Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την ολοκληρωτική συντριβή της Ναζιστικής Γερμανίας, χιλιάδες φασίστες και ναζί εγκληματίες πολέμου διέφυγαν στη Νότια Αμερική σε χώρες όπως η Αργεντινή, η Χιλή, η Βραζιλία, η Παραγουάη, σε κάποιες εκ των οποίων τα δικτατορικά τους καθεστώτα ήταν εύκολα προσβάσιμα μέσω της Ισπανίας του Φράνκο, αλλά και του Βατικανού το οποίο είχε πολλούς ιερείς με ιδιαίτερη συμπάθεια στο ναζιστικό καθεστώς. Η ναζιστική οργάνωση «Odessa» (που επί της ουσίας ήταν μια οργανωμένη επιχείρηση από την παντοδύναμη μυστική οργάνωση των SS της ναζιστικής Γερμανίας), η λιγότερο γνωστή οργάνωση «Die Spinne», καθώς και εκπρόσωποι της Χριστιανικής Εκκλησίας βοήθησαν σε αυτή τη μαζική διαφυγή όσων ναζί δεν συνελήφθησαν ώστε να δικαστούν στη δίκη της Νυρεμβέργης. Σε μια μυστική συνάντηση που έγινε τον Αύγουστο του 1944 στο Στρασβούργο γερμανοί μεγαλοεπιχειρηματίες (βιομήχανοι και τραπεζίτες) αποφάσισαν να χρηματοδοτήσουν τη δημιουργία δικτύων διαφυγής στελεχών του ναζιστικού κόμματος, με την ελπίδα δημιουργίας ενός «Τέταρτου Ράιχ» τα επόμενα χρόνια. Ο «γιατρός» των αποτρόπαιων πειραμάτων του Άουσβιτς, Γιόζεφ Μένγκελε, υπεύθυνος για τον θάνατο 4,5 εκατομμυρίων Εβραίων, κατάφερε να ξεφύγει από την αιχμαλωσία και να καταφύγει στην Αργεντινή του Περόν και στη Βραζιλία στον Αμαζόνιο. (βλέπε βιβλίο: «Οι ναζί της διπλανής πόρτας», εκδόσεις Ποταμός, 2016, Eric Lichtblau). Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Franco Fracassi, -γνωστός για το βιβλίο του «IV Reich» (Τέταρτο Ράιχ)- σε μία κωμόπολη των ΗΠΑ, στην περιφέρεια του Σινσινάτι (αμερικανική πολιτεία Οχάιο) διέφυγαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι χειρότεροι Ουκρανοί εγκληματίες πολέμου. Όλοι αυτοί οι ναζί, σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει o Fracassi στο βιβλίο του, έφτασαν στην κορυφή της πυραμίδας, συνεργάστηκαν με τις δυτικές μυστικές υπηρεσίες και με πολυεθνικές εταιρείες (ο φασισμός πάντα χρηματοδοτείται άλλωστε από το μεγάλο κεφάλαιο), ώστε να επιστρέψουν πάλι στην Ευρώπη, συγκεκριμένα στην Ουκρανία, και να την κατακτήσουν εκ νέου. Ο Fracassi μας δίνει να καταλάβουμε μέσα από τα βιβλία και τις συνεντεύξεις του, ότι πίσω από τους ναζί και τους φασίστες βρίσκονται οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ που τους κατευθύνουν ώστε να εξυπηρετούν τα στρατηγικά τους σχέδια. Η οργάνωση «Odessa» σύμφωνα με τον Fracassi βρίσκεται στο κέντρο εδαφικών διεκδικήσεων, στις αυριανές στρατηγικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στη σύνθεση κυβερνήσεων. «Ο ναζισμός δεν ανήκει στο παρελθόν, αλλά υπάρχει τώρα στην Ευρώπη, στην Ουγγαρία, την Πολωνία, την Τσεχία, την Εσθονία», αναφέρει σε πρόσφατη συνέντευξή του. Το πιο χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Ουκρανίας. Από το 2014 μετά το πραξικόπημα των φασιστών έως σήμερα 14.000 ρωσόφωνοι έχουν χάσει τη ζωή τους από εγκλήματα των νεοναζιστικών ταγμάτων. Σε ειδική έκθεση του Γραφείου της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τις Παραβιάσεις του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου, το φασιστοτάγμα «Ντονμπάς», το οποίο ευλόγησε ο Ουκρανός Πατριάρχης Φιλάρετος (κατά κόσμο Μιχαήλ Ντενισένκο), ενοχοποιήθηκε για λεηλασίες, δολοφονίες αμάχων με συνοπτικές διαδικασίες, και βιασμούς, συμπεριλαμβανομένων ανηλίκων. Η έκθεση του ΟΗΕ επικεντρώνεται μεταξύ άλλων και στις αναφορές από τη μάχη στην περιοχή του Ιλοβάισκ όπου μέλη του φασιστοτάγματος «Ντονμπάς» βασάνισαν απάνθρωπα πολίτες, τους οποίους είχαν φυλακισμένους σε Δημοτικό Σχολείο, και αργότερα στην αυλή ανακαλύφθηκε ομαδική ταφή με τρία πτώματα αμάχων. Σύμφωνα με μαρτυρίες