Με αφορμή διάφορες συζητήσεις που κάνω παρατηρώ πολλές και ενδιαφέρουσες προτάσεις ενόψει των δημοτικών εκλογών.
Η καθεμιά και ο καθένας που έχει με διάφορους τρόπους δημόσιο λόγο θα πρέπει να συμβάλλει στο διάλογο που πρέπει να γίνει για ποιες πόλεις θέλουμε, πως τις θέλουμε και τι πρέπει να γίνει.
Μέχρι τις εκλογές που θα γίνουν σε περίπου 17 μήνες υπάρχει χρόνος για να επισημανθούν πολλά για να πάμε πολλά βήματα μπροστά.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές του 2023 θ’ αναδείξουν τις δημοτικές Αρχές που θα κληθούν να οδηγήσουν τους Δήμους στην επόμενη δεκαετία με αρκετά ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά εργαλεία.
Στη σημερινή ευμετάβλητη περίοδο, έννοιες όπως το περιβάλλον, η οικολογία, η βιώσιμη κινητικότητα, η συμμετοχικότητα, η ενίσχυση της τοπικής επιχειρηματικότητας, η κοινωνική αλληλεγγύη και άλλες πολλές, δεν είναι για να παραγεμίζουν τα ιλουστρασιόν προεκλογικά φυλλάδια, αλλά για να οριοθετούν τη νέα πορεία που πρέπει ν’ ακολουθήσει συνολικά η Αυτοδιοίκηση. Και όλα αυτά παράλληλα με ενίσχυση των υποδομών, των κοινωνικών δομών, των δημοτικών λειτουργιών, κ.α.
Από τις κινήσεις που πρέπει να γίνουν άμεσα είναι:
Α) Να ενεργοποιηθούν στο μέγιστο βαθμό οι κοινωνικές δυνάμεις που «κρύβονται» στους πολιτιστικούς, κοινωνικούς, αθλητικούς και άλλους συλλόγους και φορείς των Δήμων, στηρίζοντας τις δράσεις τους και ενισχύοντας το «στίγμα» τους στην τοπική κοινωνία.
Β) Να υπάρξει η μέγιστη δυνατή θωράκιση του φυσικού περιβάλλοντος, καθιστώντας το παράλληλα προσβάσιμο σε όλους τους πολίτες, προκειμένου να το απολαμβάνουν στην καθημερινότητά τους.
Γ) Να δοθεί σε κάθε Δημοτική Ενότητα τα εφόδια που χρειάζεται ν’ αναπτύξει τις δικές της, ιδιαίτερες δυνατότητες.
Δ) Να δημιουργηθούν μόνιμες ομάδες εργασίας, ανθρώπων με εξειδικευμένες γνώσεις, που θα «κυνηγούν» σε εθνικό κι ευρωπαϊκό επίπεδο -συστηματικά και αποτελεσματικά- κάθε δυνατότητα χρηματοδότησης έργων που θα αλλάξουν την εικόνα του Δήμου.
Ε) Να στηριχθεί η υφιστάμενη τοπική επιχειρηματικότητα και να προσελκύσει ο κάθε Δήμος νέες επιχειρήσεις στην περιοχή, κτίζοντας μια διαχρονική σχέση αμοιβαίας ωφέλειας, με ξεκάθαρους κανόνες, που θα γίνονται σεβαστοί και από τις δύο πλευρές.
Ένας σύγχρονος Δήμος οφείλει να δρομολογήσει διαδικασίες ανάπτυξης ενός πλέγματος διαδημοτικών συνεργασιών και πρωτοβουλιών στον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό, την Οικολογία, την Κοινωνία.
Απαιτείται η ενδυνάμωση της ενεργοποίησης των πολιτών, δίνοντας πραγματική φωνή στον δημότη, μέσα από τις τακτικές ανοικτές συζητήσεις στις γειτονιές, την ενίσχυση των συμμετοχικών θεσμών και τη διενέργεια τοπικών δημοψηφισμάτων.
