Τρία χρόνια τώρα, η Ουκρανία βρίσκεται στο προσκήνιο της παγκόσμιας επικαιρότητας. Ο πόλεμος που μαίνεται στην πλούσια γη της άλλοτε κραταιάς Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ουκρανίας, αποτελεί κομβικό σημείο και σημείο καμπής στον ανελέητο και μέχρι εσχάτων πόλεμο που διεξάγεται μεταξύ των ισχυρότερων παγκόσμιων οικονομικών κολοσσών για ένα νέο μοίρασμα του κόσμου, για ένα νέο μοίρασμα αγορών, δικτύων (εμπορικών, ενεργειακών,
ψηφιακών) και σφαιρών επιρροής.
Όλοι μας έχουμε ακούσει ή διαβάσει τα «επιχειρήματα» και τις «δικαιολογίες» των αδίστακτων υποκριτών και ψευτών, που εμπλέκονται σ’ αυτόν τον αιματηρό πόλεμο. Οι μεν, λένε, πολεμούν για τα «ιδανικά της ελευθερίας, της δημοκρατίας και τις δυτικές αξίες», οι δε, επίσης λένε, πολεμούν για «την απελευθέρωση των αδελφών Ουκρανών, τον ενιαίο πολιτισμό τους και την πίστη τους». Και οι δυο πλευρές μεγαλόστομα μας βεβαιώνουν ότι, ο Θεός είναι μαζί τους! (σημείωση: στις αγκράφες των ζωνών των στρατιωτών της χιτλερικής Βέρμαχτ (1935-1945) ήταν γραμμένο: “Gott mit uns” – “Μεθ’ ημών ο Θεός”, όπερ μεθερμηνευόμενον – “ο Θεός
είναι μαζί μας”)!
Στ’ αλήθεια, όπως πλέον είναι ηλίου φαεινότερον, πολεμούν για την πλούσια γη της σημερινής Ουκρανίας (η περιβόητη Blackrock έχει ήδη αγοράσει απέραντες εκτάσεις της πλουσιοπάροχης ουκρανικής γης), για τα μεγάλα ενεργειακά και ορυκτά αποθέματα (σπάνιες γαίες κ.α.) της Ουκρανίας, για τα ενεργειακά και εμπορικά δίκτυα που διασχίζουν ή δυνητικά μπορεί να διασχίσουν την Ουκρανία.
Οι μυστικές και υπόγειες συνεννοήσεις, απ’ την αρχή αυτού του πολέμου, μεταξύ των «μεγάλων παικτών» της παγκόσμιας σκακιέρας, κυρίως μεταξύ Ρωσίας και Η.Π.Α. (υπό το βλέμμα και τον φόβο της Κίνας), για το «μοίρασμα» ρόλων και δικαιοδοσιών στην στήριξη και προώθηση των συμφερόντων των παγκόσμιων οικονομικών κολοσσών, σήμερα γίνονται μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου.
Πίσω απ’ τα λαμπερά φλας των συναντήσεων την Σαουδική Αραβία (άλλο καλό παιδί!) δεν κρύβονται πια, τα αληθινά και σοβαρά επίδικα : α) το «μοίρασμα» του ορυκτού πλούτου της Ουκρανίας, στο οποίο εμπλέκεται και η Μεγάλη Βρετανία με την «Εκατονταετή συμφωνία», την οποία έχει υπογράψει με την Ουκρανία. β) την συνεκμετάλλευση του πλούτου του Βόρειου Αρκτικού Κύκλου από ρώσικους και αμερικάνικους οικονομικούς κολοσσούς, καθώς και του βόρειου αρκτικού
εμπορικού δρόμου (δες και Γροιλανδία). γ) την «διευθέτηση» του μεσανατολικού πολέμου με στόχο τον ακρωτηριασμό του νέου δρόμου του μεταξιού, που καιρό τώρα προωθεί η Κίνα και τον έλεγχο της «επικοινωνίας» του Ινδικού Ωκεανού με την Μεσόγειο. δ) τον ευνουχισμό και την οικονομική συρρίκνωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με στόχο την διάλυσή της και τον οικονομικό έλεγχό της.
