Πόσο δίκιο είχε ο Καρυωτάκης στο παρακάτω ποίημα!! Όταν ξεχωρίζεις, επειδή έχεις πάρα πολλά προσόντα και διεκδικείς διακριτό κοινωνικό ρόλο, αυτό κάποιοι δεν το αντέχουν γιατί δεν μπορούν να συμπορευτούν με τις δικές σου σφαίρες πνευματικής ανάτασης!!! Όσο και να επιχειρούν να σε μειώσουν, όμως, γίνονται τελικά ακόμη πιο μικροί, ανύπαρκτοι και άσημοι, γιατί κατά βάθος δεν έχουν ζήσει ποτέ πραγματικά! Ο φθόνος είναι ένστικτο, όχι συναίσθημα, που αργά ή γρήγορα θα αφανίσει εκείνον που το νιώθει, όχι εκείνον για τον οποίο τον αισθάνεται κανείς! Εξάλλου, ο Καρυωτάκης δεν είναι διαχρονικά παρών??? Αυτόν θυμούνται όλοι ως σπουδαίο ποιητή, όχι τον Προϊστάμενό του Κύρκο που τον καταδίωξε σε απάνθρωπο βαθμό! Πάντα επιβιώνει ο άνθρωπος και όποιος μπορεί να νιώσει άνθρωπος!!!! Όλα τα άλλα σβήνουν!!!!
ΥΠΟΘΗΚΑΙ – Κ. Καρυωτάκης
Ὅταν οἱ ἄνθρωποι θέλουν νὰ πονεῖς,
μποροῦνε μὲ χίλιους τρόπους.
Ρίξε τὸ ὅπλο καὶ σωριάσου πρηνής,
ὅταν ἀκούσεις ἀνθρώπους.
Ὅταν ἀκούσεις ποδοβολητὰ
λύκων, ὁ Θεὸς μαζί σου!
Ξαπλώσου χάμου μὲ μάτια κλειστὰ
καὶ κράτησε τὴν πνοή σου.
Κράτησε κάποιον τόπο μυστικό,
στὸν πλατὺ κόσμο μία θέση.
Ὅταν οἱ ἄνθρωποι θέλουν τὸ κακό,
τοῦ δίνουν ὄψη ν᾿ ἀρέσει.
Τοῦ δίνουν λόγια χρυσά, ποὺ νικοῦν
μὲ τὴν πειθώ, μὲ τὸ ψέμα,
ὅταν [οἱ] ἄνθρωποι διαφιλονικοῦν
τὴ σάρκα σου καὶ τὸ αἷμα.
Ὅταν ἔχεις μία παιδικὴ καρδιὰ
καὶ δὲν ἔχεις ἕνα φίλο,
πήγαινε βάλε βέρα στὰ κλαδιά,
στὴ μπουτονιέρα σου φύλλο.
Ἄσε τὰ γύναια καὶ τὸ μαστροπὸ
Λαό σου, Ρῶμε Φιλύρα.
Σὲ βάραθρο πέφτοντας ἀγριωπό,
κράτησε σκῆπτρο καὶ λύρα.