που συλλέχθησαν από αξιωματούχους του ΟΗΕ, τους αμάχους δολοφόνησαν οι φασίστες των ταγμάτων «Ντονμπάς» και «Ντνιεπρ-1». Στη 14η έκθεση του Γραφείου του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών περιγράφεται μια περίπτωση ομαδικού βιασμού από φασίστες των ταγμάτων «Ντονμπάς» και «Αζόφ» ενός ψυχικά αρρώστου ατόμου, η οποία οδήγησε σε σημαντική επιδείνωση της υγείας του. Σύμφωνα με την έκθεση, ο αριθμός των βιαστών κυμαινόταν από 8 έως 10 άτομα. Ο Πατριάρχης της Ουκρανίας Φιλάρετος, ο οποίος είχε χαρακτηρίσει στην πανδημία του κορονοϊού ως «τιμωρία του Θεού για τις αμαρτίες των ανθρώπων», όντως ευλογούσε τα φασιστικά όπλα κηρύττοντας πως το “ου φονεύσεις” πρέπει να παραβιαστεί αφού η ρίζα του κακού βρίσκεται σε εκείνους τους ανθρώπους (τους άθεους) που ζουν στο Ντονμπάς καθώς και σε αυτούς που βρίσκονται στη Μόσχα. (Η παράθεση των παραπάνω στοιχείων προέρχεται από το άρθρο του Γρηγόρη Τραγγανίδα «Πατριάρχης Ουκρανίας Φιλάρετος: Ο παπάς των ναζί.», «Το Περιοδικό», 13-09-2020).
Ας ρίξουμε όμως μια τελευταία ματιά στα γεγονότα ανοίγοντας το πλάνο θέασης, και βλέποντας σε μεγαλύτερη κλίμακα τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που διέπραξαν και διαπράττουν ανενόχλητα και χωρίς διεθνείς κυρώσεις εκείνοι στους οποίους ανήκει το παγκόσμιο δικαστήριο, το οποίο καταδικάζει μέχρι σήμερα που μιλάμε ακόμα ολόκληρη τον πλανήτη, εκτός από τον δικό τους χρόνιο και αιματηρό και ακατάπαυστο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Το μεγαλύτερο σε έκταση δοκίμιο πολέμου που γράφτηκε ποτέ και που γράφεται στην παγκόσμια ανθρώπινη ιστορία αφορά εκείνους ακριβώς, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με μία συγκλονιστική νέα σχετικά έκθεση που συντάχθηκε από τον καθηγητή David Vine στο Ινστιτούτο Watson του Πανεπιστημίου Brown εκτιμά ότι 37 εκατομμύρια άνθρωποι, που ισοδυναμούν με ολόκληρο τον πληθυσμό του Καναδά, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα καταγωγής τους ή έχουν εκτοπιστεί εσωτερικά από τον εικοσαετή ατελείωτο ιμπεριαλιστικό πόλεμο των ΗΠΑ. Η ανάλυση στοχεύει στην ποσοτικοποίηση του αριθμού των ανθρώπων που εκτοπίστηκαν από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ από τότε που ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους κήρυξε «παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» τον Σεπτέμβριο του 2001 μετά τις επιθέσεις στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου στη Νέα Υόρκη και στο Πεντάγωνο. Ο καθηγητής Vine και οι συνεργάτες του σημειώνουν ότι 37 εκατομμύρια των εκτοπισμένων είναι μια «πολύ συντηρητική εκτίμηση», με τον πραγματικό αριθμό να πλησιάζει τα 48-59 εκατομμύρια. Αριθμός ίδιος ή και μεγαλύτερος από όλα τα εκτοπισμένα άτομα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και συνεπώς μεγαλύτερος από οποιονδήποτε άλλο πόλεμο τον περασμένο αιώνα. Είναι δύσκολο να διατυπωθούν τα επίπεδα δυστυχίας, της φτώχειας, των ταραχών, των συγκρούσεων, του πόνου και του θανάτου που έπληξαν ολόκληρες κοινωνίες και υπέστησαν εκατομμύρια άνθρωποι σε χώρες όπως το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, η Υεμένη, η Σομαλία, οι Φιλιππίνες, το Ιράκ, η Λιβύη και η Συρία. Καθ’ όλη τη διάρκεια του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», εκτιμάται ότι μεταξύ 770.000 και 801.000 πολιτών και μαχητών από όλες τις πλευρές έχουν πεθάνει στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Συρία, το Πακιστάν και την Υεμένη. (Πηγή: INFOWAR, 10-09-2020, άρθρο: Τα θύματα δύο δεκαετιών «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» των ΗΠΑ. Βλέπε και πρωτότυπο άρθρο στο World Socialist Web Site «WSWS.ORG», Jacob Crosse, 09-09-2020).
