«Ο καιρός γυρίζει» κατά μια παλαιότερη έκφραση και με δεδομένο ότι σε λίγες ημέρες θα ακουστούν τα σχολικά κουδούνια, αρχίζει επί της ουσίας η νέα περίοδος. Ακούω γύρω μου την τελευταία εβδομάδα ευχές για καλό χειμώνα, καλό φθινόπωρο, καλό αποκαλόκαιρο και καλή σεζόν. Από όλες τις παραπάνω ευχές προτιμώ το «καλή σεζόν», διότι δίνει το αισιόδοξο μήνυμα της έναρξης μιας νέας περιόδου, που αναμένεται ιδιαίτερα δύσκολη.
Τι να την κάνεις όμως τη νέα περίοδο εάν τα μυαλά μας και οι πρακτικές μας παραμένουν στάσιμες, όπως φαίνεται και τοπικά και κεντρικά. Π.χ. ότι εξελίσσεται τις τελευταίες μέρες στη Βουλή αποδεικνύει ότι αρκεί μια «στραβοκλωτσιά», για να γυρίσουμε στην παλιά καλή και αποδοτική κοινοβουλευτική πρακτική της έντασης.
Δικαίως θα πει κανείς ότι ζητήματα που μπορεί να θίξουν τη δημοκρατία, πρέπει να διερευνώνται εξονυχιστικά και με πάθος, όμως για μια ακόμα φορά θα εκφράσω την απορία μήπως από την όλη συζήτηση και τη σχετική εξεταστική μας μείνει μόνο η ένταση και το πάθος και δε γίνουμε σοφότεροι για την ουσία του πράγματος, ενός μεγάλου σκανδάλου όπως αυτό των υποκλοπών. Όλα στο φως και να δοθούν οι απαντήσεις που πρέπει, αλλά χωρίς διάθεση συσκότισης.
Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα των διακυβερνήσεων των τελευταίων τουλάχιστον τριών δεκαετιών, διότι όταν προκύπτει ένα σοβαρό θέμα γίνεται μεγάλος ντόρος για την πολιτική εκμετάλλευση του και ο έρημος ο λαός «τσιμπάει» πολιτικά και εκλογικά μετατοπίζοντας την ψήφο του αλλά τελικά σχεδόν ποτέ δε μαθαίνει την ουσία του πράγματος και η ζωή συνεχίζεται.
Αυτή η πολιτική και αδιαφανής επί της ουσίας διαχρονική διαχείριση των ζητημάτων μαζί με τις οικονομικές δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν στα ευαίσθητα κοινωνικά στρώματα από την ενεργειακή κρίση μπορεί να δημιουργήσουν νέα κύματα «αγανακτισμένων» όχι πια κατά των μνημονίων αλλά αόριστα κατά του συστήματος όπως ο καθένας το έχει στο μυαλό του.
Και κάπου εκεί υπάρχει ξανά στη χώρα μας πεδίο δόξης λαμπρό για κάθε μπουρδολόγο, που θα σκαρφιστεί ανεδαφικές αλλά ευχάριστες στο λαϊκό άκουσμα θεωρίες. Και μάλιστα σε μια εποχή που είναι εύκολο να κυλήσουμε βοηθούντος και του διεθνούς περιβάλλοντος σε νέους κύκλους κοινωνικής έντασης και αβεβαιότητας.
Οι αγροτικές κοινωνίες μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στο μέλλον της χώρας μας γενικότερα, αλλά και στην επαγγελματική αποκατάσταση πολλών νέων και στην Ήπειρο.
Ο χειμώνας θα είναι δύσκολος και πρέπει να έχουμε τις άμυνές μας όλοι. Μια από τις άμυνες μας είναι και η επένδυση στα τοπικά μας προϊόντα.
Πριν καιρό συνάδελφος, πολιτικός συντάκτης από Αθηναϊκό ΜΜΕ, μου είπε: «ήρθα στα μέρη σας και στο χωριό σου και μου άρεσε». Η πρώτη αίσθηση θετική όταν το ακούς γιατί ξέρεις ότι θα διαφημίσει τον τόπο. «Και τι σου άρεσε στους Μελισσουργούς;» ρώτησα. Δεν μου είπε για το τοπίο, το νερό, κλπ., αυτά προφανώς του άρεσαν και μου είπε ευθέως άλλη στιγμή. Το κυριότερο όμως που του έκανε εντύπωση ήταν τα αγνά ντόπια προϊόντα, όπως πχ το αβγό. Ναι το αβγό!
Και όμως αυτό το ταπεινό προϊόν συγκινεί και δεν είναι το μόνο. Άρα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο σε τέτοια μέρη να έχει καλή τοπική κουζίνα με αγνά υλικά. Και δεν ήταν ο μόνος που μου το είπε.
Πολλοί συνάδελφοί και φίλοι αλλά και άγνωστα σε μένα πρόσωπα βρέθηκαν στην Ήπειρο, κυρίως στον ορεινό όγκο και ξετρελάθηκαν. Δέχθηκα πολλά θετικά μηνύματα στο messenger. Τι διαπίστωσα; Όπου υπάρχουν βιομηχανοποιημένα προϊόντα σε μέρη τέτοια ο τουρίστας – επισκέπτης ξινίζει. Θέλει το αγνό το ντόπιο.