Η ελιά δεν είναι ένα απλό δέντρο αλλά σύμβολο σοφίας, ακμής και ειρήνης που αντέχει στους αιώνες, στενά συνυφασμένη με την ανάπτυξη του ελληνικού πολιτισμού. Το ελαιόλαδο είναι ίσως το πιο εμβληματικό προϊόν της χώρας μας, η αξία του στην διατροφική αλυσίδα είναι σπουδαία και ίσως είναι το μοναδικό προϊόν που είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένο με το ελληνικό «τραπέζι».
Ο νομός Πρέβεζας και Άρτας είναι ελαιοπαραγωγικές περιοχές και εντοπίζεται εκεί μεγάλη παραγωγική δραστηριότητα με πολλά στρέμματα καλλιεργήσιμων εκτάσεων στο δυναμικό τους. Η διαφοροποίηση έρχεται στην ποικιλία καθώς στην περιοχή της Άρτας συναντάμε κυρίως την βρώσιμη ελιά. Και στους δύο νομούς της Ηπείρου δραστηριοποιούνται αρκετές ελαιοπαραγωγικές μονάδες οι οποίες συνεισφέρουν στο τοπικό ΑΕΠ. Η περιοχή της Θεσπρωτίας επίσης διαθέτει αρκετά ελαιόδεντρα.
Λόγω του φαινομένου της ακαρπίας την περσινή χρονιά οι παραγωγοί σε όλη την επικράτεια αλλά και στην Ήπειρο αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα καθώς υπήρξε μεγάλη μείωση στην παραγωγή με αποτέλεσμα να μην συμφέρει σε πολλές των περιπτώσεων η συγκομιδή από τα χωράφια για να καλυφτεί είτε το κόστος μεταφοράς στα ελαιοτριβεία είτε το εργατικό κόστος. Στην «ΔΦ» είχαμε αναδείξει το πρόβλημα που είχε προκύψει αλλά και την αδυναμία της πολιτείας να στηρίξει άμεσα και γενναία τους παραγωγούς. Το φαινόμενο της «ακαρπίας» βέβαια είχε προεκτάσεις σε πολλούς τομείς της αγροτικής παραγωγής την περίοδο 2021-2022 με τον αγροτικό κόσμο πραγματικά να «αναστενάζει» λόγω της μεγάλης ζημιάς που δέχτηκε.
Γενική διαπίστωση αποτελεί ότι όλες οι περιοχές της χώρας αναμένουν αύξηση των φετινών ποσοτήτων. Επίσης στην περιοχή μας δεν εντοπίζεται φέτος πρόβλημα με τον δάκο, όπως στην Κρήτη. Αν οι καιρικές συνθήκες ευνοήσουν και δεν δούμε ακραία καιρικά φαινόμενα παρόμοια με άλλες χώρες της Μεσογείου τότε ενδεχομένως συγκριτικά με πέρσι να μιλάμε και για αύξηση 40% στην παραγωγή. Άλλωστε πέρσι κυμάνθηκε η παραγωγή στους 230.000 τόνους.
Στην Άρτα προβλέπεται πολύ καλή χρονιά, όμως η έλλειψη βροχοπτώσεων ενδεχομένως να αποτελέσει πρόβλημα, με το προϊστάμενο της ΔΟΑΚ Άρτας κ. Οικονόμου να τονίζει ότι «η μικροκαρπία είναι διαπιστωμένη υπάρχει ο κίνδυνος πολλά κλαδιά να σπάσουν και αυτό μπορεί να συμβεί λόγω της ανομβρίας. Στα ορεινά παρατηρούνται βροχές αυτή την περίοδο όμως στην ζώνη των καλλιεργήσιμων εκτάσεων ελιάς υπάρχει ανομβρία. Είναι περίοδος που τα δέντρα είναι «διψασμένα» και χρειάζονται βροχή.»
Δεν μπορεί να υπάρξει «δεύτερη» χαμένη χρονιά για τους παραγωγούς.