Και επειδή το ρεσιτάλ ΝΑΤΟ-φροσύνης και υποκρισίας δίνει και παίρνει αυτή τη στιγμή που «μιλάμε» μέσα στα προσκυνημένα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας κράτους-προτεκτοράτου που «ακούει» ακόμα στο όνομα Ελλάς), ο γράφοντας με περίσσεια αγάπη για τους λαούς (και φυσικά για τον λαό του) παραθέτει -αντί επιλόγου- σημαντικές πληροφορίες για το «μεγαλείο» των δράσεων και επεμβάσεων του ΝΑΤΟ κατά της ανθρωπότητας. Η παρακάτω συνοπτική καταγραφή των άμεσων ή έμμεσων επεμβάσεων του ΝΑΤΟ είναι από την Έκδοση του Μορφωτικού Γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΔΟΝ:
1950, Κορέα: Αμερικανική απόβαση στην Κορέα. 1951, Αίγυπτος: Βρετανικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν αιγυπτιακές πόλεις. 1952, Τυνησία, Μαρόκο: Ξεκινά η τετραετής «εκπολιτιστική» δράση των Γάλλων «Λεγεωνάριων» της τιμής στην Τυνησία και στο Μαρόκο. 1953, Ιράν: Με την επίβλεψη της CIA εκδηλώνεται πραξικόπημα στο Ιράν. Η «ανεπιθύμητη» κυβέρνηση Μοσαντέκ ανατρέπεται και τη θέση του παίρνει ο διορισμένος από τη CIA Σάχης που αναλαμβάνει την αποστολή της βιολογικής εξαφάνισης των κομμουνιστών. 1954, Γουατεμάλα: Στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ. Η νόμιμη δημοκρατική κυβέρνηση Αρμπένσα ανατρέπεται βίαια και εγκαθιδρύεται καθεστώς φασιστικής δικτατορίας. 1956, Αίγυπτος: Άγγλο-γαλλικά αεροπλάνα αρχίζουν τον βομβαρδισμό της Αιγύπτου. 1958, Λίβανος: Αμερικανοί πεζοναύτες αποβιβάζονται στον Λίβανο. Καταλαμβάνουν τη Βηρυτό, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια και τους κυριότερους συγκοινωνιακούς κόμβους της χώρας. 1958, Αραβικά Εμιράτα: Αγγλικά στρατεύματα αποβιβάζονται στο Άντεν, στο Κουβέιτ, στο Ομάν και στο Μπαχρέιν. Ιούλης 1958, Ιράκ: Αμερικανικά και αγγλικά στρατεύματα από το Λίβανο και την Ιορδανία εισβάλλουν στο Ιράκ. Αύγουστος 1960, Κονγκό: Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ αποφασίζει την ανατροπή και τη δολοφονία του εθνικού λαϊκού ηγέτη του Κονγκό, Πατρίς Λουμούμπα. Απρίλης 1961, Κούβα: Χιλιάδες Αμερικανοί μισθοφόροι με την υποστήριξη αεροπορίας εισβάλλουν στην Κούβα. 1964, Βιετνάμ: Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός προβαίνει σε γενοκτονία στο Βιετνάμ. Στη διάρκεια της εννιάχρονης επέμβασης ο πόλεμος εξαπλώνεται σε όλες τις χώρες της Ινδοκίνας (Βιετνάμ, Λάος, Καμπότζη). Γενάρης 1966, Παναμάς: Αμερικανοί στρατιώτες ανοίγουν πυρ ενάντια σε ειρηνική λαϊκή εκδήλωση στον Παναμά. Οι διαδηλωτές απαιτούσαν την επιστροφή της διώρυγας στους κατόχους της. 1966-1967, Γουατεμάλα: Νέα επέμβαση Αμερικανών πρασινομπερέδων εναντίον εξεγερμένων. 