Κάποιες σκέψεις για τις καταστροφικές πυρκαγιές:
1) Είναι λανθασμένη η αντίληψη ότι οι φωτιές σβήνονται από τον αέρα. Τα αεροπλάνα σίγουρα βοηθούν στο να ελέγξεις τις δασικές πυρκαγιές αλλά δεν τις σβήνουν 100%. Η πλήρης κατάσβεση γίνεται από τα συνεργεία στο έδαφος που παραμένουν εκεί και για τυχόν αναζωπυρώσεις . Επιπλέον, τα βαριά οχήματα της πυροσβεστικής κάνουν μόνο για πυρόσβεση εντός του αστικού ιστού γιατί λόγω του όγκου τους δεν μπορούν να κινηθούν μέσα στους δασικούς δρόμους.
2) Είναι πολύ μεγάλο λάθος η γενική απομάκρυνση του ντόπιου πληθυσμού. Θα μπορούσαν να παραμείνουν άτομα που θέλουν και μπορούν να βοηθήσουν το έργο της πυρόσβεσης με πολλούς τρόπους (π.χ. πληροφορίες για δρόμους και για τις ιδιαιτερότητες της περιοχής, συμμετοχή στη κατάσβεση) οι οποίοι θα το κάνανε και με ιδιαίτερο ζήλο, αφού εδώ μιλάμε για την ίδια τους τη περιουσία.
3) Επίσης, η κατάργηση των πυροφυλακίων στα δάση (το πιο σημαντικό στις δασικές πυρκαγιές είναι η έγκυρη αντιμετώπιση, δηλαδή μέσα σε χρόνο 15 – 20 λεπτών) . Για να γίνει αυτό χρειάζεται πυροφύλακες σε καίρια σημεία για τον εντοπισμό οι οποίοι θα ενημερώνουν αναλόγως ώστε να σπεύσουν τα συνεργεία εδάφους που θα έπρεπε να είναι κατάλληλα κατανεμημένα και έτοιμα να παρέμβουν σε πολύ σύντομο χρόνο.
4) Οι σχεδόν ανύπαρκτες δημόσιες δαπάνες για τον καθαρισμό των δασών, τη συντήρηση των δασικών δρόμων, κατασκευή υδατοδεξαμενών, κρουνών υδροληψίας κ α. για την πυροπροστασία των δασών.
5) Το πέρασμα των δασικών πυρκαγιών από τη δασική υπηρεσία στην πυροσβεστική το 1998 (επί κυβέρνηση Σημίτη) ήταν καταστροφικό. Απαιτείται ανασυγκρότηση της Δασικής Υπηρεσίας και Ενιαίος Δημόσιος Φορέας Δασοπροστασίας-Δασοπυρόσβεσης, χωριστού από την Πυροσβεστική, στελεχωμένου με όλες τις επιστημονικές ειδικότητες που είναι απαραίτητες για τη φροντίδα των δασών. Σε κάθε δασαρχείο σήμερα υπάρχουν 1 – 2 δασολόγοι και στη καλύτερη περίπτωση άλλοι τόσοι τεχνολόγοι δασοπονίας οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους στην περιοχή τους.
Το όλο θέμα προσπαθούν και πάλι να το διαχειριστούν επικοινωνιακά μιλώντας για αντίξοες συνθήκες και άλλα τέτοιες δικαιολογίες.
Οι δασικές πυρκαγιές πάντα συνέβαιναν καλοκαίρι μετά από ξηρασία και μάλιστα με ισχυρούς ανέμους.
Αυτό που έγινε στην Αθήνα και στις υπόλοιπες περιοχές της Ελλάδας είναι τραγικό. Κάηκε η μισή Ελλάδα με ανέμους 2-3 μποφόρ (οι δικαιολογίες για ανέμους που αναπτύχθηκαν μέσα στη φωτιά είναι γελοίες, αφού αυτό συμβαίνει σε κάθε φωτιά). Η όλη αντιμετώπιση μαρτυρά έλλειψη οργάνωσης, άγνοια και υποτίμηση των συνεπειών που μπορεί να έχουν οι δασικές πυρκαγιές.
Όσο δε για την βασικότερη ευθύνη του ίδιου του κράτους και της κυβέρνησης, το πεδίο στο οποίο αποδεδειγμένα απέτυχαν παταγωδώς, την ίδια τη δασοπροστασία και τη δασοπυρόσβεση, δεν ανακοινώθηκε απλά τίποτα. Ένα ειδικό σώμα 500 πεζοπόρων δασοπυροσβεστών (λες κι είναι κάτι νέο), θα προέλθει κυρίως από μετατάξεις. Υπενθύμισαν τον πακτωλό χρημάτων που θα λάβει η Πολιτική Προστασία, στα οποία περιλαμβάνονται αμφιβόλου αποτελεσματικότητας «υπερσύγχρονα ευφυή συστήματα πυρανίχνευσης και πυρόσβεσης». Τα πανάκριβα drone που θα πετάνε πάνω από τα δάση ή οι κρυμμένες κάμερες, μπορεί να ακούγονται εντυπωσιακά, θα έχουν όμως ελάχιστη αποτελεσματικότητα στις τεράστιες ορεινές μας εκτάσεις, ειδικά αν δεν υπάρχουν άνθρωποι στο έδαφος να αντιμετωπίσουν τις όποιες εστίες μόλις ξεσπάσουν.
Ας προσλάβουν λοιπόν τώρα, σήμερα, δασεργάτες και δασοφύλακες, να μείνουν στον τόπο και τα χωριά τους, να προσέχουν τα δάση και να συμμετέχουν στη δασοπυρόσβεση. 10.000 σε όλη τη χώρα από αυτούς θα αποτελούσαν ουσιαστική τομή στην πολιτική δασοπροστασίας και θα στοίχιζαν -μαζί με τον εξοπλισμό και την εκπαίδευσή τους- λιγότερο από τις «αναδασώσεις» , τις μίζες αγοράς αεροσκαφών και τα «ποτίσματα» που εξαγγέλθηκαν.
Τέλος, δεν είναι η φύση που μας επιτίθεται, όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός στα περίφημα διαγγέλματά του κατά τη διάρκεια των πυρκαγιών. Είναι η κερδοσκοπική μανία που επιτίθεται στο φυσικό περιβάλλον. Εξάλλου η κλιματική αλλαγή δεν είναι κάποιο φυσικό φαινόμενο, αλλά η κλιματική κρίση που προκαλεί η ασυδοσία του κεφαλαίου που βάζει τα κέρδη πάνω από τον άνθρωπο και τη φύση. Σε αυτή τη λογική κινείται ο πρόσφατος περιβαλλοντοκτόνος νόμος Χατζηδάκη που πρέπει να καταργηθεί.