Παρόμοια εικόνα διαφαίνεται και στην Πρέβεζα όπου αναμένεται μεγάλη παραγωγή, χωρίς την εμφάνιση δάκου. Όπως λέει ο Αλέξιος Τσαπάρας προϊστάμενος της ΔΟΑΚ Πρέβεζας.. «πέρσι είχαμε εκτιμήσει την τελική ελαιοπαραγωγική παραγωγή στους 2.000 τόνους. Φέτος η πρώτη εκτίμηση που έχουμε δώσει στο Υπουργείο είναι 3.400 τόνοι. Αναμένεται μια καλή χρονιά για την Πρέβεζα. Βέβαια αυτό το νούμερο με την πάροδο του χρόνου μπορεί να κυμανθεί προς τα πάνω ή προς τα κάτω. Έχουμε καλή σοδιά σχεδόν σε όλες τις περιοχές. Χρειαζόμαστε κάποιες βροχοπτώσεις ακόμα, αλλά είμαστε σε καλό στάδιο.»
Φωτιά έχει πάρει όσο πλησιάζουμε προς τη νέα ελαιοκομική σεζόν, η αγορά του ελαιολάδου και οι έμποροι προσπαθούν να πάρουν τα τελευταία αποθέματα. Η προσπάθειά τους αυτή σχετίζεται με την ανοδική τάση που είναι πλέον πασιφανής σε σχέση με το φρέσκο προϊόν, οπότε παίρνουν τώρα σε τιμές γύρω στα 4 ευρώ ή και παραπάνω, ό,τι έχει απομείνει από πέρσι.
Οι φετινές προκλήσεις
Το μεγάλο πρόβλημα φέτος εντοπίζεται σε δύο τομείς. Το πρώτο είναι το ενεργειακό κόστος το οποίο θα δημιουργήσει αυξημένα προβλήματα κυρίως στις ελαιοπαραγωγικές μονάδες-(ελαιοτριβεία).
Οι επιχειρήσεις θα κλιθούν να πληρώσουν δυσβάσταχτα ποσά στις εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας και πιθανές διακοπές ρεύματος ενδεχομένως να δημιουργήσουν οξυμένα προβλήματα κατά την περίοδο της παραγωγής. Το Υπουργείο πρέπει άμεσα να σκεφτεί με ποια χρηματοδοτικά εργαλεία θα στηριχτούν οι συγκεκριμένες μονάδες ώστε να μειωθεί το κόστος. Σίγουρα η τιμή στην πώληση ελαιολάδου θα αυξηθεί. Καθώς μέρος του κόστους θα μετακυλήσει και στους παραγωγούς.
Ακόμη και η μεταφορά από το χωράφι στο ελαιοτριβείο θα αυξηθεί καθώς και οι τιμές στα καύσιμα δεν φαίνονται να μειώνονται δραστικά.
Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι η έλλειψη εργατικών χεριών. Το πρόβλημα το οποίο δεν εντοπίζεται φέτος πρώτη φορά «χτυπάει» και τους παραγωγούς στο χώρο της Ελιάς. Στην Βόρεια Ελλάδα και στην Χαλκιδική εντοπίζεται πιο οξυμένο και το μεγαλύτερο άγχος έρχεται σε περιοχές όπου συναντάται βρώσιμη Ελιά.
Οι εκτάσεις με βρώσιμες ελιές κινδυνεύουν, παρά την πολύ καλή χρονιά, να μείνουν στα δέντρα ή να καταλήξουν στα ελαιοτριβεία. Με τα έξοδα να έχουν διπλασιαστεί, όπως λένε οι παραγωγοί, το επόμενο 10ήμερο είναι κρίσιμο. Αν δεν έρθουν εργάτες η ελιά θα μαυρίσει και θα καταλήξει στα ελαιοτριβεία για να γίνει λάδι μειώνοντας έτσι το κέρδος τους.
Αν και η πολιτεία δεν αντιμετώπισε στην ρίζα του πέρσι το πρόβλημα της ακαρπίας οφείλει φέτος σε μια εξαιρετική χρονιά χωρίς πολλά προβλήματα να δώσει λύσεις τόσο αναφορικά με το ζήτημα των «εργατών γης» όσο και με το υψηλό ενεργειακό κόστος. Δεν μπορεί να υπάρξει «δεύτερη» χαμένη χρονιά για τους παραγωγούς.