⬛ Η αξιοπιστία στα ΜΜΕ κατρακυλά στις τελευταίες θέσεις στις σχετικές πανευρωπαϊκές λίστες αξιολόγησης. Παράλληλα η χώρα και το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό πλήττονται από το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Που οδηγούμαστε;
Οσο κι αν δεν θέλει να το παραδεχτεί ο κ. Μητσοτάκης, έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτό στη διεθνή κοινότητα ότι στη χώρα μας εγκαθιδρύεται ένα καθεστώς που απομακρύνεται από τις βασικές δημοκρατικές αρχές που θεωρούνταν μέχρι πολύ πρόσφατα αυτονόητες για ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Η αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών πρόσθεσε μια εφιαλτική πτυχή σ’ αυτή την εξέλιξη. Και όσα διαπίστωναν μέχρι πριν από λίγο καιρό οι διεθνείς οργανώσεις υπεράσπισης των δικαιωμάτων του ανθρώπου και της ελευθερίας του Τύπου έρχονται σήμερα να τα επιβεβαιώσουν τα εγκυρότερα διεθνή μέσα ενημέρωσης, αλλά ακόμα και οι θεσμοί της συντηρητικής Ε.Ε. που δεν μπορούν πλέον να κλείνουν τα μάτια μπροστά στο φαινόμενο ανάδυσης ενός νέου Ορμπαν στα Βαλκάνια.
⬛ Η χώρα διασύρεται στην διεθνή κοινότητα, η Δημοκρατία και το κράτος δικαίου πλήττονται. Ποιες οι ευθύνες της Κυβέρνησης;
Η κυβέρνηση φέρνει ακέραια την ευθύνη γι’ αυτό τον διασυρμό. Αυτό που συμβαίνει σήμερα με το σκάνδαλο των υποκλοπών είναι απολύτως χαρακτηριστικό. Ο κ. Μητσοτάκης θεωρεί ότι μπορεί να το ξεπεράσει ρίχνοντας τις ευθύνες στον κ. Κοντολέοντα και τον κ. Δημητριάδη. Αλλά και οι δύο αυτοί στενοί του συνεργάτες δεν διέθεταν καμιά άλλη ιδιότητα για το νευραλγικό πόστο που ανέλαβαν πέρα από το ότι είχαν προσωπική σχέση με τον κ. Μητσοτάκη. Το ότι ρίχνει την ευθύνη σήμερα ο πρωθυπουργός στον «σεκιουριτά» που του ανέθεσε την ΕΥΠ και τον «ανιψιό» που του ανέθεσε τη διακυβέρνηση της χώρας είναι ενδεικτικό του τρόπου που σκέφτεται και πολιτεύεται ο σημερινός πρωθυπουργός.
⬛ Η κυβέρνηση αυτοαποκαλείται «φιλελεύθερη». Ζούμε όμως σε ένα φιλελεύθερο πολίτευμα; Αξιωματική Αντιπολίτευση και τα υπόλοιπα κόμματα κάνουν λόγο για «Καθεστώς Μητσοτάκη»…
Η κυβέρνηση δεν είναι «φιλελεύθερη». Είναι «νεοφιλελεύθερη». Η διαφορά δεν είναι φραστική. Ο «νεοφιλελευθερισμός» δεν έχει καμιά σχέση με την «ελευθερία», τα «δικαιώματα», την «ισότητα». Πρόκειται για ένα παρωχημένο οικονομικό δόγμα, το οποίο θεωρεί ότι η «ελευθερία» πρέπει να αποδίδεται μόνο στο μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο και το κράτος πρέπει να περιοριστεί σε θεραπαινίδα των μεγάλων επιχειρήσεων. Ο φανατικός νεοφιλελευθερισμός είναι που οδηγεί τον κ. Μητσοτάκη στην περιστολή των ελευθεριών και στην περαιτέρω ενίσχυση μόνο των ήδη οικονομικά ισχυρών. Ας μην ξεχνάμε ότι «τα παιδιά του Σικάγου», η σχολή των οικονομολόγων υπό τον Μίλτον Φρίντμαν που κωδικοποίησε το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού χρειάστηκε για να το εφαρμόσει πλήρως ένα δικτατορικό καθεστώς, όπως η χούντα του Πινοσέτ στη Χιλή.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα με το σκάνδαλο των υποκλοπών είναι απολύτως χαρακτηριστικό. Ο κ. Μητσοτάκης θεωρεί ότι μπορεί να το ξεπεράσει ρίχνοντας τις ευθύνες στον κ. Κοντολέοντα και τον κ. Δημητριάδη.