«Ωραίες προθέσεις, αλλά με ποια «μαγική συνταγή» θα συμβούν όλα τα παραπάνω;» θ’ αναρωτηθεί κάποιος. Κι όμως, υπάρχει «μαγική συνταγή» κι αυτή την κατέχουν οι συμπολίτες μας που είναι και το «υπέρ – όπλο» της κάθε διοικητικής διοίκησης.
Αυτοί θα υποδείξουν τις ανάγκες της γειτονιάς τους, που πρέπει να ενταχθούν στο προεκλογικό πρόγραμμα των υποψηφίων. Αυτοί θα ορίσουν το πλαίσιο της επόμενης μέρας, ώστε να σχεδιαστεί ένα ουσιαστικό δίκτυο κοινωνικών, οικονομικών και άλλων δομών, για να βελτιωθεί η ζωή όλων.
Νέος αναστοχασμός και μελλοντικές κρίσεις
Τα τελευταία χρόνια οι πολλαπλές κρίσεις άλλαξαν ριζικά τις ζωές όλων μας και μας οδήγησαν σε μια νέα «κανονικότητα» χωρίς τις σταθερές του παρελθόντος.
Επι της ουσίας άλλαξαν εκ βάθρων αντιλήψεις, συμπεριφορές, συνήθειες, αλλά και μπήκαν νέα διλήμματα στο τραπέζι του διαλόγου.
Κυρίως όμως αναδείχθηκαν πτυχές της ζωής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής που είχαν παραμεριστεί τις τελευταίες δεκαετίες και δεν θεωρούνταν ελκυστικές προς συζήτηση. Όμως η ζωή τα φέρνει στο τραπέζι του διαλόγου και μας οδηγεί σε ευρύτερες σκέψεις.
Αυτό που βλέπουμε είναι πως δημιουργήθηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό ένα νέο περιβάλλον μέσα και από τη φάση της αυτογνωσίας που βιώσαμε συλλογικά ως κοινωνία.
Σε αυτό το νέο τοπίο προσπαθούμε ακόμα να προσαρμοστούμε και ήδη πάρα πολλοί ταυτόχρονα αναλογιζόμαστε τι είχε γίνει λάθος τα προηγούμενα χρόνια σε σημαντικούς τομείς της δημόσιας πολιτικής.
Είναι περίοδος ενός νέου αναστοχασμού για σειρά κρίσιμων ζητημάτων που αναδείχθηκαν λόγω των πολλαπλών κρίσεων τόσο στο οικονομικό, πολιτικό, οικονομικό, αλλά ακόμα και στο ηθικό πεδίο.
Εξάλλου πάντα οι κρίσεις θεωρούνται και μια μορφή ευκαιριών αρκεί να μπορεί κανείς να τις αξιοποιήσει και να δει το θετικό κομμάτι.
Ένα και από τα σημαντικά θέματα συζήτησης πρέπει να αποτελέσει η ανάγκη ενίσχυσης του εθνικού συστήματος υγείας, αλλά και άλλων δομών που έχουν σχέση με την αντιμετώπιση μελλοντικών κρίσεων. Να υπάρξει ένα οργανωμένο σχέδιο δράσης και παρεμβάσεων που θα οικοδομήσουν ένα νέο ΕΣΥ και να μην μείνουμε στις διορθωτικές κινήσεις λόγω της πανδημίας.
Π.χ. η κλιματική κρίση και όχι πλέον αλλαγή θα είναι μια από τις πιο βαθιές κρίσεις και η οποία μπορεί να φαντάζει μακρινή και αδιάφορη για πολλούς, αλλά συνδέεται άμεσα με τη ζωή μας, το νερό, τον αέρα, τη διατροφική μας αλυσίδα, κ.λ.π. Δείτε τι γίνεται με τις πυρκαγιές στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και τις υψηλές θερμοκρασίες.
Το σίγουρο είναι ότι όλα θα είναι διαφορετικά από εδώ και πέρα. Και όπως έλεγαν οι Ρωμαίοι, «όλα τα πράγματα αλλάζουν, κι εμείς αλλάζουμε μαζί μ’ αυτά» (Omnia mutantur, nos et mutamur in illis).