21 Απρίλη 1967, Ελλάδα: Αμερικανοκίνητη στρατιωτική χούντα αναλαμβάνει την εξουσία στην Ελλάδα με τη συμβολή της CIA. 1967, Αραβικές Χώρες: Αμερικανοί και Άγγλοι μισθοφόροι και στρατιωτικοί σύμβουλοι συμμετέχουν στον πόλεμο των έξι ημερών του Ισραήλ κατά των αραβικών λαών. 1969-75, Καμπότζη: Αποστολή αμερικανικών στρατευμάτων και δυνάμεων του Πολεμικού Ναυτικού. Εξαπολύονται βομβαρδισμοί κατά του λαού της χώρας. Πάνω από 2.000.000 οι νεκροί. Σεπτέμβρης 1973, Χιλή: Ο απόφοιτος της στρατιωτικής σχολής δικτατόρων των ΗΠΑ Αουγκούστο Πινοσέτ σε συνεργασία με τη CIA δολοφονεί τον Πρόεδρο Αλιέντε και εγκαθιδρύει αμερικανόδουλο φασιστικό καθεστώς. Χιλιάδες οι νεκροί, οι ανάπηροι, οι αγνοούμενοι, οι φυλακισμένοι. Οκτώβρης 1973, Αίγυπτος – Συρία: Οι Αμερικανοί με αερογέφυρα εφοδιάζουν τους Ισραηλινούς που επιτίθενται ξανά ενάντια στην Αίγυπτο και τη Συρία. Ιούλης 1974, Κύπρος: Αμερικανόδουλο χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο και απόπειρα δολοφονίας του Προέδρου Μακαρίου, σε συνεργασία με την ντόπια ΕΟΚΑ Β. Οι τούρκοι εισβάλουν στην Κύπρο και καταλαμβάνουν το 37% του κυπριακού εδάφους το οποίο κατέχουν παράνομα μέχρι σήμερα. 1978, Λίβανος: Στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ και άλλων χωρών του ΝΑΤΟ συμμετέχουν στην εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο. 1979, Τσαντ: Αποστολή γαλλικών στρατευμάτων στο Τσαντ για να υποστηρίξουν το φιλοδυτικό καθεστώς Χάρμπε ενάντια στη μεταβατική κυβέρνηση εθνικής ενότητας. 1981-90, Νικαράγουα: Ναυτικές δυνάμεις και πράκτορες της CIA κατευθύνουν τις επιδρομές των «Contras» και στρέφονται εναντίον της επανάστασης. Αύγουστος 1981, Λιβύη: Αμερικανικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν τη Λιβύη, με στόχο τη δολοφονία του Καντάφι. Αύγουστος 1982, Λίβανος: Νέα στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στο Λίβανο. Τα κανόνια του πολεμικού πλοίου «Νιου Τζέρσεϊ» σκορπούν στη Βηρυτό τη φωτιά και τον θάνατο. Οκτώβρης 1983, Γρενάδα: Οι Αμερικανοί εισβάλλουν στη Γρενάδα. Πνίγουν στο αίμα τη λαϊκή αντίσταση. 1987 – 88, Ιράν: Οι ΗΠΑ παρεμβαίνουν στον πόλεμο Ιράκ- Ιράν υπέρ της Βαγδάτης με ναυτικές δυνάμεις, χημικά βιολογικά όπλα και βομβαρδισμούς. Δεκέμβρης 1989, Παναμάς: Οι Αμερικανοί επεμβαίνουν για να ανατρέψουν το καθεστώς του Παναμά, με πρόσχημα τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών. Γενάρης 1991, Ιράκ: Οι ΗΠΑ και οι ΝΑΤΟικοί σύμμαχοί τους εξαπολύουν στρατιωτική επίθεση κατά του Ιράκ («Καταιγίδα της Ερήμου» – Πόλεμος του Κόλπου). Δεκέμβρης 1991: Η ΕΟΚ αποφασίζει επίσημα τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, επισημοποιώντας τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια. Οι Αμερικανοί συμμετέχουν, «τορπιλίζοντας» κάθε διπλωματική προσπάθεια τερματισμού του πολέμου. Οκτώβρης 1992-94, Σομαλία: Οι ΗΠΑ και ΝΑΤΟικοί της σύμμαχοι επεμβαίνουν στη Σομαλία για «ανθρωπιστική» βοήθεια λόγω εμφυλίου πολέμου και λιμοκτονίας. 