Στις 12 με 15 Μαΐου πραγματοποιήθηκε το β’ μέρος του 1ου Διαβουλευτικού Συνεδρίου του ΜέΡΑ25 για την Στρατηγική, το Όραμα και το Καταστατικό του κόμματος. Στόχος του β’ μέρους του 1ου Συνεδρίου μας, ήταν σύμφωνα και με τα εισηγητικά μας κείμενα η περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση της ανάλυσης και των θέσεων μας -όπως άλλωστε παράλληλα γίνεται και με την επικαιροποίηση του μανιφέστου του πανευρωπαϊκού μας DiEM25-, η αποκρυστάλλωση του ιδεολογικού μας στίγματος και της κοινωνικής μας απεύθυνσης.
Όταν ιδρύαμε το ΜέΡΑ25 το 2018 και το DiEM25 το 2016, βρισκόμασταν σε μια πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση όπου όλοι, λίγο έως πολύ, ήταν θύματα αυτού που ονομάσαμε “χρεοδουλοπαροικία”. Σήμερα όμως τα πράγματα δεν είναι πια έτσι, καθώς κάποιοι λίγοι βρίσκουν κάθε κρίση ως ευκαιρία για μεγαλύτερα κέρδη και ιδίως για προσόδους, τη στιγμή που άλλοι, οι πολλοί, συνεχίζουν να φτωχοποιούνται καθημερινά ακόμα περισσότερο.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες είναι σαφές πια πως δεν μπορούμε να απευθυνόμαστε πια σε “όλους”, όπως αρχικά κάναμε, αλλά αντιθέτως με αυτόν τον εντεινόμενο, ανελέητο ταξικό πόλεμο που η Μητσοτάκης Α.Ε. σήμερα ως “πρωτοπόρος” της κρατικοδίαιτης, παρασιτικής ολιγαρχίας έχει εξαπολύσει, η δική μας “θέση” είναι δίπλα στον πληττόμενο, τον ευάλωτο και τον χειμαζόμενο, δίπλα στον εργαζόμενο, τον μικρομεσαίο, τον άνεργο και την νεολαία.
Παράλληλα, δεδομένου ότι το σύνθημα μας είναι “Ρήξη, είναι η μόνη απάντηση στην κρίση”, σε αντίθεση με το 2018 και 19′ που θεωρούσαμε πως “ζήτημα νομίσματος” δεν θα προέκυπτε “εύκολα”, τώρα ακριβώς επειδή η διαδικασία ερημοποίησης είναι προσοδοφόρα για κάποιους, θεωρούμε κάτι τέτοιο πιο πιθανό. Παρόλα αυτά επιμένουμε ότι η παραμονή της χώρας μας εντός του ευρώ με μνημονιακούς όρους είναι χειρότερη από την έξοδο.
Η ρήξη όμως αυτή για μας πρέπει να είναι πολυεπίπεδη, δεδομένων και των πολλαπλών κρίσεων που βιώνει η κοινωνία. Ρήξη με την εξάρτηση (προς το “ευρωιερατείο” και τους νατοϊκούς δήθεν συμμάχους μας). Ρήξη με τον ολοκληρωτισμό (τον αυταρχισμό και την ανελευθερία που με ζήλο προωθεί σήμερα η Μητσοτάκης Α.Ε. ως μία ακόμα μνημονιακή Κυβέρνηση). Ρήξη με το κεφαλαιοκρατικό αυτό σύστημα που καταδυναστεύει τους εργαζόμενους και τους φτωχότερους, προς όφελος μιας χούφτας κρατικοδίαιτων, παρασιτικών ολιγαρχών. Ρήξη με ότι συνεχίζει να καταστρέφει το περιβάλλον με ή χωρίς, πράσινο μανδύα. Ρήξη τέλος με την συστημική πατριαρχία, θύματα της οποίας είναι καθημερινά γυναίκες, θηλυκότητες και ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα.
Ακόμη, το Συνέδριο μας προσπάθησε να απαντήσει στα πολιτικά διακυβεύματα της “εποχής”, με αιχμή του δόρατος μας στα ενεργειακά ζητήματα να παραμένει το Χρηματιστήριο της Ενέργειας και το δημοψήφισμα για την κατάργηση του, αλλά και φυσικά η επανεθνικοποίηση της ΔΕΗ. Ταυτόχρονα όμως και όσον αφορά τον πόλεμο, τέθηκε το ζήτημα ενός νέου Κινήματος Αδεσμεύτων, πέρα και έξω φυσικά από τις νατοϊκές “συμμαχίες”, το οποίο ανακοινώθηκε με την “Διακήρυξη της Αθήνας της 13ης Μάη” παρουσία των συνοδοιπόρων μας από την Προοδευτική Διεθνή, Τζέρεμι Κόρμπιν και Έτζε Τεμελκουράν.
Τέλος, δεν θα μπορούσε ένα Συνέδριο σε αυτή την πολιτική συγκυρία να μην αποφασίσει και για τα ζητήματα των “συνεργασιών” λόγω και του εκλογικού πολιτικού ορίζοντα. Μιλάμε πάντα πολιτικά, για συγκεκριμένα ζητήματα και έξω φυσικά από το μνημονιακό πλαίσιο της εξαθλίωσης. Ζητήματα όμως, ή μάλλον πολιτικές τομές, που θα πρέπει να συζητηθούν και να καταλήξουν -αν αυτό γίνει- πριν από τις εκλογές, αλλιώς μιλάμε απλώς για κοροϊδία.
Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει οποιαδήποτε σοβαρή πολιτική σύγκληση στα λεγόμενα “3ήμερα” που προβλέπει μετεκλογικά το Σύνταγμα. Οι όποιες τέτοιες μετεκλογικές συζητήσεις γίνονται αποκλειστικά για το μοίρασμα θώκων, κάτι που το ΜέΡΑ25 το αφήνει παγερά αδιάφορο. Άρα οποιαδήποτε συζήτηση πριν τις εκλογές και οποιαδήποτε απόφαση για μας, πάντα με επικύρωση από την βάση του κόμματος.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, μετά το β΄ μέρος του 1ου Συνεδρίου μας, εμείς θα κινηθούμε με ειλικρίνεια, συνέπεια και αρχές, πιστοί σε αυτό που λέγαμε ότι “πιστεύουμε αυτά που λέμε και κάνουμε αυτά που πιστεύουμε”, αλλά και στο “γενεσιουργό” μας σύνθημα, που δεν ήταν άλλο από το “για τους ανθρώπους, όχι για την εξουσία και τα αξιώματα”. Έτσι λοιπόν, θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε και τώρα.