Σε ένα κλίμα γενικευμένης ανασφάλειας, λόγω της οικονομικής κατάστασης (ανεργία, ακρίβεια, κ.λ.π.) ήδη στρώθηκε το γήπεδο της αναμέτρησης στην πορεία προς τις εκλογές.
Αυτό που πρέπει να εστιάσουμε είναι το πολιτικό πλαίσιο που οριοθετήθηκε για την επόμενη περίοδο μετά και την συζήτηση στο Κοινοβούλιο προ ημερών επί της πρότασης δυσπιστίας αλλά και από την κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για αποχή από τις ψηφοφορίες στη Βουλή.
Η επιλογή του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη προχθές να επιτεθεί στον Αλ. Τσίπρα απαντώντας του στις επικρίσεις που δέχεται με την μομφή ότι δεν έχουμε πεζοδρομιακή δημοκρατία αλλά κοινοβουλευτική δείχνει ότι δεν υπάρχει καμία διάθεση για συζήτηση ακόμα και για σοβαρά και μείζονα θέματα μεταξύ των δυο.
Η αναφορά του Κυρ. Μητσοτάκη ότι τους χωρίζει αξιακό και πολιτικό χάσμα, απλά επιβεβαίωσε ότι υπάρχουν δυο διαφορετικοί κόσμοι, δυο διαφορετικές ιδεολογικές προσεγγίσεις και δυο τελείως αντίθετες πολιτικές στρατηγικές. Επί της ουσίας πηγαίνουμε σε μια καθαρή σύγκρουση δυο κόσμων.
Στο δρόμο προς τις κάλπες, ανεξαρτήτως του χρόνου που θα στηθούν, θα έχουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πολιτική ένταση που θα οδηγεί εκ των συνθηκών και βέβαια των κυβερνητικών επιλογών, σε συγκρούσεις εντός και εκτός Κοινοβουλίου μεταξύ της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης.
Η περίοδος που έρχεται προβλέπεται άκρως εκρηκτική και κανένα καλάθι ή πακέτο εξαγγελιών δεν δύναται να καταλαγιάσει τις αντιδράσεις. Εξάλλου, η σύγκρουση είναι οριοθετημένη εδώ και καιρό και δεν περίμενε κανείς την πρωθυπουργική εμφάνιση ή την παρουσία του Αλ. Τσίπρα για να κατανοήσει πως οδηγούμαστε σε τυφλή σύγκρουση.
Τα όσα έγιναν τις τελευταίες ημέρες ενισχύουν την άποψη πως θα έχουμε αναμέτρηση κυρίως των δυο μονομάχων, του Κυρ. Μητσοτάκη και του Αλ. Τσίπρα, εκτός ορίων.
Το κυριότερο όμως, εάν εστιάσει κανείς στο προγραμματικό πεδίο, είναι ότι θα έχουμε την αναμέτρηση δυο κόσμων, δυο διαφορετικών αντιλήψεων και βεβαίως την σύγκριση δυο εκ διαμέτρων αντίθετων προγραμμάτων για σειρά θεμάτων.
Το δυστύχημα είναι ότι από την προεκλογική περίοδο θα απουσιάσει, όπως φαίνεται, η συζήτηση για το αύριο.
Χωρίς ασφάλεια δεν υπάρχει δημοκρατία
Συγκλονίστηκε η χώρα αυτή τη βδομάδα από το δυστύχημα στην πολεμική μας αεροπορία.
Αυτό το τραγικό γεγονός υπενθύμισε σε όλους μας ότι την ώρα που εμείς έχουμε την άνεση να πολιτικολογούμε κάποιοι «βγάζουν τα κάστανα από τη φωτιά» και ρισκάρουν τα πάντα για την ασφάλεια της χώρας τους και των συμπολιτών τους.
Νομίζω πρέπει χωρίς προσωπικές και πολιτικές προκαταλήψεις να παραδεχθούμε ότι έχουμε σήμερα την άνεση μας να ζούμε ελεύθερα, όπως πρέπει να γίνεται στις κανονικές δημοκρατίες, διότι παρά το δύσκολο γεωπολιτικό περιβάλλον της χώρας μας αισθανόμαστε ασφαλείς καθώς κάποιοι είναι ταγμένοι στο καθήκον τους και θυσιάζουν τα πάντα.
Το να μιλάς για ασφάλεια δεν είναι μικροαστικό ούτε και συντηρητικό αλλά είναι εξόχως δημοκρατικό, γιατί μόνο σε συνθήκες ασφάλειας μπορεί ο απλός πολίτης να μετέχει ελεύθερα και ισότιμα στην οικονομική και κοινωνική ζωή.
Η ασφάλεια και η τήρηση των νόμων δεν εξυπηρετεί τα μεγάλα συμφέροντα αλλά κυρίως το μέσο πολίτη.
Τα όποια μεγάλα συμφέροντα εύχονται διαχρονικά να υπάρχει ανασφάλεια και όχι ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο γύρω τους για να μπορούν να επιβάλλουν χωρίς «φραγμούς» τους όρους τους.
Μπορεί να μη το έχουμε συνειδητοποιήσει πλήρως αλλά πραγματική δημοκρατία χωρίς ασφάλεια δεν υπάρχει, διότι η ανασφάλεια και ο ψυχολογικός εκβιασμός είναι «φυλακή» για την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας.
Ασφάλεια λοιπόν παντού, πραγματική δημοκρατία παντού και τιμή και δόξα στις ένοπλες δυνάμεις μας που θυσιάζουν τα πάντα για την ασφάλεια μας.