουμε τη βαρβαρότητα. Το καπιταλιστικό τέρας δεν ομορφαίνει, ούτε καλυτερεύει, ανατρέπεται!
Να ηχήσουν οι δρόμοι τραγούδια νέων εξεγέρσεων!
Σηκώνουμε κεφάλι στον πόλεμο του κεφαλαίου.
Με ανατρεπτικούς αγώνες και μια ισχυρή αντικαπιταλιστική κομμουνιστική αριστερά, κερδίζουμε ψωμί, παιδεία, ειρήνη, ελευθερία!
Όλοι/ες στις διαδηλώσεις στις 17 Νοέμβρη!
ΠΡΕΒΕΖΑ 5:30 μμ στα παλιά ΚΤΕΛ
νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση
ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Οργανώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