Θέλουμε μια χώρα στηριγμένη μόνο στον τριτογενή τομέα; Είναι δυνατόν η χώρα μας με τις αστείρευτες δυνατότητες να συνεχίζει με ανάπτυξη βασισμένη στην εστίαση, στα καφέ και στα delivery; Θέλουμε μια χώρα που δεν δίνει ευκαιρίες στα παιδιά της αλλά τα τιμωρεί;
Αυτό δεν είναι σημάδι αναπτυγμένης χώρας και η νέα προοδευτικότητα πρέπει να έχει στο επίκεντρό της μια νέα μορφή ανάπτυξης και για την περιφέρειά μας.
Ο νέος πατριωτισμός που πρέπει να ξεφύγει από άγονες, αντιπαραγωγικές και καταθλιπτικές συζητήσεις του έρχονται από το παρελθόν, πρέπει να έχει στο επίκεντρό του μια νέα Ελλάδα. Μια χώρα που θα έχει ως βασικό στόχο να επιστρέψουν οι περίπου 300.000 νέοι επιστήμονες που μετανάστευσαν στο εξωτερικό.
Να υπάρχει άμεσα μια εθνική στρατηγική για ένα νέο παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης που θα ανατρέψει το συσχετισμό 30% στη παραγωγή και 70% στις υπηρεσίες. Η Ελλάδα πρέπει να παράγει και να συζητά για νέα μοντέλα ανάπτυξης με το βλέμμα στην 4η βιομηχανική επανάσταση που μας φαντάζει κάτι πολύ μακρινό.
Η χώρα πρέπει να απεγκλωβιστεί από την καταστροφική δημόσια συζήτηση που διεξάγεται με μεγάλη ευθύνη των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων και βέβαια του πολιτικού προσωπικού, για θέματα που δεν αφορούν το σύνολο της κοινωνίας.
Η Ελλάδα πρέπει να κάνει άλματα και, αντί να αναλώνεται σε ανούσιους παλαιοκομματικούς καβγάδες ή να αντιπαρατίθεται για Συνταγματικά θέματα που δεν θα έπρεπε καν να θίγονται, οφείλει να συζητά εθνικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς, πολιτιστικούς στόχους για τις επόμενες δεκαετίες.
Η Ελληνική οικονομία και κοινωνία είναι σε σημαντική υστέρηση σε σχέση με άλλες χώρες λόγω του παρασιτικού μοντέλου ανάπτυξης που στήριζαν και στηρίζουν παρασιτικά πολιτικά συστήματα με τη στήριξη φαύλων δυνάμεων από διάφορα πεδία.
Πρέπει να τεθούν νέοι ουσιαστικοί και ρεαλιστικοί εθνικοί και κοινωνικοί στόχοι, αντί να συζητάμε για θέματα που υποτίθεται τα είχαμε λύσει εδώ και χρόνια, για την πραγματική οικονομία και την παραγωγή, για την διανομή, την εκπαίδευση, την ενημέρωση, τις νέες τεχνολογίες, τον πολιτισμό, το περιβάλλον, την ίδια την κοινωνία.
Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να μπει στο περιθώριο ή στο χρονοντούλαπο της ιστορίας το φαύλο παρασιτικό πολιτικό σύστημα που έχει τα πλοκάμια του σε όλο το φάσμα της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου.
Η χώρα πρέπει, και το οφείλει στα παιδιά της εάν θέλουμε να δούμε και το βαθύτερο νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, να σχεδιάσει την επόμενη μέρα με βάση τα νέα δεδομένα της εποχής, αλλά με γνώμονα τις ίσες ευκαιρίες, την ισότητα και ισονομία και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Γράμμα από το Βέλγιο
Τα Χριστούγεννα είναι «προ των πυλών» και αντί να μετράμε μέρες για τις γιορτές μετράμε το ένα σκάνδαλο πίσω από το άλλο.
