Μπορείς να κοιτάξεις με συμπόνια τον διπλανό σου; Μπορείς να συνδράμεις και να τον βοηθήσεις ουσιαστικά για να απαλύνεις τον πόνο του; Αυτές είναι δυο ερωτήσεις που έχουν τεθεί στο διάβα των χρόνων σε όλους μας, ειδικά στους έχοντες και κατέχοντες.

Σε περιόδους μεγάλων εορτών, όπως το Άγιο Πάσχα που θα εορτάσουμε σε λίγες ημέρες, η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από διάφορες συμβολικές και ουσιαστικές συζητήσεις για τη στήριξη ευπαθών κοινωνικών ομάδων ή ατόμων που βρίσκονται σε νοσοκομεία. Πολλές οι δράσεις από διάφορες πλευρές.

Πάντα, έμπαινε στο τραπέζι της συζήτησης η έννοια της αλληλεγγύης, της συνεισφοράς στο γενικό καλό. Ποτέ άλλοτε όμως δεν ετέθη με τέτοια ένταση όπως αυτή που βιώνουμε τα τελευταία 12 χρόνια και δεν ήταν μόνο η μνημονιακή Οδύσσεια, αλλά και η πανδημία και τώρα ο πόλεμος στην Ουκρανία και ότι αυτός συνεπάγεται.

Η κρίση δεν έχει σύνορα. Χτυπά βαριές πόρτες, γκρεμίζει τείχη δεκαετιών, δεν υπολογίζει οικονομική, κοινωνική και μορφωτική κατάσταση. Όλοι και όλα τελούν σε κίνδυνο. Η ίδια η υπόσταση της ζωής κινδυνεύει και ως εκ τούτου οδηγεί σε αναθεώρηση πολλών θεωριών για την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.

Η αλληλεγγύη επανήλθε δριμύτερη και κτύπησε στην καρδιά και στο νου. Έφερε στο προσκήνιο αυτή την πανανθρώπινη αξία που την είχαμε υποτιμήσει, είναι η αλήθεια, στη θαλπωρή των σπιτιών μας.

Αν και η φιλανθρωπία δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα των ανθρώπων, χρειάζονται μέτρα από την πολιτεία, προκειμένου τα άτομα να βρίσκουν σταθερή εργασία και να εξασφαλίζουν αξιοπρεπώς και μόνοι τους το εισόδημά τους, χωρίς να αναγκάζονται να επαιτούν.

Το παρήγορο είναι ότι εκτός από την τοπική αυτοδιοίκηση, συλλόγους και άλλους φορείς, αλλά και ΜΚΟ, η Εκκλησία σε ώρες δύσκολες για την κοινωνία, δίνει το παρών της, για άλλη μια φορά. Και δείχνει ότι ο δρόμος της αγάπης, ο δρόμος της ανθρωπιάς είναι ένα φτερούγισμα ελπίδας, στις σκληρές μέρες, που περνάμε.

Προ ημερών έγινε γνωστή η απολογιστική κατάσταση της Ιεράς Συνόδου, όπου φαίνονται τα έξοδα της Εκκλησίας της Ελλάδας για την πραγματοποίηση της φιλανθρωπικής διακονίας το έτος 2020, (τώρα συγκεντρώνονται τα στοιχεία για το 2021)., Στο σύνολό τους είναι περίπου 109 εκατ. Ευρώ και όσον αφορά τις Μητροπόλεις της Ηπείρου αυτές διέθεσαν για το φιλανθρωπικό έργο στην περιοχή περίπου 4 εκατ. Ευρώ, από τα οποία το μεγαλύτερο ποσοστό ανήκει στη Μητρόπολη Ιωαννίνων.

Αναλυτικά, η Μητρόπολη Ιωαννίνων διέθεσε 2.942.304, 79 ευρώ, ποσοστό 72,02% επί του συνόλου, η Μητρόπολη Άρτης 436.456,99 ευρώ, ποσοστό 10,68% επί του συνόλου, η Μητρόπολη Νικοπόλεως και Πρεβέζης 338.273, 24 ευρώ, ποσοστό 8,28% επί του συνόλου, η Μητρόπολη Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης 296.098,47 ευρώ, ποσοστό 7,25% επί του συνόλου και η Μητρόπολη Παραμυθίας 72.288,22 ευρώ, ποσοστό μόλις 1,77% επί του συνόλου.

Αυτές τις ημέρες ας βοηθήσει ο καθένας όπου μπορεί και την Εκκλησία που ετοιμάζει τα πακέτα αγάπης ενόψει Πάσχα και άλλες δομές και όπως λέει και η ρήση: «Δανείζει Θεώ ο ελεών πτωχόν». Εξάλλου με όσα συμβαίνουν ξαναπιάνουμε το νόημα της ζωής από την αρχή, αναδεικνύοντας πάλι αρχέγονες αξίες και φωτίζοντας και τις ψυχές μας.

Πως το έλεγε ο Πλάτων, ο μεγάλος φιλόσοφος της Αρχαίας Ελλάδας; «Τι είναι αυτό που όταν είναι παρόν σε ένα σώμα το κάνει να ζει; Η ψυχή. Και σε αυτή την κρίση πάρα πολλοί έχουν δείξει ότι έχουν ψυχή μέσω της αλληλεγγύης. Ευκαιρία να το δείξουν για μια ακόμη φορά ετούτες τις Άγιες ημέρες που έρχονται.