Παρεμβάσεις στην εκδήλωση της ΤΟ Ιωαννίνων του ΚΚΕ για τα άτομα με αναπηρία και τα προβλήματα τους
Στην εκδήλωση τις ΤΟ Ιωαννίνων του ΚΚΕ για τα άτομα με αναπηρία και τα προβλήματα τους που πραγματοποιήθηκε την περασμένη τετάρτη στο πάρκο Λιθαρίτσια πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις από τον Χούσο Παναγιώτη πρόεδρο του Φοιτητικού Συλλόγου Ιατρικής, την Σπυριδούλα Δαρδάνη πρόεδρο του σωματείου εργαζομένων ιδιωτικής υγείας και πρόνοιας νομού Ιωαννίνων και εργαζόμενοι στη «Μέριμνα» και την Διαμάντω Νίκη διευθύντρια του οδοντιατρικού τμήματος του γενικού νοσοκομείου «Χατζηκώστα».
Ο Παναγιώτης Χούσος ως νέος με κινητική αναπηρία τόνισε ότι η αντιμετώπιση της πρόνοιας ως εμπόρευμα από το αστικό κράτος «εμποδίζει εμάς και τις οικογένειές μας να ζήσουμε με βάση τις πραγματικές μας ανάγκες και τις δυνατότητες της εποχής» επισημαίνοντας ότι προσωπικά «με εξοργίζει ένα κράτος που για να δικαιολογήσει την απόσυρση του από την πρόνοια και την παράδοσή της στους ιδιώτες προσπαθεί να μας πείσει για ισότητα και όχι ισοτιμία των αναπήρων, για δήθεν ειδικές ικανότητες που έχουμε και όχι ειδικές ανάγκες».
Αναφερόμενος στην πολιτική της «συμπερίληψης» πού εφαρμόζεται από τις ελληνικές κυβερνήσεις και την ΕΈ αναρωτήθηκε «για ποια συμπερίληψη μιλάμε όταν η φροντίδα των ΑΜΕΑ εναπόκειται σχεδόν αποκλειστικά στην αγάπη, τη θέληση και την πολυφορεμένη ατομική ευθύνη της οικογένειας και βεβαίως το πορτοφόλι και το χρόνο που αυτή μπορεί να διαθέσει;».
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στις προσωπικές δυσκολίες που ο ίδιος και η οικογένειά του αντιμετώπισαν λέγοντας «έπρεπε δύο και τρεις φορές την εβδομάδα να κάνουμε 100 km σε ένα απόγευμα για τις εξειδικευμένες φυσικοθεραπείες που είχα ανάγκη. Συναντούσα παιδιά με βαρύτερες αναπηρίες από τη δική μου και κατανοούσα μία αγωνία από τα παιδιά και τους γονείς τους για το πώς θα τα βγάλουν πέρα». Ακολούθως αναφέρθηκε στο μπούλινγκ που ο ίδιος δέχθηκε στο σχολείο καθώς και άλλα παιδιά με αναπηρία λέγοντας ότι το κράτος αντιμετωπίζει το θέμα «με καλογυρισμένα σποτάκια στην τηλεόραση, αλλά επί της ουσίας δεν κάνουν απολύτως τίποτα γιατί είναι κόστος και δεν είναι στις προτεραιότητες τους», υπογραμμίζοντας ότι δεν υπάρχουν ψυχολόγοι και εξειδικευμένο προσωπικό στα δημόσια σχολεία για να στηρίξουν τους μαθητές με αναπηρία.
Παράλληλα ως φοιτητής της Ιατρικής υπογραμισε στη απουσία της πρόληψης και συνολικότερα της αντιμετώπισης της αναπηρίας τόσο σε επίπεδο εκπαίδευσης ενός νέου γιατρού, όσο και στο σύστημα υγείας, λέγοντας χαρακτηριστικά «σήμερα δεν μαθαίνουμε ουσιαστικά τίποτα για την αξία της προληπτικής Ιατρικής παρά μόνο αποσπασματική παρουσίαση επιδημιολογικών δεδομένων».
«Όμως βρίσκομαι σήμερα εδώ και αν θέλω να σας πω κάτι για να μείνει είναι πώς μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και της ΚΝΕ κατάλαβα πως η μόνη ρεαλιστική πιθανότητα για ανθρώπους σαν εμένα, για να ζήσουμε καλύτερα και να αναμετρηθούμε από καλύτερες θέσεις με τα αντικειμενικά εμπόδια που μας βάζει η αναπηρία, είναι μέσα από τον οργανωμένο συλλογικό αγώνα για τις σπουδές, τη δουλειά τη ζωή μας» ανέφερε χαρακτηριστικά ο ομιλητής καλώντας τους νέους με αναπηρία και τις οικογένειές τους σε συστράτευση με το ΚΚΕ.
Παρέμβαση στην εκδήλωση έκανε και η Σπυριδούλα Δαρδάνη πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων ιδιωτικής υγείας και πρόνοιας νομού Ιωαννίνων και εργαζόμενοι στη «Μέριμνα». Μέσα από την παρέμβαση της ανέδειξε ότι ο χορός των ατόμων με αναπηρία και της ειδικής αγωγής αντιμετωπίζονται είτε ως κόστος για το κράτος είτε ως ευκαιρία για κέρδος για τους ιδιώτες.
