Παρά το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός ουδέποτε είχε δώσει την 9 Απριλίου ως ημερομηνία των εκλογών με απλή αναλογική, όλα τα στοιχεία συνέκλιναν σε αυτή την ημέρα. Ακόμη και το υπουργικό συμβούλιο που θα γινόταν μεθαύριο Παρασκευή, οι ανακοινώσεις για τον κατώτατο μισθό, και τα σενάρια για προκήρυξη εκλογών στις 10 Μαρτίου, ημέρα Παρασκευή και διάλυση της Βουλής δύο ημέρες μετά, ήταν κοινό μυστικό.
Όλοι ήταν προετοιμασμένοι για αυτήν ημερομηνία με την 14η ή 21 Μαίου να ήταν οι πιθανές ημερομηνίες για δεύτερες εκλογές.
Ένα τραγικό δυστύχημα, δεκάδες νεκροί και τραυματίες, μια εθνική τραγωδία που βιώνει η χώρα ανατρέπουν τα πάντα.
Κι όχι μόνο. Φαίνεται να αλλάζουν και τους σχεδιασμούς για εκλογές στις 9 Απριλίου, με την κυβέρνηση να αναζητά πιο ουδέτερο χρόνο και σίγουρα όχι υπό την πίεση αυτής της τραγωδίας που θα απασχολεί για πολύ καιρό τη χώρα και τους πολίτες.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Η Κυβέρνηση φαίνεται να έχει μεγάλη φθορά λόγω των ουσιαστικών της ευθυνών για την πολύνεκρη τραγωδία. Οι πολίτες αδυνατούν να κατανοήσουν – οι οικογένειες των θυμάτων δε εξαγριώνονται- πως εν έτει 2023 δεν υπήρχε σύγχρονο σύστημα στο σιδηροδρομικό δίκτυο και επί δώδεκα λεπτά δύο τραίνα κινούνταν πάνω στις ίδιες ράγες με αντίθετη φορά.
Το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο από την στιγμή που μιλάμε για ένα πολύνεκρο δυστύχημα στο οποίο έχασαν τόσο άδικα την ζωή τους νέα παιδιά. Ο κ. Οικονόμου απατώντας σε ερώτηση συναδέλφου στο breafing –ενημέρωση- τόνισε ότι «Το ζήτημα των εκλογών σε αυτή τη φάση δεν απασχολεί καθόλου τον πρωθυπουργό», κατά την οποία δέχτηκε μπαράζ ερωτημάτων για την τεράστια καταστροφή με τους τουλάχιστον 57 νεκρούς στα Τέμπη.
Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις που έγιναν την περασμένη Τετάρτη σε όλη την χώρα (θυμίζοντας εποχές μνημονίων) επ’ αφορμή της απεργίας που είχαν προκηρύξει ΑΔΕΔΥ και Εργατικά Κέντρα στον απόηχο του Δυστυχήματος αποδεικνύει στην πράξη ότι μεγάλο μέρος της κοινωνίας πλέον δεν είναι πρόθυμο να σιωπήσει απέναντι στις οποιαδήποτε διαχρονικές παθογένειες και στην «γύμνια» του Επιτελικού Κράτους που φανερώνεται όλο και πιο έντονα στο τέλος της τετραετίας η Κυβέρνηση.
Αντί λοιπόν να τραγουδήσουμε τους στίχους του Νίκου Γκάτσου στον Κεμάλ – αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ- ας πάρουμε απόφαση ο καθένας από το δικό του μετερίζι, στην καθημερινότητα, στα μικρά και στα μεγάλα και ας τον αλλάξουμε επιτέλους αυτό τον κόσμο.
Και στις πόλεις της Ηπείρου-Ιωάννινα, Άρτα, Πρέβεζα και Ηγουμενίτσα οι κινητοποιήσεις ήταν πολύ μεγάλες φανερώνοντας την δυναμική του απλού κόσμου που πέραν του Δυστυχήματος αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στην καθημερινότητα του που έχουν συσσωρευτεί.
Μάλιστα τόσο στην Άρτα όσο και στην Πρέβεζα η μαζικότητα των κινητοποιήσεων θύμισε εποχές παλαιών δεκαετιών.
