Οι Γερμανοί αφού μας κάθισαν στο σβέρκο κι όχι μόνο, με όλες τις άλλες συνέπειες που βρήκαν τον ελληνικό λαό, όπως σκοτωμούς, αρρώστιες, ξεριζωμούς, πείνα, θανάτους κ.λ.π. Όμως σχεδόν σε όλο το χρονικό διάστημα οι κατακτητές Ναζί από το 1941 έως 1944 δεν πέρασαν και πολύ καλά σε πολλές περιοχές της χώρας. Δημιουργήθηκαν βασικά δύο μεγάλες αντιστασιακές ομάδες και αρκετές μικρές παντού. Οι δύο μεγάλες στην περιοχή μας είχαν πολύ μεγάλη δραστηριότητα σε σύγκριση με άλλες περιοχές, ο ΕΔΕΣ με αρχηγό τον Ναπολέοντα Ζέβρα κάθε αυτού Αρτινό και το ΕΑΜ με αρχηγό τον Άρη Βελουχιώτη από Λαμία. Το ΕΑΜ ιδιαίτερα είχε αναπτυχθεί σχεδόν σ΄ όλη την χώρα. Έγιναν πολλές μάχες ή σαμποτάζ παντού και πάντοτε οι εγκληματίες Ναζί έκαναν τις φοβερές σφαγές, όπως στο Κομμένο Άρτας. Είχαμε όμως και τις μικρές ή μεγάλες αψιμαχίες μεταξύ των ανταρτικών ομάδων ή τα αντίποινα μεταξύ τους.
Με την αναχώρηση των Γερμανών και όλα τα γνωστά γεγονότα και ιδιαίτερα τον εμφύλιο από το 1946 έως το 1949 και την επικράτηση της δεξιάς παράταξης με την βοήθεια όλων, των Άγγλων και ιδιαίτερα των Αμερικάνων και τα μεγάλα λάθη της αριστεράς και προτού τελειώσει ο εμφύλιος, οι κυβερνόντες τότε είπαν να δώσουν παράσημα, ηθικά, οικονομικά, επαγγελματικά και αρκετά κοινωνικά προνόμια σε πολλούς πίσω από την φράση «Αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης».
Έτσι πριν τελειώσει ο Εμφύλιος τον Απρίλιο του 1949 φέρνει και τον Α.Ν 971/1949 για τους δικούς της και αφήνει απέξω βασικά την μεγαλύτερη αντιστασιακή ομάδα το ΕΑΜ που έδρασε στην χώρα μας εναντίον των κατακτητών, Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων. Συνέχεια το 1952 κάνει κι άλλα ρουσφέτια με τον 2272/1952. Μεταξύ των άλλων έγραφε αυτός ο Νόμος στο τελευταίο άρθρο του «τα αντεθνικώς διατελέσαντα εις εθνικά εδάφη διατελέσαντα υπό καθεστώς εχθρικής κατοχής κατά την περίοδο 1941-1945 άτομα ή τμήματα ή οργανώσεις και τα μέλη αυτών Η ιδιότης τινός ως μέλους αντεθνικώς δράσαντος τμήματος η οργανώσεως ή ως μεμονωμένος αντεθνικώς δράσαντος βεβαιούται υπό της οικίας Αστυνομικής Αρχής. Ο κομμουνισμός υφ’ οιανδήποτε μορφήν και εκδήλωσιν, ως και οι υπηρετήσαντες αυτόν, από της απελευθερώσεως της Χώρας και εντεύθεν» Οι πάντες και μόνο με αυτά τα λίγα καταλαβαίνουν ότι ο σκοπός είχε επιτευχθεί, να μείνουν εκτός οι περισσότεροι μαχητές της αντίστασης.
Έρχεται η χούντα κι είπε να επεκτείνει λίγο σε μερικούς άλλους δικούς της , όπως τότε κι αργότερα γράφηκαν, για κάποιους ξεχασμένους κι λίγο συνεργάτες των Γερμανών με τους Νόμους 179/1969, τον 936/1971 και τον 1099/1972.