Συγκεκριμένα επισήμανε ότι οι δομές της «Μέριμνας» έχουν τον χαρακτήρα αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας όπως και οι περισσότερες άλλες τέτοιες δομές στο Νομό Ιωαννίνων ώστε να μην εντάσσονται οργανικά στις δημόσιες κρατικές δομές πρόνοιας για να μην έχει ευθύνη της χρηματοδότησης τους το κράτος.
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι οι δομές να παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα τόσο στην υλικοτεχνική υποδομή τους, όσο και στη στελέχωση τους. Συγκεκριμένα υπογράμμισε ότι οι δομές στερούνται υλικοτεχνικής υποδομής, οι χώροι είναι μικροί χωρίς να παρέχετε το αναγκαίο τεχνικό και παιδαγωγικό υλικό για να δουλέψει σωστά με τα παιδιά και αν υπάρχει δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες όλων αυτών των παιδιών. Παράλληλα στάθηκε στην απουσία εξωτερικών προαύλιων χώρων με ειδικά διαμορφωμένες συνθήκες για αυτά τα παιδιά, με αποτέλεσμα να είναι κλεισμένα σε εσωτερικούς χώρους. Ακολούθως τόνισε ότι απουσιάζουν σημαντικές ειδικότητες όπως ειδικών παιδαγωγών, φυσικοθεραπευτών, εικαστικών, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να καλούνται να καλύψουν εμπειρικά αυτές τις ειδικότητες με ψυχικό και σωματικό κόστος για τους ίδιους. Επιπλέον οι δομές δεν παρακολουθούνται από γιατρούς εργασίας πού θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην καθοδήγηση των εργαζομένων έτσι ώστε στο έργο τους να μην περιορίζονται στην πρακτική τους πείρα. Στην ίδια κατεύθυνση υπογράμμισε ότι οι διεπιστημονικές ομάδες των δομών δεν συνεργάζονται με δημόσιους φορείς και πολλές φορές οι γονείς παίρνουν διαφορετικές κατευθύνσεις για το παιδί, με αποτέλεσμα τη σύγχυση και την απογοήτευση τους.
Η Σπυριδούλα Δαρδάνη αναφέρθηκε αναλυτικά στις συνθήκες εργασίας των 70 και πλέον εργαζομένων στη «Μέριμνα» υποστηρίζοντας ότι σήμερα απασχολούνται στη συντριπτική τους πλειοψηφία με ευέλικτες μορφές απασχόλησης, κατάβαση «μπλοκάκι» με αποτέλεσμα ούτε οι ίδιοι να καλύπτουν τις ανάγκες τους αλλά και να υπάρχουν επιπτώσεις στην ποιότητα παροχής των υπηρεσιών στα παιδιά. Παράλληλα υποστήριξε ότι το σωματείο ιδιωτικής υγείας και πρόνοιας μαζί με το εργατικό κέντρο Ιωαννίνων και γονείς ανέδειξαν όλα αυτά τα ζητήματα τα προηγούμενα χρόνια, ήρθαν σε αντιπαράθεση με την προπαγάνδα της διοίκησης της «Μέριμνας» που υποστηρίζει ότι αν ικανοποιούνταν τα δίκαια αιτήματα τους οι δομές θα κλείναν κάτω από το βάρος της υποχρηματοδότησης, υποστηρίζοντας ότι σήμερα υπάρχει τόσο ο πλούτος όσο και η επιστημονική γνώση που μπορούν να συμβάλλουν στην ικανοποίηση των αναγκών των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους.
Τέλος παρέμβαση στην εκδήλωση έκανε η Διαμάντω Νίκη διευθύντρια του οδοντιατρικού τμήματος του γενικού νοσοκομείου «Χατζηκώστα» που τόνισε ότι εδώ και 17 χρόνια γίνεται μία προσπάθεια να παρέχεται μία βασική οδοντοθεραπεία σε άτομα με ειδικές ανάγκες. Επεσήμανε ότι η στελέχωση, ο εξοπλισμός και η λειτουργία του ιατρείου γίνεται από ιδιωτικές δωρεές και ΜΚΟ αφού στον προϋπολογισμό του νοσοκομείου δεν εντάσσεται τίποτα για το ιατρείο παρά μόνο «4.000 με ΦΠΑ για τα αναλώσιμα σε οδοντιατρικό υλικό που είναι αναγκασμένοι να παρέχουν για να εξυπηρετούν βασικές ανάγκες των ασθενών σε ημέρες εφημερίας και σε τακτικό ιατρείο». Το ιατρείο εξυπηρετεί περιστατικά από την Ήπειρο την Κέρκυρα τη Λευκάδα γιατί είναι λίγα τα τμήματα που έχουν μείνει στα δημόσια νοσοκομεία. Παράλληλα επισημάνθηκε ότι γίνονται επισκέψεις στα ειδικά σχολεία ενώ από το 2014 έχει σταματήσει η φθορίωσης των δοντιών των παιδιών σε αυτά, λόγω υποχρηματοδότησης.