Επειδή, διανύουμε άγιες μέρες θα προσεγγίσω την επικαιρότητα με χιούμορ, για να μη συμβάλλω παραπάνω στη ζοφερή ατμόσφαιρα.
Θα ξεκινήσω με ένα δριμύ κατηγορώ για τις Βελγικές αρχές, που με τον τρόπο που ενήργησαν κατά τις συλλήψεις για την υπό διερεύνηση υπόθεση κορυφαίας Ελληνίδας Ευρωβουλευτή «χαλάνε εντελώς την πιάτσα» στην Ελληνική πραγματικότητα και εισάγουν «καινά δαιμόνια».
Είναι δυνατόν να γίνεται τέτοια μεγάλη επιχείρηση για τη σύλληψη κορυφαίων στελεχών με απόλυτη μυστικότητα και να μην έχουν διαρρεύσει προ πολλού όλα τα στοιχεία στο διαδίκτυο και στα ΜΜΕ, όπως γίνεται στις φυσιολογικές χώρες όπως η Ελλάδα.
Απορώ, δεν έχουν πρωινές και μεσημεριανές τηλεοπτικές εκπομπές στο Βέλγιο για να τους διαφωτίσουν για το περιεχόμενο της δικογραφίας πριν καν πληροφορηθούν το περιεχόμενο οι εμπλεκόμενοι;
Πόσο μπροστά είμαστε τελικά από τους «κουτόφραγκους», που ως «εξυπνότερος λαός του κόσμου» τα βγάζουμε όλα στη φόρα και φυσικά καταφέρνουμε να μη γίνεται πότε σωστά μια έρευνα, γιατί πριν ξεκινήσει ο έλεγχος οι ελεγχόμενοι γνωρίζουν τα πάντα από τα ΜΜΕ, στα οποία διαρρέουν «ως μαγείας» και εκ του νόμου απόρρητες πληροφορίες και έγγραφα.
Τελικά νομίζω οι κουτόφραγκοι χρειάζονται μερικά ιδιαίτερα από εμάς για το πως γίνεται μια σωστή έρευνα σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση, όπως συστηματικά γίνεται στην χώρα μας, στην οποία δε μένει τίποτα κρυφό.
Φανταστείτε τι πείνα θα έπεφτε στις τηλεοπτικές εκπομπές του είδους εάν τηρείτο και στη χώρα μας η μυστικότητα στις ανακριτικές πράξεις και το απόρρητο στην πρόσβαση των δικογραφιών.
Πως θα γέμιζαν ώρες τηλεοπτικού προγράμματος χωρίς να βγαίνουν σε κοινή θέα στοιχεία και έγγραφα των δικογραφιών, που ούτε καλά οι εμπλεκόμενοι δεν έχουν προλάβει να πληροφορηθούν.
Για να αφήσω εδώ το ανέκδοτο του σημερινού μου κειμένου θέλω να επισημάνω ότι ο μόνος σίγουρος κερδισμένος από αυτή τη δυσάρεστη υπόθεση στο Ευρωκοινοβούλιο θα είναι ο απανταχού λαϊκισμός.
Τα ευρωπαϊκά όργανα θεωρούνταν ανέκαθεν από το μέσο ευρωπαίο κέντρα ελιτισμού που δεν τον αφορούσαν παρά το γεγονός ότι λάμβαναν αποφάσεις για το μέλλον του.
Εάν στην παραπάνω αίσθηση προστεθεί και η υποψία της διαφθοράς και μάλιστα στα ανώτερα κλιμάκια τότε δε χρειάζεται να εξηγήσω περεταίρω γιατί σύντομα θα δούμε να γιγαντώνεται ο αντιευρωπαϊσμός και να γιγαντώνονται τα κατά τόπους εθνικιστικά κόμματα.
Οι «κουτόφραγκοι» λοιπόν το κάνουν αλλιώς και μάλλον στην προκειμένη περίπτωση καλύτερα.