Ακολουθούν οι Κυβερνήσεις της Ν.Δ ξεχασμένα πράγματα.
Οπότε ένα χρόνο μετά την έλευση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1982 ψηφίζεται ο Νόμος 1285/1982 που πλέον αναγνωρίζει όλους τους πραγματικά αντιστασιακούς κατά των κατακτητών από 1941-1944 κι ιδιαίτερα τους αγωνιστές του ΕΑΜ με όλα τα παρακλάδια του. Καταργεί πλήρως τα βασικά άρθρα του αρχικού Νόμου 971/1949 και πετάει στα σκουπίδια τους Νόμους της χούντας. Στην εισηγητική έκθεση αναφέρει ότι δεν μπορεί να μείνουν απέξω οι εκτελεσθέντες 200 στην Καισαριανή ή οι 180 στον μπλόκο της Κοκκινιάς. Αναφέρει ρητώς ποιες είναι οι αντιστασιακές Οργανώσεις με πρώτη βέβαια το ΕΑΜ.
Με αυτόν τον Νόμο αποκαταστάθηκαν πλήρως πάρα πολλοί συμπολίτες μας και αρκετές χιλιάδες σ΄ όλη την χώρα. Τότε είδαμε, όταν άρχισαν να γίνονται δεκτές αιτήσεις στην Νομαρχία πάρα πολλοί και καθημερινές ουρές να τρέχουν για την πλήρη αποκατάσταση. Έβλεπες χαρά στα πρόσωπα τους κι ένιωθες κι εσύ ο ξένος στα πράγματα αυτά ότι νιώθουν την ώρα της αποκατάστασης. Όλοι τότε πάνω από 60 χρονών σχεδόν, περιμένοντας την απόφαση, για να μην νιώθουν οι αδικημένοι παρά τους αγώνες μικρούς ή μεγάλους που έκαναν.
Μερικά τοπικά παραδείγματα θα μας πείσουν:
Ο κύριος Κώστας πρώην αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού από την πόλη μας, πάντα κυνηγημένος, εξορίες την 10ετία του ’50 κι αργότερα με την χούντα ήταν κι από τους λίγους πολύ τυχερούς, είχε εκπαιδευτεί στις εξορίες σ΄ άλλο επάγγελμα, όχι μόνο πήρε τα μετάλλια και τα χαρτιά και τα είχε κορνιζάρει, αλλά έβγαλε κι καλή σύνταξη ως αξιωματικός κι πάντα κερνούσε και το τόνιζε.
Τα τρία αδέλφια που πραγματικά είχαν «φάει» άγρια κυνηγητά για πολλά χρόνια κι αυτοί, οι γυναίκες τους κι οι οικογένειες τους, τους έφτανε μόνο η ηθική αμοιβή, δεν ήθελαν τίποτα άλλο, όπως έλεγαν ηρέμισαν.
Ο μπάρμπα Κώστας από το γήπεδο με τις λίγες ταλαιπωρίες που είχε περάσει, αλλά και το άγριο ξύλο που είχε «αισθανθεί» στο κορμί του, μόλις έβλεπε «χωροφύλακα» άλλαζε πεζοδρόμιο, πήρε χαρτί ότι ήταν αντιστασιακός, από το 1984 και μετά πάντα άλλαξε, πάντα ψήφιζε ΠΑΣΟΚ, δεν άκουγε κανέναν.
Ο Βαγγέλης αντάρτης του ΕΛΑΣ, όμως το είχε γυρίσει κι όλα καλά, αλλά από που να πάρει χαρτί με το προηγούμενο καθεστώς, όχι τίποτα άλλο να βοηθήσει κάνα παιδί μήπως πάει σε κανένα Δημόσιο, τα κατάφερε, το είχε τιμή του κι το έδειχνε.
Το κυριότερο όλοι οργανώθηκαν σε τρεις, τέσσερις αντιστασιακές οργανώσεις κι είχαν κι αυτοί δικαίωμα να καταθέτουν στεφάνι ή να κάθονται δίπλα στους επισήμους την ημέρα της γιορτής ή τις άλλες Εθνικές Εορτές.