Το Στίγμα: Πολιτική και ενσυναίσθηση

Λένε ότι είναι μεγάλο προσόν η ενσυναίσθηση για όλους μας, πόσο μάλλον για τους πολιτικούς που διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας και αποφασίζουν για το μέλλον μας, για τις ίδιες μας τις ζωές.

Τα όσα έγιναν πρόσφατα στο Δημαρχείο Σπάρτης που οδήγησαν σε διαγραφή από τη ΝΔ του πρώην υπουργού και νυν Δημάρχου της πόλης Πέτρου Δούκα και παραίτηση (σ.σ. αποπομπή επί της ουσίας) του Σπήλιου Λιβανού από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης δείχνουν καθαρά την έλλειψη ενσυναίσθησης.

Το περιστατικό αυτό ανέδειξε το μείζον θέμα της κατανόησης των συνθηκών από τμήμα των πολιτικών, δηλ. που βρίσκεται κάποιος, ποιο το περιβάλλον που κινείται και κυρίως τι λέει και κάνει.

Γιατί κατά την προσωπική μου άποψη, αυτό που έγινε δεν αφορά μόνο τους παριστάμενους, αλλά δείχνει την αντίληψη διαφόρων ατόμων που ασχολούνται με την πολιτική, ανεξάρτητα από κόμματα και παρατάξεις, για το τι σημαίνει πολιτική με ισχυρή δόση κυνισμού.

Ας δούμε τι γίνεται και με πολλούς που πολιτεύονται ή εκλέγονται σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο. Όλοι πρέπει να έχουν ενσυναίσθηση, ειδικά όταν ασχολείται κανείς με τα κοινά, ανεξάρτητα το επίπεδο. Π.χ. μπορεί κάποιος που εκλέγεται σε ένα δήμο ή περιφέρεια να αντιληφθεί και να κατανοήσει το πρόβλημα ενός πολίτη;

Και όπως λέει και ο λαός, ο πολιτικός πρέπει «να μπαίνει στα καλούπια» των πολιτών για να κατανοήσει το όποιο πρόβλημα ώστε να προσπαθήσει, αφού το διαγνώσει, να βρει λύσεις. Η ενσυναίσθηση για έναν πολιτικό είναι χάρισμα.

Πολιτικός χωρίς ενσυναίσθηση έχει σοβαρό πρόβλημα, όσο και εάν δεν το κατανοεί. Γιατί η ενσυναίσθηση δεν είναι ένα είδος συναισθηματισμού του τύπου, «είμαι εντάξει, είσαι εντάξει» και όλα καλά. Αντίθετα, η ενσυναίσθηση σημαίνει να λαμβάνεις διακριτικά υπόψη τα συναισθήματα των άλλων, σε συνδυασμό με άλλους βέβαια παράγοντες, στη διαδικασία λήψης των αποφάσεών σου.

Εξάλλου με απλά λόγια, ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα κατανόησης της συναισθηματικής κατάστασης των άλλων. Σε σχολές Ηγεσίας, για το συγκεκριμένο θέμα τονίζεται ότι, τα άτομα που έχουν ενσυναίσθηση αντιλαμβάνονται τα λεπτά σημεία στη γλώσσα του σώματος και μπορούν να ακούσουν το μήνυμα πίσω από τις λέξεις.

Για φανταστείτε να έχουμε απέναντί μας έναν πολιτικό που έχοντας έλλειψη ενσυναίσθησης (σ.σ. προφανώς δεν μπορεί να την εκφράσει εάν δεν την διαθέτει), που δεν μπορεί να κατανοήσει τι σημαίνει ακρίβεια στα ράφια των σούπερ μάρκετ, τι άνοδος της τιμής του ρεύματος, το σαφάρι στις τιμές των καυσίμων, κ.α.

Και όπως λέει και ο λαός, ο πολιτικός πρέπει «να μπαίνει στα καλούπια» των πολιτών για να κατανοήσει το όποιο πρόβλημα ώστε να προσπαθήσει, αφού το διαγνώσει, να βρει λύσεις.

Η ενσυναίσθηση για έναν πολιτικό είναι χάρισμα. Και όσοι το έχουν σίγουρα μας κάνουν να αισθανόμαστε ως πολίτες πιο ασφαλείς. Σε διαφορετική περίπτωση η ανασφάλεια περισσεύει.

Αλίμονο εάν έχουμε τέτοιους πολιτικούς, τόσο σε κεντρικό επίπεδο όσο και σε περιφερειακό και τοπικό.