ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΛΜΕ ΠΡΕΒΕΖΑΣ
ΠΕΜΠΤΗ 16 ΔΕΚΕΜΒΡΗ(1μμ-7μμ στο 2ο ΓΕΛ ΠΡΕΒΕΖΑΣ)
Εκλογοαπολογιστική Συνέλευση Τετάρτη 15 Δεκέμβρη στη Θεοφάνειο 6:30μμ
Όλοι οι εκπαιδευτικοί, αναπληρωτές, νεοδιόριστοι, μόνιμοι, συμμετέχουμε μαζικά!
Υποψήφιοι για το ΔΣ της ΕΛΜΕ Πρέβεζας:
Γαραντζιώτης Κωνσταντίνος ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΕΠΑΛ ΠΡΕΒΕΖΑΣ
Γατσέλου Ερμιόνη 1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΡΕΒΕΖΑΣ
Δέσκας Πέτρος-Αθανάσιος ΓΕΛ ΠΑΡΓΑΣ
Ζάγκου Γαρυφαλιά ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΟΥΡΟΥ
Ζήσης Θεόδωρος 1ο ΓΕΛ ΠΡΕΒΕΖΑΣ
Κατσώτη Ειρήνη ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΓΕΛ ΠΡΕΒΕΖΑΣ
Παπαγεωργίου Κυριακή ΕΠΑΛ ΠΡΕΒΕΖΑΣ,ΓΥΜ-ΓΕΛ ΠΑΡΓΑΣ,ΜΟΥΣΙΚΟ
Σύρπας Ιωάννης ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΑΡΓΑΣ
Τρικόλη Κλεοπάτρα 1ο – 2o ΓΥΜΝ. ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑΣ,ΓΥΜΝ. ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟΥ
Φίντζου Δήμητρα ΓΕΛ ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟΥ
Χήκα Βασιλική EΣΠΕΡΙΝΟ ΕΠΑΛ ΠΡΕΒΕΖΑΣ
Εκλέγουμε μαχητικό Διοικητικό Συμβούλιο που θα οργανώνει τον αγώνα. Ενισχύουμε αποφασιστικά το ψηφοδέλτιο της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών, που συγκροτούν οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο Π.Α.ΜΕ. και άλλοι πρωτοπόροι συνάδελφοι στην πάλη για μόρφωση, δουλειά και ζωή με δικαιώματα.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Είμαστε περήφανοι για τον αγώνα που δίνουμε όλο αυτό το διάστημα, για την πρωτόγνωρη συμμετοχή και την αποφασιστικότητα των εκπαιδευτικών, για το 95% συμμετοχή στην απεργία – αποχή, για τη συγκλονιστική απεργία στις 11 του Οκτώβρη. Χρειάζεται τα σωματεία του κλάδου να συνεχίσουν στην ίδια κατεύθυνση, σε αυτό θα συμβάλει η ενίσχυση της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών, της μόνης δύναμης που με συνέπεια και πρωτοπόρα δράση συνέβαλε ώστε να εκφραστεί ένα πελώριο απεργιακό ποτάμι απέναντι στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης.
Το σωματείο είναι το κοινό μας σπίτι! Με ενεργητική συμμετοχή στη ζωή και τη δράση του, μπορούμε να καταφέρουμε πολλά. Μπορούμε να ακυρώσουμε στην πράξη τους αντιεκπαιδευτικούς και αντεργατικούς νόμους, να ανοίξουμε δρόμο για την ικανοποίηση των δικών μας αναγκών.
Τα σωματεία μας στάθηκαν ασπίδα του κλάδου, σε όλες τις μάχες που δώσαμε:
Για τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στα σχολεία, όλο αυτό το διάστημα της πανδημίας που η κυβέρνηση μας άφησε αβοήθητους στο έλεος της ατομικής ευθύνης.
Για το εμβληματικό 95% αποχής από τις ηλεκτρονικές εκλογές – παρωδία για τα υπηρεσιακά συμβούλια.
Για την ακύρωση της προσπάθειας να μπουν κάμερες στις τάξεις.
