Το 2021 φεύγει με τις πληγές στην κοινωνία να είναι ορατές λόγω των «απότοκων» του κύματος της πανδημίας. Νέες μεταλλάξεις ταλαιπωρούν την ανθρωπότητα και τις ζωές μας με πολλά ερωτηματικά να περιστρέφονται γύρω από την επόμενη ημέρα τόσο αναφορικά με τις ανθρώπινες σχέσεις όσο και με την οικονομία σε εσωτερικό και παγκόσμιο επίπεδο. Διάφοροι αρθρογράφοι στα κείμενα τους τονίζουν το τελευταίο διάστημα πλησιάζοντας προς την Πρωτοχρονιά, ότι το 2022 δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι το ίδιο σκληρό με το έτος που μας αποχαιρετά σε λίγες ώρες.
Βέβαια αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο με ευχές. Μακάρι η καλή διάθεση, οι ευχές και η καλή πρόθεση να άλλαζε δραματικά τα πράγματα.
Τριγύρω μας όμως ακόμα άνθρωποι φεύγουν από την ζωή με τις μακάβριες λίστες των θυμάτων από την covid-19 να έχουν γίνει μια σκληρή πραγματικότητα που διαρκώς αυξάνει, την οποία θέλοντας ή μη πρέπει να την αποδεχτούμε ως στοιχείο της καθημερινότητας μας.
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι είμαστε μαθημένοι να δίνουμε μάχες που πολλές φορές είναι «αντίξοες» και να τις κερδίζουμε, στις δύσκολες στιγμές να βάζουμε τον συνάνθρωπο και τις ανάγκες του, πάνω από τα κέρδη και τους αριθμούς.
Ο φόβος για το τί θα ακολουθήσει σίγουρα τρομάζει και δικαιολογημένα πολλούς ανθρώπους γύρω μας καθώς δεν είναι μόνο τα προβλήματα σε υγειονομικό επίπεδο αλλά υπάρχουν ζητήματα που προκύπτουν τόσο σε οικονομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.
Προχωρώντας προς τη νέα χρονιά όποια και να είναι η στάση του Πολιτικού μας Προσωπικού εμείς ως κοινωνία δεν πρέπει να χάσουμε την πυξίδα μας ψάχνοντας ‘την Ιθάκη’.
Στις κρίσιμες τούτες τις ώρες της απελπισίας που διανύουμε, η αβεβαιότητα που προκαλεί η πανδημία και οι επιπτώσεις της ενισχύουν το φόβο μπροστά στο φονικό αόρατο εχθρό, αναδεικνύοντας με ένταση το ζητούμενο της πίστης, της αλληλεγγύης, της προσωπικής και συλλογικής ευθύνης.
Στο πλαίσιο αυτό οι κοινωνίες συγκροτημένα καλούνται να αναστοχαστούν, να αντιδράσουν, να αποφασίσουν και να ενεργήσουν παλεύοντας για καλύτερες μέρες πάντοτε με αξιοπρέπεια και με το βλέμμα «στραμμένο» στις επόμενες γενιές.
Τέτοιες ώρες δύσκολες όπου πάνω από 20.000 συμπολίτες μας στην Ελλάδα έχουν χάσει την ζωή τους εξαιτίας του φονικού ιού, που ταλαιπωρεί τον πλανήτη και την ανθρωπότητα, πρέπει να αναλογιστούμε την επόμενη ημέρα ελπίζοντας και αγωνιζόμενοι για ένα καλύτερο αύριο.
Η φρίκη των εικόνων των συμπολιτών μας που δίνουν την ύστατη μάχη στις μονάδες εντατικής θεραπείας και στα νοσοκομεία ας γίνει η κινητήριος δύναμη μας για να μπορέσουμε να προστατεύσουμε «ακόμη λίγο» τα άτομα που αγαπάμε και τους ίδιους τους εαυτούς μας. Τώρα ειδικά που η ανθρωπότητα θωρακίζεται λόγω της γενικευμένης χρήσης των εμβολίων, τώρα πιο έντονα ξεπηδά μια αχτίδα αισιοδοξίας και μια ελπίδα για την επόμενη ημέρα, όσον αφορά την μάχη απέναντι στην covid-19.
Δεν αρκούν προφανώς τα παραπάνω ύστερα από δύο χρόνια πανδημίας για να αλλάξει η εικόνα. Οι Κυβερνήσεις έχουν τεράστια ευθύνη τόσο αναφορικά με τον εμβολιασμό τρίτων χωρών όσο και με την θωράκιση των εθνικών συστημάτων υγείας.
Στην περίπτωση μας η ουσιαστική στήριξη στο ΕΣΥ αργεί συστηματικά αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Καμία αλλαγή δεν έχει επέλθει ούτε στα δρομολόγια των μέσων μαζικής μεταφοράς, ούτε στα σχολεία ούτε στους χώρους δουλειάς.
Τα περιοριστικά μέτρα που ανακοινώθηκαν από τα χείλη του αρμόδιου Υπουργού Υγείας τα οποία θα μπουν σε ισχύ από τις 30/12 καθυστέρησαν αισθητά με τον Πρωθυπουργό ανήμερα της Τρίτης, όπου το πανδημικό κύμα έφτανε σε κορύφωση, να βρίσκεται σε διακοπές.
Το κλίμα επομένως δυσαρέσκειας αλλά και αγωνίας για την επόμενη ημέρα πολλαπλασιάζεται. Κλίμα που σε περίπτωση γενικευμένου Lockdown ή κραχ στην οικονομία δεν ξέρουμε αν θα μεταφραστεί σε κλίμα θυμού. Σε ένα τέτοιο σενάριο μέσα στο 2022 τα πράγματα θα δυσκολέψουν αισθητά για την Κυβέρνηση της Ν.Δ.
Προχωρώντας προς τη νέα χρονιά όποια και να είναι η στάση του Πολιτικού μας Προσωπικού εμείς ως κοινωνία δεν πρέπει να χάσουμε την πυξίδα μας ψάχνοντας ‘την Ιθάκη’.
Η Ανάταση σήμερα για την χώρα και το λαό μας περνά μέσα από τον αγώνα των υγειονομικών και των νοσηλευτών, που τους στηρίζουν. Εκεί τρέχει η σκέψη μας. Μέσα από τον αγώνα όλων των εργαζομένων της πρώτης γραμμής. Στους αφανείς ήρωες της διπλανής μας πόρτας, στους ανθρώπους που δε μένουν σπίτι όπως εμείς τούτες τις μέρες.
Αυτή τη μάχη λοιπόν πρέπει και οφείλουμε να την κερδίσουμε μαζί. Για να σταθούμε ξανά ο ένας πλάι στον άλλο. Για να παλέψουμε μαζί να μη πάνε χαμένοι οι κόποι, οι θυσίες και τα όνειρά μας. Στις δυσκολίες της εποχής μας πάντα να απαντάμε με αισιοδοξία, ενότητα και χαμόγελο!
Η έννοια της συλλογικής αντίληψης και της αλληλεγγύης ας μας συντροφεύει το 2022.
Ας είναι το νέο έτος η καινούρια αρχή. Για να τα καταφέρουμε, να μείνουμε όρθιοι, να μείνουμε άνθρωποι!