⬛ Πρόσφατα κυκλοφορήσατε το νέο σας βιβλίο με τίτλο «Μια Καριέρα». Ποια τα συμπεράσματα της έρευνας σας; Ποιοι λόγοι σας οδήγησαν στην συγγραφή του;
Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω το βιβλίο «Μια καριέρα» ήταν ότι η εικόνα που φιλοτεχνεί για τον Κυριάκο Μητσοτάκη η προπαγανδιστική ομάδα που έχει συγκροτήσει ο ίδιος είναι εντελώς ψεύτικη. Περιγράφοντας την πορεία του από τα παιδικά του χρόνια μέχρι την ανάρρησή του στη θέση του πρωθυπουργού αποδεικνύω ότι ούτε «άριστος» είναι, ούτε βαθιά «μορφωμένος», ούτε «πετυχημένος» στον ιδιωτικό τομέα. Για παράδειγμα, ζήτησα και μου έστειλαν από το Χάρβαρντ την περίφημη πτυχιακή εργασία του για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, η οποία είναι το μοναδικό βιβλίο που έχει εκδώσει και την προβάλει με περηφάνια μέχρι σήμερα ως το «έργο ζωής» του. Όπως αποδεικνύω, πρόκειται για ένα πόνημα πολύ χαμηλού επιπέδου, στο οποίο δεν διστάζει να παραχαράξει ακόμα και ιστορικά ντοκουμέντα, όπως η Ιδρυτική Διακήρυξη της Ν.Δ. το 1974 ή η ομιλία του Κωνσταντίνου Καραμανλή για τις βάσεις των ΗΠΑ το 1976. Η παρακολούθηση της πολιτικής του διαδρομής ερμηνεύει και την ευκολία του να υποστηρίζει τον εκάστοτε ισχυρό, μόνο και μόνο για να αναδειχτεί ο ίδιος, αλλά ακόμα και την άνεσή του να εγκαταλείπει πολιτικά τούς κοντινούς του ανθρώπους (τον πατέρα του, την αδελφή του) και να προσκολλάται στον μέχρι χτες εσωκομματικό πολιτικό αντίπαλο της οικογένειάς του (τον Σαμαρά). Σ’ αυτή την πορεία θα βρούμε και τα πρώτα δείγματα σύγκλισης του Κυριάκου Μητσοτάκη με τα στελέχη του ακροδεξιού ΛΑΟΣ (Αδ. Γεωργιάδη, Θ. Πλεύρη), με τα οποία τον ενώνει η απέχθεια προς την Αριστερά και την Κεντροαριστερά –κάτι που θυμίζει την προδικτατορική ΕΡΕ- αλλά κυρίως η φανατική προσήλωση στα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού.
⬛ Πόσο δύσκολος είναι ο ρόλος του δημοσιογράφου- ερευνητή στην σημερινή περίοδο;
Οσα αποκαλύπτονται αυτό τον καιρό για την παρακολούθηση των συναδέλφων μας Θανάση Κουκάκη και Σταύρου Μαλιχούδη είναι απολύτως ενδεικτικά των δυσκολιών που αντιμετωπίζει στις μέρες μας η ερευνητική δημοσιογραφία. Θυμίζω ότι είναι η εφημερίδα μας, η «Εφ.Συν.», που πρώτη ανέδειξε το ζήτημα των υποκλοπών και τη χρήση του Predator στην Ελλάδα, σε συνεργασία με τους Reporters United («Ο Μεγάλος Ανιψιός κι ο Μεγάλος Αδερφός», 3.6.2022 και «Μεσοτοιχία το Μαξίμου με το Predator», 4.8.2022). Η απάντηση του κ. Δημητριάδη ήταν μια σειρά αγωγών εις βάρος της ερευνητικής δημοσιογραφικής ομάδας και της «Εφ.Συν.». Αγωγές με αίτημα καταβολής τεράστιων ποσών έχουμε δεχτεί από πολλούς υπουργούς και στελέχη του περιβάλλοντος Μητσοτάκη, ακόμα και από εφοπλιστή-ιδιοκτήτη συγκροτήματος Τύπου. Είναι βέβαια ένα διεθνές φαινόμενο αυτές οι καταχρηστικές αγωγές που αποσκοπούν μόνο στην «πειθάρχηση» των μη υπάκουων, αλλά στη χώρα μας έχει πάρει ακραίες διαστάσεις, ειδικά μετά την προκλητική χρηματοδότηση των υπάκουων, μέσω της περιβόητης «λίστας Πέτσα». Πάντως, αυτή η κατασταλτική πολιτική δεν λύνει το πρόβλημα της κυβέρνησης, όπως αποδείχτηκε και με την πρόσφατη αποκάλυψη. Η επίθεση στον Τύπο εκθέτει αυτόν που την επιχειρεί. Κι αυτή τη στιγμή ο κ. Μητσοτάκης είναι απολύτως εκτεθειμένος.