Ενάντια στην μετατροπή των εκπαιδευτικών σε μηχανισμό απεργοσπασίας σε βάρος των μαθητικών κινητοποιήσεων με την «τηλεκπαίδευση» στα υπό κατάληψη σχολεία.
Ενάντια στην εφαρμογή της αντιεκπαιδευτικής «εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης».
Για την κατάργηση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και της Τράπεζας Θεμάτων.
Για να μην συγχωνευθεί ούτε ένα τμήμα, να καλυφθούν άμεσα όλα τα κενά, στη διεκδίκηση μόνιμων μαζικών διορισμών.
Για την κοινή δράση μαζί με τους γονείς και τους μαθητές για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα που απασχολεί τα σχολεία, σε όλη την Ελλάδα.
Αυτός είναι ο δικός μας δρόμος! Ο δρόμος του αγώνα, της ενότητας των εργαζομένων,
της πάλης για τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές και τα σωματεία που πλειοψηφούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ
πρότειναν και πρωτοστάτησαν σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη:
Στην αντιπαράθεση με το περιεχόμενο της λεγόμενης «αξιολόγησης», δηλαδή τα αντιεκπαιδευτικά σχέδια για κατηγοριοποίηση και ταξική διαφοροποίηση των σχολείων, για απαξίωση της ολόπλευρης μόρφωσης για όλα τα παιδιά και στροφή στις εφήμερες δεξιότητες, για τη μεταφορά του κόστους ακόμα περισσότερο στις τσέπες των γονιών, για απαξίωση των συλλόγων διδασκόντων και αλλοίωση του παιδαγωγικού ρόλου των εκπαιδευτικών.
Στον κοινό βηματισμό των 77 ΕΛΜΕ και Συλλόγων Π.Ε. που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πάλη με την κυβερνητική πολιτική το προηγούμενο διάστημα.
Στην επιτυχία όλων των μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων και συλλαλητηρίων.
Στην κοινή δράση με τους γονείς και τους μαθητές για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα που απασχολεί τα σχολεία.
Στην απόκρουση της διοικητικής αυθαιρεσίας και των πιέσεων γιατί δεν έχουν δεσμεύσεις σε καμία κυβέρνηση και στη διοίκηση.
Χρειαζόμαστε σήμερα ακόμα περισσότερα μαχητικά Σωματεία,
που θα παλεύουν σε αυτή την κατεύθυνση, χειραφετημένα από τις εκάστοτε κυβερνήσεις,
το κράτος και τους μηχανισμούς της διοίκησης.
Από την αρχή της πανδημίας, δίνουμε μάχες σε πρωτόγνωρες συνθήκες. Κάναμε τεράστια προσπάθεια με όλα τα μέσα να κρατήσουμε ανοιχτά τα σχολεία, να διατηρήσουν οι μαθητές μας μια στοιχειώδη επαφή με την εκπαιδευτική διαδικασία, κόντρα στην κυβερνητική πολιτική που μετέτρεψε τα σχολεία σε εστίες υπερμετάδοσης του κορωνοϊού, τα οδήγησε σε πολύμηνο κλείσιμο, υπονόμευσε τα μορφωτικά δικαιώματα χιλιάδων μαθητών.
Δίνουμε έναν μεγαλειώδη αγώνα, απέναντι σε έναν οδοστρωτήρα νόμων, αφού η κυβέρνηση αποφάσισε να αξιοποιήσει την πανδημία προκειμένου, με πιο βίαιο τρόπο, να υλοποιήσει αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση που έχουν σχεδιαστεί εδώ και 30 χρόνια και πλευρές τους έχουν υλοποιήσει όλες οι κυβερνήσεις (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ -ΣΥΡΙΖΑ).
Σε αυτόν τον αγώνα είμαστε νικητές!
Δε λυγίσαμε στις απειλές του Υπουργείου και των μηχανισμών του, στις κατά παραγγελία δικαστικές αποφάσεις, στην ωμή βία και την καταστολή. Καταφέραμε να αποκρούσουμε την προπαγάνδα της κυβέρνησης, τον κοινωνικό αυτοματισμό που προσπάθησε να καλλιεργήσει.