Απώτερος στόχος είναι να βρεθεί εκείνο το «σημείο ισορροπίας», το οποίο θα ρυθμίζει και θα ικανοποιεί, για κάποια περίοδο, τα συμφέροντα των παγκόσμιων οικονομικών κολοσσών. Η Ιστορία , βέβαια, μας δείχνει ότι τέτοιες περίοδοι δεν είναι «για χόρταση», κρατούν μέχρι το επόμενο σημείο καμπής. Δείτε, για παράδειγμα, τη συμφωνία Bretton Woods και την δημιουργία των διεθνών οργανισμών (Ο.Η.Ε., Δ.Ν.Τ., Π.Ο.Ε. …) μετά τον Β’ Π.Π. Σήμερα, στην εποχή του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, αυτοί οι διεθνείς θεσμοί και οργανισμοί όχι μόνο είναι ξεπερασμένοι, αλλά αποτελούν «βαρίδια» στην περαιτέρω ανάπτυξη του ίδιου του καπιταλισμού.
Και μέσα σ’ όλον αυτόν τον αχό, τις πολεμικές ιαχές, τις περήφανες νίκες εκατέρωθεν, τις μεγαλόστομες διακηρύξεις περί δημοκρατίας, ελευθερίας και ευημερίας απ’ όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές, στο μυαλό κάθε εχέφρονα ανθρώπου, κάθε εργαζόμενου σ’ όλα τα πλάτη και μήκη της γης, γεννάται το ερώτημα:
Ποιος νοιάζεται για τους λαούς, για τους ανθρώπους που ζουν σ’ αυτή τη χώρα που λέγεται ακόμα Ουκρανία; Ποιος νοιάζεται για τους εργάτες, τους αγρότες, τις γυναίκες και τα παιδιά αυτής της χώρας;
Γι’ αυτή τη χώρα, που το 1992 αριθμούσε 52 εκατομμύρια κατοίκους και σήμερα μόλις 23 εκατομμύρια. Γι’ αυτή τη χώρα, που το 2024 είχε 495,09 χιλιάδες θανάτους και μόλις 176,78 χιλιάδες γεννήσεις, δηλαδή 2,8 φορές περισσότερους θανάτους απ’ ότι γεννήσεις.
Σημειώστε πως στις περιοχές που «ελέγχει» η Ρωσία, τα νούμερα είναι τρομακτικά: στο Ντονιέτσκ οι θάνατοι είναι 11 φορές και στη Χερσώνα 8,5 φορές περισσότεροι απ΄ τις γεννήσεις.
Γι’ αυτή τη χώρα, απ’ την οποία έχουν φύγει περισσότεροι από 20 εκατομμύρια πολίτες της. Γι’ αυτή τη χώρα, η οποία μετράει πάνω από 1 εκατομμύριο νεκρούς, τραυματίες και εξαφανισμένους στη διάρκεια του τρίχρονου πολέμου.
Γι’ αυτή τη χώρα κι’ αυτόν τον λαό, που έχουν λεηλατήσει και κατακλέψει όλοι οι «σωτήρες» του και συνεχίζουν να πλιατσικολογούν, εκτός απ’ τα γεράκια και όλα τα γειτονικά κοράκια.
Γι’ αυτή τη χώρα, που τα σχέδια και οι χάρτες διαμελισμού της, μεταξύ των φίλων και γειτόνων της, Πολωνών, Ούγγρων και Ρουμάνων – λακέδες των «μεγάλων παικτών», είναι έτοιμα από καιρό.
Γι’ αυτή τη χώρα, με την τεράστια, κατά το σοβιετικό της παρελθόν, βιομηχανία, η οποία είτε έχει καταστραφεί, είτε την έχουν μεταφέρει, ότι και όπως έχει απομείνει, στις δυτικές περιοχές της. (Αυτές που εποφθαλμιούν οι πιο πάνω γείτονές της.)
