Με τις πυρκαγιές και τον καύσωνα να έχουν προστεθεί στα όποια καθημερινά μας βάρη, μικρά και μεγάλα, είναι αναμενόμενο το ενδιαφέρον για άλλα θέματα να έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Και όμως! Λίγες εβδομάδες μόνο μας χωρίζουν από τις εκλογές για την ανάδειξη Δημοτικών και Περιφερειακών Αρχών. Από τις οποίες ακριβώς περιμένουμε, για μια φορά, να σταθούν δίπλα μας σ’ αυτές τις έκτακτες, αλλά επαναλαμβανόμενες, καλοκαιρινές αναποδιές.
Αλλά από τα αποτελέσματα των εκλογών δεν κρίνεται μόνον η «πολιτική προστασία» και η αποτελεσματικότητα της. Κρίνεται η, εν γένει, ποιότητα της καθημερινότητάς μας και το κόστος της βελτίωσης των συνθηκών της ζωής μας. Κρίνεται η διαχείριση σημαντικών πόρων για την ανάπτυξη και τον διατηρήσιμο χαρακτήρα της και την καταπολέμηση της ανεργίας. Κρίνεται, τέλος, και η δημοκρατική μας συνείδηση, ευαισθησία και τάξη.
Πραγματικά αποτελεί θέμα δημοκρατικής τάξης, σε κάθε εκλογική διαδικασία, το πολιτικό σώμα να κρίνει τους απερχόμενους, να τους επιδοκιμάζει όποτε τα κατάφεραν αλλά και να τους αποδοκιμάζει όποτε αστόχησαν. Θέμα δημοκρατικής ευαισθησίας είναι να σταματήσουν οι ορισμοί υποψηφίων (χρίσματα έχουμε συνηθίσει να τους ονομάζουμε), μιας και με την παρακμή των κομμάτων, έχουν αρχίσει «το ίδιο βιολί» και κάθε λογής παράγοντες, με κριτήριο πια το, μικρότερο και από το κομματικό, ιδιωτικό τους συμφέρον. Και θέμα δημοκρατικής συνείδησης να μην παραγνωρίζουμε ότι οι επιλογές μας καθορίζουν την ζωή μας, προσωπική και κοινωνική, σήμερα και αύριο.
Κάθε πολίτης, σε κάθε χωριό και σε κάθε πόλη, καλείται «να βγάλει το φίδι από την τρύπα». Ας ανάψει λοιπόν το κέντρο κάποιο «πράσινο φως» για αλλαγή προς το καλύτερο, επαρκούς ισχύος ώστε να καταυγάσει παντού. Όσο απαραίτητη είναι η αντιμετώπιση της ενεργειακής μας φτώχειας με τις διακοπές ηλεκτρικού και τους ασήκωτους λογαριασμούς της, άλλο τόσο αναγκαία είναι η αναμέτρηση με την πολιτική μας φτώχεια και τις κατά τόπους προσωποποιήσεις της.
Είναι Εκλογές και όχι δημόσιες σχέσεις
Αυτό με τις δημόσιες σχέσεις μεταξύ υποψηφίων διαφορετικών κομμάτων αλλά και δημοτικών ή περιφερειακών συνδυασμών και τις εκατέρωθεν δημόσιες φιλοφρονήσεις, ειλικρινά ποτέ δεν το κατάλαβα στην πολιτική. Παλιά υπήρχε η αναγκαία απόσταση. Δεν είπα να είναι στα μαχαίρια, αλλά να κρατάνε τουλάχιστον μια στοιχειώδη απόσταση, ώστε να μην δίνετε η εντύπωση πως όλοι είναι ένα και απλά οι εκλογές είναι θέμα προσώπων και όχι πολιτικών. Όχι δεν είναι θέμα προσώπων, αλλά πολιτικών προτάσεων. Παλαιότερα πχ υπήρχε η εκτίμηση ενός κομμουνιστή για έναν δεξιό ως πολιτικό αντίπαλο και το αντίστροφο, αλλά ποτέ δεν εκθείαζε ο ένας τον άλλο δημόσια. Στις μέρες μας έχει παραγίνει χυλός η κατάσταση και ειδικά στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές που ο ένας εκθειάζει τον άλλο δημόσια αν και σε αντίπαλους συνδυασμούς. Προφανώς όλοι και όλες ζουν στην ίδια πόλη και έχουν τα ίδια προβλήματα, αλλά δεν μπορεί όλες και όλοι να εκλεγούν. Αυτά βλέπουν οι πολίτες και όχι απλά μπερδεύονται αλλά ενισχύεται η άποψη πως όλοι ίδιοι είναι και οι δημόσιες σχέσεις κυριαρχούν. Οι εκλογές δεν είναι πανηγύρι, για χαριεντίσματα και φωτογραφίες, αλλά βαθύτατη πολιτική διαδικασία και ας μην κρύβει ο καθένας και η καθεμία τι πιστεύει και να το λέει ελεύθερα, αλλιώς ρίχνει νερό στο μύλο των άκρων. Αναμετρώνται διαφορετικές πολιτικές προτάσεις και συγκρούονται αντίθετες ιδεολογικές σχολές. Δεν είναι εκλογές πολιτιστικών συλλόγων.