Σε όλη αυτή την προσπάθεια, οι εκλεγμένοι με την Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών πρωτοστάτησαν σε όλους τα Σωματεία. Ήμασταν η μοναδική δύναμη που πάλεψε με ενιαίο και αταλάντευτο τρόπο, σε ΔΟΕ – ΟΛΜΕ, σε κάθε Σύλλογο Π.Ε και ΕΛΜΕ. Ήταν καθοριστική η συμβολή μας στην αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, στην κλιμάκωση της πάλης σε όλα τα επίπεδα, στην αγωνιστική συμπόρευση με τους μαθητές και τους γονείς. Τα συνδικάτα και οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ είναι στο επίκεντρο του κύματος αλληλεγγύης που αναπτύσσεται πλατιά υπέρ του αγώνα μας.
Την πιο κρίσιμη στιγμή που η κυβέρνηση βρίσκεται στην πιο δύσκολη θέση, βαραίνει ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης στα σωματεία, αποτελεί τροχοπέδη στην κλιμάκωση του αγώνα μας. Η κοινή απόφαση ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ/ΣΥΡΙΖΑ – ΠΕΚ/ΠΑΣΚ, αξιοποιώντας και τη στάση των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ στη ΔΟΕ, για την αναστολή της απεργίας – αποχής από την αξιολόγηση είναι αποκαλυπτική του ρόλου αυτών των δυνάμεων.
Η απόφασή τους, πέρα και έξω από τις διαθέσεις και τη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας του κλάδου, οφείλεται στη στρατηγική τους σύμπλευση με την κυβερνητική πολιτική και τους σχεδιασμούς της Ε.Ε. για την Παιδεία. Απέδειξαν για μια ακόμα φορά ότι στις πιο κρίσιμες φάσεις ανόδου της πάλης του κινήματος, σύγκρουσης εφ’ όλης της ύλης με την κυβερνητική πολιτική, αποτελούν το καλύτερο «μαξιλαράκι» της κυβέρνησης μέσα στο κίνημα.
Να γιατί πρέπει να ανατραπεί αυτός ο αρνητικός συσχετισμός. Να γιατί πρέπει σε όλο και περισσότερους συλλόγους να ενισχυθεί ο αγωνιστικός ταξικός προσανατολισμός που προβάλλουν οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και άλλοι πρωτοπόροι συνάδελφοί μας με τα ψηφοδέλτια της ΑΣΕ.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Στη σημερινή εποχή των μεγάλων τεχνολογικών επιτευγμάτων, σε μια εποχή που υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για να ζήσουμε όπως μας αξίζει, δεν μπορούμε να ανεχτούμε μια ζωή χωρίς δικαιώματα, δεν μπορούμε να δεχτούμε τη διεύρυνση των ταξικών φραγμών και των μορφωτικών ανισοτήτων. Δεν μπορούμε να δεχτούμε η υγεία να είναι εμπόρευμα και η ανθρώπινη ζωή κόστος. Δεν μπορούμε να ανεχόμαστε το καλοκαίρι να καιγόμαστε από τις φωτιές, τον χειμώνα να πνιγόμαστε από τις βροχές, να τρέμει το φυλλοκάρδι μας από τους σεισμούς γνωρίζοντας ότι πάνω από τα μισά σχολικά κτίρια της χώρας είναι χτισμένα πριν την δεκαετία του ΄50!
Όλες οι κυβερνήσεις θυσιάζουν τη ζωή και τα δικαιώματά μας στον βωμό της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Είτε με οικονομική ανάπτυξη είτε με οικονομική κρίση παραμένουμε τα μόνιμα υποζύγια. Αυτή την πολιτική υπηρέτησαν όλες οι κυβερνητικές εκδοχές διαχρονικά. Η επίθεση σε βάρος μας δεν πρόκειται να σταματήσει, αν δεν τη σταματήσουμε εμείς, αν δεν οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας. Αν δεν υπήρχαν οι αγώνες των εργαζομένων τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα σήμερα.