1994, Βοσνία: Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες, έχοντας «βαφτίσει» τους Σερβοβόσνιους «μοναδικούς υπεύθυνους» για τον πόλεμο, χρησιμοποιούν το ΝΑΤΟ, που εξαπολύει τον Απρίλη βομβαρδισμούς. Αϊτή, 1994-96: Με πρόσχημα την επιβολή της τάξης στο χάος που προκάλεσε δικτατορία στηριζόμενη από τη CIA, οι ΗΠΑ προχωρούν σε ναυτικό αποκλεισμό της Αϊτής. 1995, Κροατία: ΑμερικανοΝατοϊκοί βομβαρδισμοί αεροδρομίων των Σέρβων της Κράινα. Μάρτης 1999, Γιουγκοσλαβία: Μαζική δολοφονική αεροπορική επίθεση ΗΠΑ και ΝΑΤΟ για «ανθρωπιστική βοήθεια» στους Κοσσοβάρους αυτονομιστές. 2001, ΠΓΔΜ: Δυνάμεις ΗΠΑ και ΝΑΤΟ υποστηρίζουν Αλβανούς αυτονομιστές που μάχονται τον στρατό της χώρας, ζητώντας την ανεξαρτητοποίηση και ένωση των αλβανόφωνων περιοχών στα Βαλκάνια. Οκτώβριος 2001, Αφγανιστάν: ΗΠΑ – Βρετανία βομβαρδίζουν το Αφγανιστάν για να συντρίψουν, όπως διατείνονται, τους Ταλιμπάν και την Αλ Κάιντα. Σφαγές χιλιάδων αμάχων. Μάρτιος 2003, Ιράκ: Εισβολή των ΗΠΑ/Βρετανίας στο Ιράκ με χιλιάδες νεκρούς αμάχους και κατοχή ΝΑΤΟικών στρατευμάτων μέχρι και σήμερα. Παράλληλα, οι ΗΠΑ επισείουν απειλές κατά της ΛΔ Κορέας. 2006, Λίβανος: Στρατιωτικές επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού ενάντια στον Λίβανο. 2009, Παλαιστίνη: Οι ισραηλινοί συντελούν εν ψυχρώ μαζική δολοφονία εκατοντάδων Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας. Επικαλούμενοι και πάλι την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας» και με τις πλάτες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ο στρατός του Ισραήλ δολοφόνησε εκατοντάδες αμάχους, γυναίκες και παιδιά. Η επίθεση αποτελεί την πιο αιματηρή, συνέχεια της ισραηλινής κατοχής από το 1947. 2011, Λιβύη: Με αφορμή τον εμφύλιο πόλεμο, το ΝΑΤΟ αναλαμβάνει τη διοίκηση των επιχειρήσεων και εισβάλει στη χώρα. 2011, Συρία: Σημειώνονται οι πρώτες συγκρούσεις μεταξύ ομάδων εξοπλισμένων και εκπαιδευμένων από τις ΗΠΑ με τη Συριακή κυβέρνηση. Από τις δυνάμεις αυτές αναδύθηκε «το τέρας» του «Ισλαμικού κράτους». 2013, Μάλι: Γαλλικά στρατεύματα με την υποστήριξη της Αμερικανικής αεροπορίας επεμβαίνουν στο Μάλι. 2014, Ουκρανία – Σήμερα (2022): Εκδηλώνεται πραξικόπημα από ακροδεξιές δυνάμεις και καταλαμβάνεται η εξουσία. Οι νεοναζιστικές ομάδες στηρίζονταν τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την Ε.