• Πως βιώνουν οι εργαζόμενοι στο ν. Άρτας τις δυσκολίες που επικρατούν λόγω της πανδημίας; Υπάρχουν φαινόμενα απολύσεων ή καθυστερήσεων στις καταβολές μισθών;
Με το μοναδικό που δεν μπορούν να κατασχέσουν. Με οργή. Οργή που συσσωρεύεται και βράζει. Είναι το μόνο που απέμεινε για να «συσσωρεύσει» η εργατική τάξη, απέναντι στο κομπόδεμα που συσσωρεύουν οι μεγάλες επιχειρήσεις. Απέναντι στις αντιλαϊκές – αντικοινωνικές πολιτικές που συνεχίζονται και μέσω πανδημίας και με άλλοθι ότι η κυβέρνηση πρέπει να κυβερνήσει. Το μήνυμα το πήραν οι βιομήχανοι και οι μεγάλοι επιχειρηματίες, που άδραξαν την ευκαιρία για να ξεμπερδέψουν με εργαζόμενους που σήκωναν κεφάλι. Στην Άρτα, η μόνη υπηρεσία που έχει πολλή δουλειά είναι η επιθεώρηση εργασίας, με απολύσεις και εργοδοτική τρομοκρατία, (μάλιστα σε εργοστάσιο της περιοχής μας, οι εργαζόμενοι εξωθούνται σε παραιτήσεις, όταν έχουν απορίες για τα κρούσματα στην επιχείρηση), κυρίως όμως, οι περισσότερες οικογένειες, καλούνται να ζήσουν είτε με ένα πενιχρό επίδομα ανεργίας, είτε βρισκόμενοι σε αναστολή με το 500ευρώ. Όχι ότι οι υπόλοιποι που είναι στη δουλειά είναι σε καλύτερη θέση, γιατί το ξεκαθάρισμα γίνεται σε αυτούς που παίρνουν 700-800 ευρώ, για να ξαναπροσλαμβάνουν εργαζόμενους με 500 και κάτι ψιλά.
• Ο κόσμος της εργασίας, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι αγρότες αγωνιούν διότι η οικονομική κατάσταση χειροτερεύει. Πως ανατρέπονται σήμερα οι πολιτικές αυτές;
Υπάρχει μια πανδημία που τη βιώνει στη ζωή του το 95% των κατοίκων της χώρας μας. Των εργαζομένων, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών, εμπόρων. Το βιώνουν από την ίωση που χτυπάει τα εισοδήματα τους, τα δικαιώματα τους, τις ανάγκες τους. Σ’ αυτή την πανδημία της επίθεσης που δεχόμαστε, η μόνη απάντηση , το μόνο εμβόλιο, είναι ο οργανωμένος αγώνας, για την ανατροπή. Διαφορετικά θα μας έχουν μόνιμα διασωληνομένους, στα ράντζα της ανεργίας, της απάνθρωπης εκμετάλλευσης, της στέρησης κάθε ανθρώπινου δικαιώματος. Βέβαια, υπάρχει και το 5%, αυτοί που ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης χαρακτήριζε πλουτοκρατία και διαρκή αντίχριστο, όπως για παράδειγμα η πλειοψηφία των εισηγμένων επιχειρήσεων στο χρηματιστήριο, που το πρώτο εξάμηνο της πανδημίας αύξησε τα κέρδη του, πατώντας πάνω σε εργαζόμενους, κλειδωμένους και σε κατάσταση ομηρίας. Ο καπιταλισμός, σάπισε και η μοναδική του προσφορά πιά, είναι η ολοένα και μεγαλύτερη επίθεση στη ζωή του λαού μας.
• Ποιο το κάλεσμα του Εργατικού Κέντρου Άρτας προς τα σωματεία και τους εργαζόμενους το επόμενο διάστημα;
Μαζί με όσα νομοθέτησε πρόσφατα η κυβέρνηση, ετοιμάζεται να φέρει το νομοσχέδιο που παρουσίασε το 2020, για την θεσμοθέτηση του 10ωρου χωρίς πρόσθετη αμοιβή, την ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού και το νέο συνδικαλιστικό νόμο, με σκοπό να τα ψηφίσει πριν την πρωτομαγιά. Η επιβολή σκληρών περιοριστικών μέτρων, η καταστολή, ο περιορισμός συνταγματικών
ελευθεριών, η δημιουργία ψυχολογίας φόβου, έχουν επιλεγεί ως κυρίαρχος τρόπος
διαχείρισης της πανδημίας. Απέναντι σε αυτή την πολιτική πρέπει να αντιταχθεί η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη, η συμμετοχή. Κανένας μόνος του, κανένας αδρανής. Η απομόνωση, ο φόβος, διαμορφώνουν το πρότυπο του «καλός εργαζόμενος, είναι ο τρομοκρατημένος εργαζόμενος».
Εκ των πραγμάτων πρέπει να περάσουμε σε μαζική δράση, με συλλογικές μαζικές διαδικασίες. Ανοιχτές συνεδριάσεις των Δ.Σ., συνελεύσεις εργαζομένων, εκδηλώσεις σε ανοιχτούς χώρους.