Γι’ αυτή τη χώρα, που η πλούσια γη της και η τεράστια, κατά το σοβιετικό της παρελθόν, αγροτική της παραγωγή, είτε έχει καταστραφεί, είτε έχει ξεπουληθεί. (Δες παραπάνω περί Blackrock.)
Γι’ αυτή τη χώρα, που είναι χρεωμένη «μέχρι τον λαιμό» και έχει καταντήσει δούλος του Δ.Ν.Τ. και των υπολοίπων δανειστών της. Γι’ αυτή τη χώρα, που οι περήφανοι κάτοικοί της, ζουν μέσα στη φτώχεια και στην απόλυτη εξαθλίωση, χωρίς ανθρώπινα, κοινωνικά, εργασιακά δικαιώματα και στοιχειώδεις εγγυήσεις.
Γι’ αυτή τη χώρα, που οι περήφανοι κάτοικοί της, ζουν χωρίς καμιά δημοκρατική ελευθερία, καταπιεζόμενοι από τους απογόνους ή θαυμαστές των συνεργατών των Ναζί κατά την διάρκεια του Β’ Π.Π.
Γι’ αυτή τη χώρα, που την μετέτρεψαν σε τράπεζα ανθρώπινων οργάνων για τις μεγάλες κλινικές μεταμοσχεύσεων των Δυτικών Χωρών (κάτι ξέρει και η κα. Φον ντερ Λάινεν), «μπίζνα» απ’ την οποία πλούτισαν και οι ντόπιοι γκαουλάιτερ (κάτι ξέρει και η κα. Ζελένσκι).
Η έννοια και ο ορισμός της γενοκτονίας δεν μπορούν να περιγράψουν αυτά που γίνονται στην Ουκρανία, αλλά και στη Γάζα και στη Συρία και σ’ άλλες περιοχές του πλανήτη ή επίκεινται. Πρόκειται για καταστροφή και εξαφάνιση λαών και χωρών για την απόλυτη εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ισχυρότερων παγκόσμιων οικονομικών κολοσσών. Ποιος, λοιπόν, νοιάζεται γι’ αυτούς τους ανθρώπους που ζουν σ’ αυτή τη χώρα, που λέγεται ακόμα Ουκρανία;
Κανείς δεν νοιάζεται, κανείς απ’ όλους αυτούς τους ψεύτες και υποκριτές, όπως και η Ελληνική Κυβέρνηση, κι’ ούτε πρόκειται να νοιαστεί. Όλοι αυτοί είναι πιστοί υπηρέτες, υποτακτικοί και λακέδες των συμφερόντων των αφεντικών που καθένας υπηρετεί, σε Δύση και σ’ Ανατολή.
Οι μόνοι που μπορούν και πρέπει να νοιαστούν είναι οι ίδιοι οι λαοί της Ουκρανίας, καθώς και όλοι οι καταπιεσμένοι, όπου γης, αυτοί που μπορούν να νιώσουν και να καταλάβουν τους πόνους, τους καημούς, τα όνειρα και τις ελπίδες των συνανθρώπων τους στον Άδη της σημερινής Ουκρανίας.
Και παραμένει διαχρονικά επίκαιρο και ζητούμενο, ελπίδα και αίτημα προς εκπλήρωση το ρηθέν από τους Μαρξ και Ένγκελς :
«Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε»!!!
Πάρτε τη ζωή σας στα δικά σας χέρια, μόνον αυτά μπορεί να σας σώσουν, βρείτε
τρόπους να οργανωθείτε για να διεκδικήσετε ένα καλύτερο, φωτεινό μέλλον για
εσάς τους ίδιους και τα παιδιά σας.
Ο Δημήτρης Βασιλείου γεννήθηκε στις 4 Φλεβάρη του 1958 στην
Πρέβεζα όπου και μεγάλωσε. Από το 1970 μένει στην Αθήνα.
Σπούδασε Πολιτική Οικονομία στη Σοβιετική Ένωση (1978-1984)
και έχει διδακτορικό (Ph.D.) στα οικονομικά.
Από το 1989 εργάστηκε ως οικονομολόγος στη Διεύθυνση
Μελετών του Ο.Α.Ε.Δ.