Η ανατροπή έτσι κι αλλιώς του χρονοδιαγράμματος των πολιτικών εξελίξεων, ενισχύει εκτιμήσεις ότι είναι ορατό πια το ενδεχόμενο ο Μητσοτάκης να προκρίνει μετατόπιση της εκλογικής αφετηρίας κατά τουλάχιστον δυο με τρεις εβδομάδες.
Η κυβέρνηση καλείται τώρα να ρίξει φως στα αιτία του πολύνεκρου δυστυχήματος στα Τέμπη και να παρουσιάσει συγκεκριμένες προτάσεις για την επόμενη ημέρα. Είναι με την «πλάτη» στον τοίχο όχι μόνο λόγω των ξεκάθαρων ευθυνών της αλλά και λόγω της τραγικής διαχείρισης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μέχρι πριν από λίγο μη οριστικοποίηση αν τελικά θα είναι υποψήφιος ο Κώστας Καραμανλής. Ο πρώην πλέον Υπουργός Υποδομών μπορεί να ανέλαβε την πολιτική ευθύνη όμως ας μην «γελιόμαστε» θα είναι τουλάχιστον κωμικοτραγικό λίγες εβδομάδες μετά την τραγωδία να είναι εκ νέου υποψήφιος. Πόσο μάλλον υποκριτικό..
Ο σημερινός σχεδιασμός
Εάν οι εκλογές διεξαχθούν στις 14 ή 21 Μαΐου, με τις δεύτερες στις 2 Ιουλίου, θα υπάρξει ικανή χρονική απόσταση από το τραγικό συμβάν και εκτιμάται πως θα έχουν επιμεριστεί με δίκαιο τρόπο οι ευθύνες, αλλά και η κυβέρνηση θα μπορεί να έχει υλοποιήσει αυτά για τα οποία δεσμεύεται. Σε κάθε περίπτωση, οι αποφάσεις θα ληφθούν από την Παρασκευή και μετά. Εκτός των άλλων οι ημερομηνίες αυτές δεν δημιουργούν πρόβλημα με τις Πανελλαδικές εξετάσεις για την εισαγωγή στα ΑΕΙ, και θα έχουν περάσει σχεδόν δύομιση μήνες από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών.
Αν νομίζουν ορισμένοι ότι δεν υπάρχει στην βάση της κοινωνίας σήμερα προβληματισμός, απογοήτευση και οργή είναι βαθιά γελασμένοι. Είμαστε για πάνω από μια δεκαετία τα ” πειραματόζωα” πολυεπίπεδων κρίσεων. Οι κρίσεις αυτές δεν ήταν πάντα ευθύνη αυτού του κόσμου, μάλλον ο κόσμος που αναφέρομαι περισσότερο θύματα ήταν των συνεχιζόμενων κρίσεων. Οι πολίτες όμως δεν είναι δεδομένοι – ποτέ δεν ήταν… Η ιστορία μας διδάσκει ότι ουδείς δεν πρέπει να συμπεριφέρεται ως κλειδοκράτορας της εξουσίας – τοπικής και κεντρικής. Κάνεις δεν μπορεί να υποτιμά την κοινωνική πλειοψηφία. Προσωρινή είναι η εξουσία. Τώρα κατανοώ πλήρως όλους τους φίλους που μου λένε ειδικά μετά από τα τραγικά γεγονότα τις τελευταίες ημέρες, γεγονότα που φέρνουν στην επιφάνεια ελλείψεις χρόνων και την παρακμή του κράτους μας, ότι δεν αλλάζει τίποτα στην χώρα. Νοιώθουν προδομένοι, τους πνίγει η στεναχώρια. Πολλά άλλαξαν όμως αν αναλογιστούμε την ιστορία μας. Τους συλλογικούς αγώνες, τις ατομικές διακρίσεις, τις μεγάλες και μικρές νίκες. Αντί λοιπόν να τραγουδήσουμε τους στοίχους του Νίκου Γκάτσου στον Κεμάλ – αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ- ας πάρουμε απόφαση ο καθένας από το δικό του μετερίζι, στην καθημερινότητα, στα μικρά και στα μεγάλα και ας τον αλλάξουμε επιτέλους αυτό τον κόσμο. Το χρωστάμε στους επόμενους. Τουλάχιστον αξίζει να προσπαθήσουμε…