Νομίζω, πως πρώτη φορά οι Εθνικές εκλογές, όποτε αυτές γίνουν, προετοιμάζονται και δομούνται συστηματικά, με εσωκομματικές κάλπες, προ-συνέδρια, συνέδρια κλπ από τα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία ή θα διαδραματίσουν ρόλο στην διεκδίκηση της. Μετά από ένα μεγάλο, θα έλεγα, χρονικό διάστημα θυμού, αγανάκτησης, και αποστροφής των πολιτών από κομματικές διεργασίες και συμμετοχής στην διαμόρφωση προγραμμάτων, προσώπων κλπ, ήρθε η στιγμή που παρατηρείται πια, μια αθρόα συμμετοχή , σε όλες αυτές τις διαδικασίες. Οι δηλώσεις περί της μη απασχόλησης με τα κοινά και την πολιτική, αντηχεί πια, σαν αντίλαλος από παρωχημένες εποχές. Προφανώς οι πολίτες και ιδίως οι νέοι 25 και άνω, αντιλαμβάνονται έντονα σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, πως η πολιτική παράγεται στην καθημερινότητά μας. Η υπογεννητικότητα, οι χαμηλοί μισθοί και μάλιστα σε μια γενιά υπεροπλισμένων με προσόντα επιστημόνων, η δυσκολία στην ανεύρεση εργασίας, η υγεία, η παιδεία, το περιβάλλον, η κλιματική αλλαγή, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αλλά και τα αποτελέσματα των αλλεπάλληλων κρίσεων, οικονομική, υγειονομική, ενεργειακή ίσως και επισιτιστική, που χτύπησαν με έντονο τρόπο την ανθρωπότητα όλη και κυρίως την Ελλάδα, νομίζω πως έδωσαν το έναυσμα για την θετική τους ανταπόκριση στις εσωκομματικές εκλογικές μάχες.
Τα κόμματα δεν πεθαίνουν. Είναι φορείς έκφρασης προγραμμάτων και πολιτικών, είναι ζώντες οργανισμοί οι οποίοι έχουν μια δυναμική εξέλιξης ή μετεξέλιξης δια απορροφήσεως από άλλα κόμματα, πάντως χέρια και πρόσωπα αλλάζουν πλην όμως, εξακολουθούν να καθορίζουν τις τύχες και τις ζωές μας. Ως εκ τούτου, οι δηλώσεις του τύπου «δεν ασχολούμαι» αρχίζουν να παρακμάζουν και να παράγεται ένα νέο φυτώριο πολιτών που δια της συμμετοχής τους στις εσωκομματικές διεργασίες του κάθε πολιτικού χώρου, διεκδικεί και αλλάζει το πολιτικό τοπίο. Μόνο ευχάριστα και θετικά αποτελέσματα μπορούν να εξαχθούν από αυτό. Η αφύπνιση, η ενεργός ενασχόληση νέων και παραγωγικών ατόμων, με τον κατά τα άλλα πολύ σκληρό χώρο της πολιτικής, που ενίοτε αγγίζει τα όρια συμπεριφορών που χρήζουν καταδίκης και περιφρόνησης, μπορεί να αλλάξει την πορεία του πολιτικού γίγνεσθαι. Μόνο έτσι μπορεί να θεωρηθεί η συμμετοχή: ως προσπάθεια για την επιδοκιμασία, την αποδοκιμασία και την αποστολή μηνυμάτων προς όλους τους αποδέκτες. Και μόνο έτσι μπορεί να εννοηθεί η συνέχεια των κομμάτων ως χώροι πολιτικής έκφρασης, ελέγχου και ανάδειξης νέων πολιτικών συμπεριφορών. Κατά τα άλλα, θα πρέπει να σημειωθεί και να τονιστεί, πως ναι μεν, η ποσόστωση για τις γυναικείες συμμετοχές είναι νομικά επιβεβλημένες, πλην όμως οι πρόσφατες εκλογές, στην περιφέρεια της Άρτας αλλά και της Ηπείρου γενικότερα, κατέδειξαν πως οι Κυρίες, μπορούν και αντέχουν στην μάχη του σταυρού και εκλέγονται χωρίς την χρήση της ποσόστωσης.
Είναι επομένως ηθική υποχρέωση, όλων όσων συμμετείχαμε και εκλεχτήκαμε από αυτές τις διαδικασίες, με τη συμπεριφορά μας και τις απόψεις μας, να τιμήσουμε με την σειρά μας, όλους όσους προσήλθαν, συμμετείχαν και δήλωσαν πολιτικά παρόντες σε όλες αυτές τις διαδικασίες.