Τα σωματεία και η οργάνωση των εργαζομένων είναι καρφί στο μάτι του κράτους,
των κυβερνήσεων και της εργοδοσίας γι΄ αυτό και προσπαθούν να τα χτυπήσουν,
να τα συκοφαντήσουν, να περιορίσουν τη δράση τους.
Ο νόμος – έκτρωμα 4808/21 (Χατζηδάκη) αποτελεί αντιδραστική τομή για το συνδικαλιστικό κίνημα. Αξιοποιεί όλο το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ και το προχωράει πολλά βήματα μπροστά. Ήμασταν ο πρώτος κλάδος που συρθήκαμε στα δικαστήρια με βάση τον νόμο Χατζηδάκη αμέσως μετά την ψήφισή του και από τότε έχουμε «καταδικαστεί» άλλες 3 φορές. Είναι τεράστιες οι ευθύνες των ηγεσιών ΔΟΕ και ΟΛΜΕ που καθησύχαζαν τον κλάδο ότι ο νόμος αυτός δεν αφορά τους εκπαιδευτικούς και μόλις εφαρμόστηκε υποτάχθηκαν σ’ αυτόν αναστέλλοντας την Απεργία – Αποχή!
Συναδέλφισσα, συνάδελφε
Ο αγώνας που έχουμε να δώσουμε είναι σκληρός, διαρκής, δεν είναι έργο μιας πράξης. Συγκρούεται με τον πυρήνα της πολιτικής της Ε.Ε., του ΟΟΣΑ, είναι κόντρα στην πολιτική όλων των κυβερνήσεων που υλοποιούν αυτή τη στρατηγική στην Παιδεία και συνολικότερα. Η εφαρμογή όλων αυτών των μέτρων στις χώρες της Ε.Ε. έχει συγκεκριμένα αποτελέσματα. Για παράδειγμα:
Στη Γαλλία τα σχολεία των φτωχών περιοχών έχουν τη δυνατότητα για έως 25% μείωση της διδακτέας ύλης, με ό,τι αυτό σημαίνει για μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα.
Στην Αγγλία τα παιδιά που προέρχονται από την εργατική τάξη έχουν περίπου 2,5 φορές μικρότερη πιθανότητα να παρακολουθήσουν με επιτυχία το πρόγραμμα που οδηγεί στις ιατρικές και πολυτεχνικές σχολές.
Στη Γερμανία μόνιμοι κρατικοί υπάλληλοι στα περισσότερα κρατίδια είναι μόνο τα στελέχη εκπαίδευσης.
Στην πολυδιαφημιζόμενη Φιλανδία τα τελευταία χρόνια έχουν κλείσει 2.500 σχολικές μονάδες.
Η αντιπαράθεση με αυτούς τους σχεδιασμούς απαιτεί μαζικότητα, αντοχή, ενότητα του κλάδου. Έχουμε πλέον αρνητική πείρα, από τις περιόδους που το κίνημα και οι αγώνες μας υποτάχθηκαν στα σχέδια της κυβερνητικής εναλλαγής. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συμβεί αυτό για άλλη μια φορά.
Τώρα είναι ανάγκη συστράτευσης όλων των εργαζομένων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Η αγωνιστική συμπόρευση 200 και πλέον σωματείων στο Σπόρτινγκ, το Πανηπειρωτικό συλλαλητήριο 90 σωματείων στα Γιάννενα και οι αντίστοιχες πρωτοβουλίες σε όλη τη χώρα είναι ελπιδοφόρες και δείχνουν τον δρόμο.
Οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τα σωματεία και οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ έσπασαν στην πράξη την τρομοκρατία, την καταστολή και τις απαγορεύσεις, με το σύνθημα στους αγώνες των υγειονομικών «κάτω από τη μάσκα έχουμε φωνή», με την πρώτη κινητοποίηση εν μέσω καραντίνας στο Υπουργείο Παιδείας, με τη συγκλονιστική συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς του 2020 που έκανε τον γύρο του κόσμου, με το «σπάσιμο» στην πράξη της απαγόρευσης της πορείας του Πολυτεχνείου για 4 μέρες σε όλη την Ελλάδα, με τη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στην Αμερικάνικη Πρεσβεία αλλά και στο κέντρο της Αθήνας.