Ε. ούτως ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο επικράτησης των φιλορωσικών δυνάμεων. Τα παραπάνω σε συνδυασμό με τη μεγάλη στρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας με δυνάμεις του ΝΑΤΟ αποτέλεσαν τις συνθήκες ξεσπάσματος του σημερινού πολέμου. Τον τελευταίο μόνο χρόνο οι ΗΠΑ έχουν δώσει στην Ουκρανία 650 εκατομμύρια δολάρια σε πολεμικό εξοπλισμό και υπηρεσίες, ενώ η χώρα κατατάσσεται ως ο 4ος μεγαλύτερος αποδέκτης στρατιωτικής χρηματοδότησης από τις ΗΠΑ (παρόλο που δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ). 2018, Συρία: Με πρόσχημα τη χρήση χημικών όπλων από την κυβέρνηση Άσαντ οι ΗΠΑ εξαπολύουν πυραυλική επίθεση κατά της Συρίας. Οι ισχυρισμοί δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ και η πρόταση για έρευνα από εμπειρογνώμονες απορρίφθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Είναι τόσο μεγάλο το δοκίμιο ή αφήγημα του πολέμου και των θυμάτων του, που έτσι εξηγείται μάλλον γιατί οι Πρόεδροι των ΗΠΑ όπως ο Μπάρακ Ομπάμα, ο Γουίλσον, ο Ρούσβελτ, ο Τζίμι Κάρτερ, αλλά και αντιπρόεδροι όπως ο Αλ Γκορ τιμήθηκαν με το Νόμπελ Ειρήνης. Είναι οι γνωστές εκείνες αμερικάνικες βόμβες της «Ειρήνης», του «εκδημοκρατισμού» και του «εκπολιτισμού» των λαών, για τις οποίες κανένας δεν τολμά να πει τίποτα. Είναι και το αναθεματισμένο παγκόσμιο δικαστήριο που τους ανήκει «δικαιωματικά» και ολοκληρωτικά. Όπως επίσης, δικαιωματικά πάντα, τους ανήκει και η απόλυτη ξεφτίλα.
Σημείωση: Η κεντρική εικόνα του κειμένου είναι ο πασίγνωστος πίνακας «Γκουέρνικα» του μεγάλου ζωγράφου Πάμπλο Πικάσο που απεικονίζει τη φρίκη και την τραγωδία από τον βομβαρδισμό της βασκικής πόλης Γκερνίκα στην Ισπανία από ναζιστικά γερμανικά και ιταλικά αεροσκάφη τον Απρίλιο του 1937. Το έργο σήμερα βρίσκεται στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία στη Μαδρίτη. Μια αναπαραγωγή (αντίγραφο) της Γκουέρνικα (μια μεγάλη ταπετσαρία) δέσποζε για πάνω από τρεις δεκαετίες στον τοίχο του διαδρόμου που οδηγεί στην είσοδο της αίθουσας όπου συνεδριάζει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, προκειμένου να «ευαισθητοποιεί» τους διπλωμάτες για τη φρίκη του πολέμου. Στις 27 Γενάρη του 2003, η ταπετσαρία αυτή με τη Γκουέρνικα στον ΟΗΕ καλύφθηκε με μία τεράστια μπλε κουρτίνα σύμφωνα με το «Art Daily». Ο λόγος ήταν μάλλον ότι ο πίνακας εμφανιζόταν πίσω από τους Τζον Νεγκροπόντε και Κόλιν Πάουελ, καθώς αυτοί προωθούσαν την αμερικανική άποψη ότι έπρεπε να κηρυχθεί πόλεμος κατά του Ιράκ -με τα παιδιά, τις γυναίκες και τα ζώα που απεικονίζει ο Πικάσο να επισημαίνουν ταυτόχρονα τη φρίκη των βομβαρδισμών…(πηγή: Εφημερίδα «Ριζοσπάστης» 6 Φλεβάρη 2003, άρθρο «Στοπ στον πόλεμο κατά του Ιράκ»). Τον Φλεβάρη του 2021 η εν λόγω ταπετσαρία με τη Γκουέρνικα του ΟΗΕ απομακρύνθηκε και ανακτήθηκε από τους κατόχους του (Νέλσον Ροκφέλερ τζούνιορ, της γνωστής οικογένειας Ροκφέλερ -μιας εκ των πλουσιότερων των ΗΠΑ), χωρίς να δοθούν εξηγήσεις. Έναν χρόνο αργότερα (Φλεβάρης του 2022) το αντίγραφο (ταπετσαρία) της Γκουέρνικα επιστρέφει στην αίθουσα του ΟΗΕ. Στις 25 Φεβρουαρίου 2022 στον ΟΗΕ πρέσβεις από τα ευρωπαϊκά κράτη μπροστά από την ταπετσαρία της Γκουέρνικα φωτογραφίζονται με τη σημαία της Ουκρανίας στα χέρια ως εγγυήτριες δυνάμεις της Παγκόσμιας Οικονομικής τάξης (επί της ουσίας) και όχι φυσικά της Ειρήνης των λαών. Ως γνήσιοι εκπρόσωποι μιας Παγκόσμιας καλοστημένης Σπέκουλας. Το σπουδαίο όμως αυτό έργο του Πικάσο θα στέκεται πάντοτε σαν ζωντανός εφιάλτης πάνω από τα κεφάλια τους, πιο επίκαιρο από ποτέ, καθαρό και ρηξικέλευθο, χωρίς ιδεολογικές υπονομεύσεις και νοθεύσεις νοημάτων από τη μεριά τους, για να τους υπενθυμίζει πως το αιμάσσον σώμα της Παγκόσμιας Ιστορίας των λαών σύντομα θα τους καταδικάσει. Στο μεγάλο δικαστήριο της Συνείδησης.
Βιβλιογραφία
«Αρχεία Κοινότητας Ύδρας», τόμος 1-3. Και «Πατριαρχικόν γράμμα προς Υδραίους -πρόκειται δια τον διορισμόν του δεσπότου Αμβροσίου ως μητροπολίτου Ύδρας, Αιγίνης και Πόρου», τόμος 2, σελ.63.
Αλεξ. Βαμβέτσος «Εισαγωγή εις το ελληνικόν και εκκλησιαστικόν δίκαιον», Αθήναι 1911, σ. 121-162.
Γιάννης Κορδάτος, «Ο Ρήγας Φεραίος και η Βαλκανική Ομοσπονδία», εκδόσεις «Επικαιρότητα», Αθήνα 1974, βλέπε κεφάλαιο: «Ο ρόλος του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’».
Γιάννης Κορδάτος, «Η κοινωνική σημασία της Ελληνικής Επανάστασης του 1821», Έκδοση Βιβλιοπωλείου Πέτρου Καραβάκου (Δ’ έκδοση), Αθήνα 1946.
David Edward Stannard, «American Holocaust», Oxford University Press, 1992.
«Ethical Canons and Scientific Inquiry (Genocide of Native Americans)»
Καρλ Μαρξ «Το Κεφάλαιο», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», Τόμος 1, 2.
Βαρθολομαίος Ντε Λας Κάζας, «Σύντομη ανασκόπηση της καταστροφής των Ινδιών», εκδόσεις Στοχαστής, 2003.
Χρήστος Σκυλλάκος, «1492, Ο Κολόμβος “εισβάλει” στην Αμερική…και καλωσορίζει στην ανθρωπότητα τον καπιταλισμό», «Το Περιοδικό», 20-05-2017.
Εντουάρντο Γκαλεάνο, «Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής», εκδόσεις Κουκίδα, 2008, (ημερομηνία πρώτης έκδοσης 1971).
Βιβλίο Ιστορίας της Γ’ Γυμνασίου, Ενότητα 15, Κεφάλαιο «Αποικιοκρατία και αποικιακοί ανταγωνισμοί».
Eric Lichtblau, «Οι ναζί της διπλανής πόρτας», εκδόσεις Ποταμός, 2016.
Franco Fracassi, «IV Reich» (Τέταρτο Ράιχ).
Γρηγόρης Τραγγανίδας, «Πατριάρχης Ουκρανίας Φιλάρετος: Ο παπάς των ναζί.», «Το Περιοδικό», 13-09-2020.
INFOWAR, Τα θύματα δύο δεκαετιών «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» των ΗΠΑ, 10-09-2020.
Jacob Crosse, World Socialist Web Site, «WSWS.ORG», 09-09-2020.
Έκδοση του Μορφωτικού Γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΔΟΝ, «70 αιματοβαμμένα χρόνια ΝΑΤΟ».
Εφημερίδα «Ριζοσπάστης», «Στοπ στον πόλεμο κατά του Ιράκ», 6 Φλεβάρη 2003.