Επιλογή
Κι ενώ η κάθε μέρα
Υψώνει μικρούς σταυρούς
Επιμένω να γυρεύω την επόμενη
Ύστερα έρχεται μια φλύαρη μέρα
Και μου τάζει ταξίδια
Πείτε με τρελή
Άοπλη παραδίνομαι στο απολαυστικό μαρτύριο
Εραστές
Το φεγγάρι τα βράδια
Γλιστρά
Στα γυμνά σώματα
Των εραστών
Και ροκανίζει
Την οδύνη τους
Μικροί θεοί του σκοταδιού
Σε φωτεινές χαραμάδες
Αντιπαλεύουν Χρόνο
Ο Ποιητής ξέρει
Ό,τι κι αν γίνει
Ο Ποιητής ξέρει
Ξεφυλλίζει τον Χρόνο
Όπως του αρέσει
Έτσι συγχωνεύει τη μνήμη
Αυτόματα
Υποτάσσει τον Χρόνο
Και ξεφορτώνεται τον ομφάλιο λώρο του
Ο Ποιητής ξέρει
Η Βούλα Νάνη μαγνητίζει τον αναγνώστη ώστε να προσεταιριστεί, δίχως τον παραμικρό ενδοιασμό, το μαγευτικό της ποιητικό σύμπαν. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη γραφή που καθρεφτίζει τους έντονους προβληματισμούς του ποιητικού υποκειμένου για το χρόνο που κυλά αμείλικτα, το αύριο που εισβάλλει αιφνιδιαστικά και ένα πολιορκημένο παρόν μεταξύ των παρελθοντικών αναμνήσεων και των μελλοντικών οραμάτων. Η ποιήτρια γνωρίζει καλά την κοινωνική της αποστολή καθώς ο χαρακτήρας των ποιημάτων της είναι συλλογικός με απεύθυνση στην καθολικότητα του εμείς. Μεγάλο της προτέρημα ότι αντικειμενοποιεί κάθε συναίσθημα που ανακλάται από τον ποιητικό της νου στην καρδιά του καθενός μας. Η υποβλητικότητα των στίχων, η ανεπιτήδευτη έκφραση, η υποβόσκουσα μουσικότητα προσδίνουν μια πρωτόγνωρη φρεσκάδα στα ποιήματά της, παραπέμποντάς μας σε ένα αμιγώς μεταμοντέρνο υφολογικό πεδίο. Πολλά υποσχόμενη ποιήτρια, καλοτάξιδη η συλλογή της.