Οδηγός μας είναι οι νικηφόροι αγώνες των εργαζομένων στην e–food, των μεταλλεργατών της ναυπηγοεπισκευής, των υγειονομικών και της COSCO, που στην πράξη τσαλάκωσαν το αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο και απέδειξαν ότι μόνο ο συλλογικός αγώνας, η σύγκρουση και η οργανωμένη απειθαρχία απέναντι στους άδικους νόμους μπορεί να ανοίξει δρόμο για να γίνει πράξη το δίκιο μας.
Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας!
Ψηφίζουμε μαζικά το ψηφοδέλτιο της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών!
Ενισχύουμε τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ!
Στη Γ.Σ. συνέλευση των Προέδρων των ΕΛΜΕ , στις 27/11/2021 στην Αθήνα , 40 ΕΛΜΕ ψήφισαν υπέρ της επαναπροκήρυξης απεργίας-αποχής , πρόταση που δεν πέρασε καθώς δεν πήρε το προβλεπόμενο ποσοστό από το καταστατικό. Απέναντι στις διαθέσεις του κλάδου για οργάνωση και συνέχεια της πάλης μας για ακόμα μία φορά όπως και στη σύνοδο προέδρων 16 Οκτώβρη, βρέθηκαν συντεταγμένα σε πλήρη ταύτιση οι δυνάμεις της ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ/ΣΥΡΙΖΑ – ΠΕΚ/ΠΑΣΚ , που ουσιαστικά θεωρούν πως ο αγώνας ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης και των προσταγών της Ε.Ε. και του Ο.Ο.Σ.Α. έχει τελειώσει.(Πρόταση που υπηρέτησαν πιστά στις αποφάσεις των κομμάτων τους ΜΕΤΩΠΟ(ΣΥΡΙΖΑ) και ΔΑΚΕ στην ΕΛΜΕ Πρέβεζας)
Αγωνιζόμαστε για ένα σύγχρονο σχολείο που θα μορφώνει ολόπλευρα όλα τα παιδιά χωρίς αποκλεισμούς, θα τους δίνει τη δυνατότητα να εξηγούν τη φυσική και κοινωνική πραγματικότητα ώστε να μπορούν να την αλλάζουν. Κριτήριο για τις σπουδές τους να μην είναι η τσέπη των γονιών τους. Σε αυτό το σχολείο ο εκπαιδευτικός για να λειτουργήσει πρέπει να έχει μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας, μισθό και ασφάλιση που να καλύπτει τις ανάγκες του, συνθήκες εργασίας και σχολικές υποδομές που να αντιστοιχούν στην εξέλιξη της κοινωνίας.
Δυναμώνουμε τον αγώνα για:
Να μείνει στα χαρτιά η αντιεκπαιδευτική «αξιολόγηση», να μην περάσει η παραπέρα ταξική κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών.
Επαναπροκήρυξη άμεσα από ΔΟΕ και ΟΛΜΕ απεργίας – αποχής.
Να μην εφαρμοστεί, να καταργηθεί ο ν.4808/21 (Χατζηδάκη).
Να ληφθούν άμεσα μέτρα για την υγειινή και ασφάλεια στα σχολεία, για 15 μαθητές ανά τάξη, για κάλυψη όλων των μορφωτικών αναγκών.
Να μην προχωρήσει καμία συγχώνευση, να καλυφθούν όλα τα κενά στα σχολεία.
Τη μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών που δουλεύουν τα τελευταία χρόνια στα σχολεία και την εξίσωση των δικαιωμάτων τους με αυτά των μόνιμων συναδέλφων.
Στήριξη της δουλειάς των εκπαιδευτικών στις τάξεις, για επαγγελματική, επιστημονική και οικονομική αναβάθμιση.